Levende democratie - Vlaams Parlement

1. HET VLAAMS PARLEMENT ALS NIEUWE EN VERNIEUWENDE ASSEMBLEEDe jonge regionale assemblees in Europa hebben een onmiskenbaar voordeel. Ze bevindenzich doorgaans binnen de parlementaire tradities van het land waar ze deel van uitmaken,maar tegelijk kunnen ze schijnbaar anachronistische ballast van die tradities vanzich afschudden en nieuwe werkmethoden van bij hun start in hun werking incorporeren.Ze hebben daardoor ongetwijfeld een goede uitgangspositie om te kunnen uitgroeientot moderne instellingen van regionale representatieve democratie. Dat proces is heelduidelijk merkbaar bij de nieuwe regionale parlementen in het Verenigd Koninkrijk,maar ook het Vlaams Parlement kan in zijn jonge geschiedenis bogen op een eigentijdseaanpak.Norbert De Batselier, de eerste voorzitter van het rechtstreeks verkozen Vlaams Parlement,stelde al in 1995 een strategisch beleidsplan voor, dat de nieuwe assemblee vormmoest geven. Dat beleidsplan steunde op twee basisprincipes. Enerzijds is er de opvattingdat in het parlement de grote maatschappelijke debatten hun beslag moeten krijgen endat daar de krijtlijnen voor het regeringsbeleid voor de middellange termijn moetenworden getrokken. Anderzijds staat een hedendaags parlement dicht bij de burger en datmoet in de werking van het parlement worden weerspiegeld. Daarom heeft het VlaamsParlement zich van bij zijn ontstaan in 1995 geprofileerd als een ‘glazen huis’. Hetbeleidsplan van voorzitter De Batselier gaf in de eerste legislatuur van het Vlaams Parlement(1995-1999) dan ook aanleiding tot een diepgaand debat over de weg die dat openVlaams Parlement in de toekomst zou moeten volgen.Voorzitter De Batselier stelt in zijn strategische plan dat een nieuw parlement het bestvan bij zijn ontstaan kan nadenken over zijn werkmethodes. Bij de eerste rechtstreekseverkiezing van het Vlaams Parlement in 1995 ging het er in België en Vlaanderen op politieken maatschappelijk vlak bovendien bijzonder woelig aan toe. Die turbulenties legdenop de politieke wereld een grote druk om zich te bezinnen, te herbronnen en te vernieuwen.Men sprak toen van de noodzaak van een nieuwe politieke cultuur. Nieuwe* Adviseur-commissiesecretaris bij het Vlaams Parlement