Levende democratie - Vlaams Parlement

180 Media en parlement: een complexe relatiegever juist beoogt. Zonder openbaarheid zijn de parlementsleden bovendien niet in staatbekendheid te verwerven bij hun kiezers, noch aan hun electoraat verantwoording af teleggen. De openbaarheid is voor de mandataris met andere woorden een belangrijkwapen om zijn parlementair optreden een ruime bekendheid te geven en op die manierzijn kiezersaanhang te verbreden, wat bij een herverkiezing uiteraard van essentiële betekenisis.Iedere participant aan het parlementaire systeem heeft dus belang bij een getrouweweergave van de debatten. Dat verklaart waarom in alle democratische regimes de woordelijkeweergave, zowel voor intern als voor extern gebruik, gepubliceerd werd.Het parlement en het individuele parlementslid zijn het best gediend door een snelle,maar vooral correcte en zo getrouw mogelijke weergave van de redevoeringen en de interventies.De dienst zelf leiding geven, vormt daartoe de beste garantie. Op die wijze kunnende volksvertegenwoordigers er zelf over waken dat ze hun eigen imago en dat vanhun instelling waardig blijven en kunnen ze zich beschermen tegen al wie hen in eennegatief daglicht wil stellen of hun activiteiten wil trivialiseren. We zullen verder nogzien dat de bezorgdheid om het vertrouwen in de instelling onaangetast te laten, steedsaan de basis lag (en ligt) van het omgaan met het publiciteitsbeginsel.Van bij de invoering van het parlementair systeem werden er overal parlementaire verslaggevingsdienstenin het leven geroepen en deed men de nodige inspanningen dezedienst op een professionele wijze te laten verlopen. Specialisten (stenografen, redactoren,correctoren) werden gerekruteerd en er werd over de kwaliteit van de eindtekst gewaakt.Parallel met de invoering van allerlei technologische hulpmiddelen in de samenleving,gaat een vast geluidssysteem ontwikkeld worden en gaat de verslaggeving op basis vandigitale geluidsopnames gebeuren die op het internet beschikbaar worden gesteld.Toch slaagt het parlement er niet in om die verslaggeving dicht bij de burger te brengen.De verslagen kenden aanvankelijk een bijzonder geringe verspreiding, althans buitende parlementaire kringen en overheidskringen zelf. Men zocht dus naar aantrekkelijkerformules en een lage verkoopprijs. De snelle publicatie van relevante, overzichtelijkesamenvattingen had plaats. Het aantal abonnementen steeg nu weliswaar, maar van eenruime verspreiding was nog steeds geen sprake. Als drager van het publiciteitsbeginselgingen dergelijke bondige verslagen wel overal een eersterangsrol spelen.Het parlementslid bereikt op deze wijze echter niet zijn kiezers. De verslaggeving inde opiniepers was dus van het grootste belang. Het hoeft dan ook niet te verwonderen datalle parlementen van bij hun aanvang voluit kozen voor de verslaggeving door de vrijepers. Zowel de functie van openbaar discussieforum als die van controleorgaan werd doorde opiniepers ter harte genomen. De nodige aandacht schenken aan de debatten vormdeeen wezenlijk onderdeel van de persactiviteiten. De media spelen op die manier eenbelangrijke intermediaire rol tussen het parlementslid en zijn buitenwacht. Journalistenontlenen aan die functie een niet te onderschatten invloed.2. DE PARLEMENTAIRE VERSLAGGEVING IN EN DOOR DE KRANTENTen tijde van het 19de-eeuwse burgerlijke parlementarisme functioneerde de opiniepersinderdaad als een essentiële schakel in het besluitvormingsproces. Elke opinie beschikte