Levende democratie - Vlaams Parlement

228 Het vlaams parlement en europamenten vooral proactief werken en vanuit hun gespecialiseerde commissies de ontwikkelingenin de diverse beleidsdomeinen volgen en beoordelen. Met onderbouwde argumentenkunnen parlementen sterke spelers worden in de concrete besluitvormingsprocessenen minstens mee de ‘onderhandelingssfeer’ bepalen. Door een permanenteaandacht voor Europese ontwikkelingen in de verschillende beleidsdomeinen, wordtook vermeden dat parlementen voor verrassingen komen te staan op het moment dat deEuropese wetgeving geïmplementeerd moet worden.Voor nationale en regionale parlementen betekent dat een heel nieuwe uitdaging: hetgaat om een nieuw aandachtsveld, om andere opdrachten en er moeten nieuwe techniekenen werkmethodes gehanteerd worden om hun potentiële meerwaarde ook te ‘verzilveren’.Dat is wellicht niet eenvoudig. In deze bijdrage werd een aantal suggesties gedaanen academici kunnen vele draaiboeken opstellen over hoe de Europese politiek in dewerkzaamheden geïntegreerd kan worden, maar uiteindelijk zal een uitwisseling vanpraktijkervaringen het nuttigst zijn. Misschien is het vooral in dit opzicht dat fora zoalsCOSAC (voor de nationale parlementen) en CALRE (voor de regionale parlementen) hunnut hebben. Omdat ze exact met dezelfde uitdagingen geconfronteerd worden, kunnennationale en regionale parlementen trouwens ook veel van elkaar leren.Het is voorbarig om het einde van de parlementaire democratie te verkondingen. DeEuropese integratie heeft de politieke realiteit in de lidstaten echter enorm veranderd.Parlementen, de regionale niet minder dan de nationale, hebben in die nieuwe contextwel degelijk een Europese rol. Het is niet eenvoudig om die op te nemen, maar er is geenalternatief. Een parlement dat die rol negeert, maakt zichzelf overbodig.