Levende democratie - Vlaams Parlement

218 Het vlaams parlement en europaSommige auteurs merken op dat het volgen van Europese dossiers praktische problemenmet zich meebrengt. Zo stelt Norton:‘De reeds bestaande werklast voor sommige parlementen maakt het moeilijk voor hen om zich nog meer inte laten met EU-zaken.’ 497Eigenlijk is dat niet correct, want vroeg of laat worden de parlementen toch met de Europeseregelgeving geconfronteerd. Uiteraard is het belangrijk dat het parlement over voldoende(onder meer personele) ondersteuning beschikt, maar dat is een kwestie vaninterne organisatie voor de parlementen zelf. 498Men kan zich wel afvragen of het zinvol is om de debatten over Europese dossiers in de‘Europacommissie’ van het parlement te voeren of voor te bereiden. 499 Zoals het volstrektlogisch is dat in de diverse Europese ministerraden de verschillende vakministers zetelen(dus niet altijd de minister van buitenlandse zaken), zo zou het ook voor zich moeten sprekendat de ‘functionele’ commissies van de parlementen, elk voor hun beleidsdomein, allerelevante Europese initiatieven van in een vroeg stadium opvolgen. Voor het definiërenvan een nationaal of regionaal belang beschikken de diverse gespecialiseerde commissiesover de meeste expertise en bovendien zullen zij achteraf bij hun activiteiten het meestdirect geconfronteerd worden met de Europese regels. Ook Sejersted ziet het zo:‘Om het Europese beleid te beïnvloeden, moet het parlement dit Europese beleid integreren in het dagelijkseparlementaire leven en het bekijken als een verderzetting van het nationale beleid, niet als iets watdaarbuiten staat en dus afzonderlijk en met omzichtigheid behandeld moet worden.’ 500Europese politiek moet niet weggemoffeld worden, het is een zaak van alle parlementsleden.In grote lijnen geldt alles wat hierboven gesteld werd over nationale parlementen ookvoor regionale parlementen. Vaak hebben we ze hierboven ook in één adem genoemd.Toch is het nuttig om nog kort stil te staan bij enkele specifieke elementen.De vaststelling dat vele dossiers die in de Raad behandeld worden in federale lidstateneen regionale materie zijn, heeft ertoe geleid dat in het Verdrag van Maastricht werdvoorzien in de mogelijkheid voor een regionaal minister om in de Raad te zetelen, indiendie minister tenminste de lidstaat in zijn geheel kan binden. In de meeste federale statenis intussen een systeem uitgewerkt waardoor regionale ministers daadwerkelijk aan deraadszittingen kunnen deelnemen (al dan niet samen met een federaal minister). 501Hierboven werd geargumenteerd dat het zinvol is om in nationale parlementendebatten te wijden aan Europese dossiers, zowel met het oog op concrete belangenverdedigingals om achteraf de implementatie te vergemakkelijken. Het is evenwel weinig ver-497 P. Norton, National parliaments in Western Europe, in: E. Smith (ed.), ‘l.c.’, p. 32. (Eigen vertaling)498 Sejersted bestudeerde in dit verband het Noorse parlement en stelt vast dat er maar weinig parlementairemedewerkers zijn die zich specifiek bezighouden met onderzoek met betrekking tot Europese aangelegenheden.Zie: F. Sejersted, Norwegian Parliament and European integration – reflections from medium-speed Europe, in:E. Smith, (ed.), ‘l.c.’, p. 124-156.499 Zie voor dit debat onder meer: Gustavsson, Preserve or abolish the democratic deficit?’, in: E. Smith (ed.), ‘l.c.’,p. 100-123.500 F. Sejersted, o.c., p. 156. (Eigen vertaling)501 Het gaat over artikel 203 van het Europees Verdrag. Zie in dit verband onder meer:A. Cygan, National parliaments in an integrated Europe – an Anglo-German perspective, 2001 (Verenigd Koninkrijk);W. Müller, o.c., p. 214 (Oostenrijk); M. Hilf, F. Burmeister, o.c. (Duitsland); H. Vos, Regions in the EU-decisionmaking: a classification scheme, in: ‘Studia Diplomatica’, 1999, 5-6, p. 19-34 (België).