Levende democratie - Vlaams Parlement

het parlement als decreetgever49In het Vlaams Parlement vergaderen de commissies openbaar bij de behandeling vanontwerpen en voorstellen van decreet, tenzij ze bij tweederde meerderheid van de aanwezigeleden beslissen om met gesloten deuren te vergaderen. Eerst wijst de commissie eenverslaggever aan. Na de mondelinge toelichting door de minister of de indieners volgt dealgemene bespreking. Bij die gelegenheid kan de commissie personen of instellingen dieniet tot het Vlaams Parlement of de Vlaamse regering behoren, uitnodigen en horen ofom documentatie, voorlichting of medewerking verzoeken. De algemene besprekingwordt gevolgd door de artikelsgewijze bespreking met de stemmingen over de ingediendeamendementen, subamendementen en artikelen. De commissiebehandeling wordtafgesloten met een eindstemming over het geheel van het ontwerp of voorstel.De behandeling in plenaire vergadering start met het verslag namens de commissie.Vervolgens komt de algemene bespreking over het ontwerp of voorstel, waarbij iederefractie en iedere andere spreker een reglementair vastgestelde spreektijd heeft. De ministersluit de algemene bespreking af. In de artikelsgewijze bespreking wordt over deamendementen, subamendementen en artikelen gestemd, maar in bijna alle gevallenworden de stemmingen over de amendementen en over de artikelen waarop amendementenzijn ingediend, aangehouden tot het ogenblik van de hoofdelijke stemming overhet geheel.Na de aanneming van het ontwerp of voorstel van decreet in de plenaire vergaderingwordt de tekst aangenomen door de plenaire vergadering gedrukt en rondgedeeld. Detekst wordt bovendien op een perkament gedrukt, ondertekend door de voorzitter, desecretarissen en de griffier van het Vlaams Parlement en aan de minister-president van deVlaamse regering overgezonden voor bekrachtiging, afkondiging en bekendmaking inhet Belgisch Staatsblad.4.2.In het buitenlandHet Vlaams Parlement functioneert in een eenkamerstelsel, wat gebruikelijk is voor eenregionale wetgevende assemblee. Een eenkamerstelsel maakt wetgevende procedures diekwalitatieve wetgeving garanderen, noodzakelijk. Er is immers geen tweede behandelingdoor een andere kamer, die eventuele fouten zou kunnen rechtzetten. Het debat over deprocedures van de parlementaire bespreking van wetgevingsinitiatieven heeft gedeeltelijkte maken met de discussie over de efficiëntie van een eenkamerstelsel. Het oorspronkelijketweekamerstelsel in België had als bedoeling naast de volkse en veranderingsgezindeKamer van Volksvertegenwoordigers een elitaire en behoudsgezinde Senaat teplaatsen, die een rem op te grote veranderingen zou betekenen. In de loop der jaren is deSenaat geëvolueerd tot de wetgevende assemblee waar bij uitstek fundamenteel wetgevendwerk wordt gedaan, terwijl het politieke debat zich in de Kamer afspeelt.Sommige parlementen hechten groot belang aan de planning van de bespreking vanwetsvoorstellen. In Zweden duurt een bespreking in het parlement slechts een dertigtaldagen, te rekenen vanaf de indiening tot de eindstemming in de plenaire vergadering.Dat is mogelijk door de planning van zes maanden die de regering verplicht is in te dienenbij het parlement. Ook het Schotse parlement maakt een middellangetermijnplanningvoor de bespreking van de diverse wetgevende initiatieven. Daardoor kan tot meerdan drie maanden vooraf worden vastgelegd op welke dag een bepaalde bill in een com-