Levende democratie - Vlaams Parlement

het vlaams parlement, een parlement voor de 21ste eeuw25Om die wetgevende taak naar behoren te kunnen vervullen, is het nodig dat het parlementzeer goed geïnformeerd is. De regering als belangrijkste initiator van nieuwe regelgeving,heeft een belangrijke verantwoordelijkheid in het degelijk informeren van hetparlement. Uit een OESO-onderzoek blijkt echter dat de informatie van de regering aanhet parlement vaak gebrekkig is. Parlementen krijgen zelden systematische informatieover welke impact de regering van nieuwe regels verwacht of over de implementatie vande regelgeving na goedkeuring. Daar staat echter tegenover dat de capaciteit van de parlementenom die informatie zelf te genereren, stijgt. Dat heeft onder andere te maken meteen verbetering van de relatie van het parlement met auditinstanties (zoals in België hetRekenhof) en met aan het parlement verbonden ombudsdiensten. 27 Verder in dit boekpleit Patricia Popelier voor een aan het parlement verbonden wetsevaluatie. Een uitbreidingvan die functie zou de behoefte aan informatie voor deugdelijk wetgevend werkgrotendeels kunnen lenigen. Dat ligt in het verlengde van de vaststelling in het OESOrapportdat parlementen hun capaciteit om informatie te vergaren, opdrijven.Ook de controlerende functie van het parlement wordt door een toenemende complexiteitvan het beleid gekenmerkt. Het openbaar bestuur wordt geleidelijk een meercoöperatieve bestuursvorm, waarbij overheid en niet-gouvernementele instanties samenhet publieke domein beheren. Dat uit zich in Vlaanderen bijvoorbeeld ook in de regelgevingover publiek-private samenwerking. Daarnaast wordt ook de samenwerking tussende verschillende bestuursniveaus (lokaal, bovenlokaal, regionaal, nationaal en supranationaal)meer en meer gekenmerkt door coöperativiteit (multi-level governance). Hetopenbaar bestuur verwijdert zich dus van de klassieke hiërarchische bestuursvormen. 28Het openbaar bestuur wordt daarnaast ook meer en meer aan verzelfstandigde agentschappenovergelaten, die in mindere of meerdere mate onder controle van de regeringstaan, maar die hoe dan ook een grote autonomie hebben over de wijze waarop zij hunopdrachten uitoefenen. 29Bovendien is het in een netwerksamenleving niet mogelijk om alle kennis en expertisedie nodig is om complexe sociale problemen op te lossen, in één centraal punt te concentreren.Die kennis en expertise zijn ruim verspreid over een groot scala van actoren.Die complexe beleidsvorming kan alleen maar plaatsvinden in een reflexieve context. 30De consequentie van dat alles is dat de controlerende rol van het parlement op hetbeleid moet worden ondersteund door informatie die niet alleen van de regering afkomstigis, maar van alle actoren die bij het beleid betrokken zijn. De informatiestromenkomen dus uit verschillende richtingen. Het parlement kan dan ook een rol van knooppuntspelen, waardoor het een helikopterblik krijgt op dat complexe beleid.Hierboven hebben we al aangehaald dat de ontwikkelingen in de informatie- en communicatietechnologieeen belangrijke weerslag hebben op de beleidsvoering, die meeren meer interactief wordt. Tegelijkertijd is door de ICT zowel de aard van de informatie27 OECD report on parliamentary procedures and relations, in: ‘OESO PUMA/LEG (2000)’ 2, januari 2001, p. 6.28 Werner Jann, Managing Parliaments in the 21 st Century: From Policy-Making and Public Management to Governance? In:P. Falconer, C. Smith, C.W.R. Webster (eds.), ‘o.c.’, p. 12.29 Zie wat het ‘Beter Bestuurlijk Beleid’ aangaat:Ontwerp van kaderdecreet bestuurlijk beleid: verslag namens de Commissie voor Institutionele en Bestuurlijke Hervorming en Ambtenarenzakenuitgebracht door mevrouw Mieke Van Hecke en de heer Leo Peeters. In: ‘Parl. St. Vl. Parl.’, 2002-2003, nr. 1612/4.30 Monique Esselbrugge, Interactive policymaking, in: P. Falconer, C. Smith, C.W.R. Webster (eds.), ‘o.c.’, p. 62.