Levende democratie - Vlaams Parlement

42 het parlement als decreetgeverdebat in de parlementaire procedures kan nuttig zijn. De beleidsbrieven 61 kunnen rapporterenover de wijze waarop met maatschappelijke debatten in het beleid rekening isgehouden.De discussie rond de beleidstaak van het parlement gaat ook over het individuele initiatiefrechten de concretisering daarvan. Hoe zwaar weegt een individueel parlementslidop een regeringscoalitie? Wat is eigenlijk de bedoeling van het decreetgevende initiatiefvan individuele volksvertegenwoordigers? Het staat immers vast dat volksvertegenwoordigers,zelfs al maken zij gebruik van het individuele initiatiefrecht, toch meestal ruggespraakhouden met hun fractie bij het uitwerken van decretale initiatieven. In de praktijkblijkt het individuele initiatiefrecht dus duidelijk binnen de krijtlijnen van de partijstandpuntente verlopen.Het volksinitiatief, waarvan in Duitsland goede voorbeelden bestaan, moet steedsbinnen het Belgische grondwettelijke kader worden gedacht. Anderzijds kan het systeemvan de cross-party groups enigszins tegemoet komen aan de grondwettelijke bezwaren tegenhet volksinitiatief die er in België zijn, en ervoor zorgen dat de betrokkenheid van de burgerswordt vergroot. In ieder geval is een grondwetsherziening vereist om in Vlaanderenbindende referenda mogelijk te maken. Aangezien in de vorige legislatuur geen verklaringtot herziening van de Grondwet in die zin is aangenomen, kon het bindende referendumniet worden gerealiseerd in de zittingsperiode 1999-2004.2.4.Ideeën voor de toekomstMet betrekking tot het initiatiefrecht zijn een drietal mogelijkheden het overwegenwaard, geïnspireerd door buitenlandse voorbeelden en binnen de Belgische en Vlaamsegrondwettelijke en parlementaire tradities.De mogelijkheden van het Zweedse model moeten nader worden onderzocht, waarbijbrede maatschappelijke discussies leiden tot opdrachten aan de regering, die hierover verantwoordingaflegt aan het parlement. Dat houdt in dat het voorafgaande maatschappelijkedebat in het parlement op een meer gestructureerde wijze moet worden gebruikt omnieuwe decreetgeving te initiëren door het geven van richtlijnen aan de regering. Daarbijaansluitend zou het nuttig zijn dat er een parlementair controleorgaan komt om na tegaan hoe de regering uitvoering geeft aan de resoluties die het parlement heeft aangenomen,naar het voorbeeld van de Commissie voor de Grondwet in de Zweedse Riksdag.De eerste aanzet daartoe is eigenlijk al gegeven. Nu reeds gebeurt het dat het VlaamsParlement decreetgevend werk initieert door via een resolutie of motie een verzoek terichten aan de Vlaamse regering om een ontwerp van decreet in te dienen. Iedere volksvertegenwoordigerheeft het recht een voorstel van resolutie in te dienen; een dergelijkvoorstel mag door ten hoogste zes volksvertegenwoordigers ondertekend zijn.Het individuele initiatiefrecht, zoals het nu bestaat, biedt een grote soepelheid enmag geenszins worden beperkt. Het parlementaire initiatief is geschikt voor zaken die61 Jaarlijks, bij het indienen van de begroting, dient elke minister voor de beleidsdomeinen waarvoor hijbevoegd is een beleidsbrief in. Die beleidsbrief geeft een overzicht van de uitvoering van de begroting in hetafgelopen jaar en een prognose van het beleid in het volgende begrotingsjaar. Daarnaast moet een beleidsbriefeen overzicht geven van de manier waarop gevolg werd gegeven aan moties en resoluties van het VlaamsParlement. Artikel 74 van het Reglement van het Vlaams Parlement.