Levende democratie - Vlaams Parlement

Tien stellingen over wetsevaluatie85lation’, die in een evaluatieprocedure voorziet na een bepaalde termijn en die op gronddaarvan moet worden verlengd. 159Alleszins nopen ex ante en ex post evaluaties ertoe om doelstellingen voorop te stellenvoor een wet. De verwetenschappelijking van het wetgevingsproces en de institutionaliseringvan wetsevaluaties nopen de wetgever tot het concipiëren van een wet in termenvan doelstellingen en middelen. De keuze voor een doelmatigheidscontrole impliceertde vooropstelling van doelstellingen waarvan men de realisering wil controleren. Dat wilzeggen dat strategische doelstellingen moeten worden neergelegd die worden geconcretiseerdin operationele doelstellingen. 160 Dit is niet voor elke wet de geschiktste methode.Sommige wetten, zogenaamde symbolische wetten, poneren in de eerste plaats een waardestelsel,zonder dat concrete doeleinden op voorzienbare termijn worden vooropgesteld.161 Hoe dan ook relativeert het doorgedreven concipiëren van de wet in termen vandoel en middelen de traditionele regel van wetgevingstechniek, dat de doelstelling vaneen wet niet mag worden ingeschreven in de tekst van de wet zelf. Indien een evaluatieclausulein de wet wordt ingeschreven, kan het wellicht aangewezen zijn dat de wet zelfvermeldt waaraan moet worden getoetst.9. STELLING 9 – WETSEVALUATIES EX POST MOETEN HET EVENWICHT HOUDENTUSSEN ONAFHANKELIJKHEID VAN EN VERBONDENHEID MET DE WETGEVEREvaluaties ex post gebeuren bij voorkeur op onafhankelijke wijze. Anderzijds is een goedeband vereist met de wetgever, die moet zorgen voor de implementatie van de resultaten.Het orgaan dat zorg draagt voor ex post evaluaties moet dus een goed evenwicht bewarentussen onafhankelijkheid en verbondenheid met de wetgever.De onafhankelijkheid van het evaluerend orgaan moet in de eerste plaats waarborgendat het orgaan op objectieve wijze een selectie kan maken van projecten. Daartoe is hetwenselijk dat het orgaan zélf initiatieven kan ontplooien, bijvoorbeeld om projecten opte starten die niet hoog op de politieke agenda staan, en dat het voldoende toegankelijk iszodat van overal impulsen kunnen komen die een probleem onder de aandacht brengen.In de tweede plaats moet het voldoende bewegingsvrijheid hebben om de evaluaties doorte voeren op basis van wetenschappelijke methodes, zonder een sturing naar een of andervooropgesteld resultaat.De verbondenheid met de wetgever impliceert dat er contacten bestaan tussen hetevaluerend orgaan en de wetgever, om te voorkomen dat het onderzoek uiteindelijk nutteloosis omdat de besluitvormers niet geïnteresseerd zijn of omdat de materie politiek tecontroversieel is, en om voldoende belangstelling bij de wetgever te creëren om de aanbevelingendie worden gedaan op grond van de evaluatie op te volgen.Een vergelijkend onderzoek toont diverse modellen waarin de ene keer het onafhankelijkkarakter, de andere keer de verbondenheid met de wetgever doorweegt.159 Ibid. p. 123-124.160 P. Van Sprundel, o.c., p. 5-6.