Levende democratie - Vlaams Parlement

het vlaams parlement, een parlement voor de 21ste eeuw35van in de geëigende gremia in het parlement. Het is door die versnellende invloed van demedia dat tegelijkertijd het verleden wordt vergeten en vooral het langetermijndenkenonmogelijk wordt gemaakt. We komen daardoor inderdaad terecht in het ‘primat duprésent’.Tegen die maatschappelijke realiteit oproeien zal niet gemakkelijk zijn, maar levensnoodzakelijkvoor de democratische instellingen, en zeker voor het parlement. Dit lijktalleen maar mogelijk als het parlement tegenover de kwestie van de tijdsschaarste eeneigen strategie ontwikkelt, die met verschillende elementen rekening houdt. Er moet eenvoortdurend streven naar beheersing van de tijd zijn.De planning van de werkzaamheden is daarbij een essentieel element. De agendasettingvan het parlement moet door een goede samenwerking met de regering, lang voorafkunnen worden geregeld. Men moet als het ware op basis van een planning waarover metde regering wordt onderhandeld, een jaarprogramma kunnen opstellen. Dat geeft devolksvertegenwoordigers de mogelijkheid zich terdege op de komende debatten voor tebereiden, door voorafgaande reflectie, discussie en feedback.Een voortdurend bewustzijn over de schaarse tijd die beschikbaar is voor vergaderingen,moet er ook toe leiden dat het parlement niet meer, maar minder gaat vergaderen,niettegenstaande een gevuldere agenda. Dat is mogelijk door andere manieren van confrontatieen reflectie, bijvoorbeeld door meer schriftelijke of door ICT-gestuurde procedures.Met andere woorden, er zijn andere vormen van publieke confrontatie van politiekevisies mogelijk dan commissie- en plenumvergaderingen van het parlement.Hoe dan ook moet het parlement een eigen bedrijfscultuur van tijdsgebruik ontwikkelen,waarin de gedifferentieerde tijdsschalen van slagvaardig bestuur en diepgaandereflectie in een eigen parlementaire manier van werken worden gesynthetiseerd. Als danook nog de focus van de parlementaire werking verbreed wordt en zich niet meer louterop de klassieke parlementsfuncties richt, wordt het duidelijk dat van de aanpak van dieuitdaging het uiteindelijke succes van de vertegenwoordigende democratie in de 21steeeuw zal afhangen.