Levende democratie - Vlaams Parlement

96 De moeilijke verhouding tussen parlement en regeringNeemt men als uitgangspunt dat een parlement normen van wetgevend niveau uitvaardigt,dan komen we tot volgend lijstje: Kamer, Senaat, Vlaams Parlement, WaalsParlement, Parlement van de Franse Gemeenschap, de Raad van de Duitstalige Gemeenschap,de Raad van het Brussels Hoofdstedelijke Gewest, de Vergadering van de FranseGemeenschapscommissie en de Verenigde vergadering van de GemeenschappelijkeGemeenschapscommissie. Instellingen met een soortgelijke naam zijn soms geenparlement in de zin van het vooropgestelde criterium (bijvoorbeeld de Vergadering vande Vlaamse Gemeenschapscommissie en de Raad van Europa). Bovendien wordenbelangrijke bevoegdheden uitgeoefend door een parlement in wording, namelijk hetEuropees Parlement in de zogenaamde medebeslissingsbevoegdheid met de raad. Om destudenten nog meer in verwarring te brengen, doceert men in het vak verbintenissenrechtdat overeenkomsten diegenen die ze hebben aangegaan ‘tot wet’ strekken (art. 1134B.W.)… zo zijn we allemaal een beetje wetgever.Die inflatie aan wetgevers zorgt evident voor een deflatie van het maatschappelijkegezag van deze instellingen. Ze verzwakt tevens die parlementaire instellingen tenopzichte van de politieke besluitvormers, die de politieke partijen zijn.2.2.Toegepast op het Vlaams Parlement:de loodzware besluitvormingsstructuurDe loodzware besluitvormingsstructuur waarmee de federale kamers worden geconfronteerdis minder duidelijk aanwezig op het niveau van de deelstaten. Het lijkt mij evenweldat dit een voorlopige situatie is.In het Belgische politieke bestel worden de beslissingen genomen door een politiekeelite. De parlementen zullen vervolgens de elders genomen beslissingen registreren. Menkan zich nog de woorden herinneren van een partijvoorzitter die, in de jaren 70, de onderhandelingenverliet – toen vonden die steevast plaats in kastelen – en aan de pers meedeeldedat het bereikte akkoord met de ‘karwats’ door het parlement zou wordengejaagd. 187 Dat was enigszins overdreven, Belgische parlementen zijn meer dan gedweegenoeg; men mag de karwats in de lade laten.De parlementen moeten evenwel de genomen beslissingen ook nog kunnen uitvoeren:die politieke elite moet nog beschikken over een meerderheid in dat parlement. Opdat punt zal de veelheid aan parlementen, gekoppeld aan loodzware beslissingsprocessende beleidsmakers parten spelen. 188 Het politieke akkoord van 26 april 2002 is een treffendeillustratie van deze stelling. De federatie heeft beslist om provinciale kieskringen in tevoeren met een kiesdrempel van 5 percent. Hiervoor is op federaal niveau een enkele wijzigingvan de kieswet nodig via een gewone meerderheid overeenkomstig artikel 53 van187 Uitspraak van Hugo Schiltz, toenmalig voorzitter van de Volksunie, tijdens de onderhandelingen overhet Egmontpact (H. De Ridder, De keien van de Wetstraat, Leuven, 1983, p. 134). Zie tevens de memoires van toenmaligeerste minister L. Tindemans, De memoires. Gedreven door overtuiging, 2002, p. 355.188 Zie tevens: H. Vuye en K. Stangherlin, o.c., p. 278-279, alwaar er wordt op gewezen dat een paritair samengesteldeSenaat – zoals voorgesteld in het politiek akkoord van 26 april 2002 – de zaken verregaand zalbemoeilijken daar de Franstalige stemmen in een dergelijke vergadering zwaarder doorwegen.