Levende democratie - Vlaams Parlement

De moeilijke verhouding tussen parlement en regering103Dat systeem heeft ook vrij lang feilloos gewerkt. 221 Het uitgangspunt van dit nieuweevenwicht is de stelling dat regeringen vallen voor het parlement en dat parlementenworden ontbonden na conflicten met de regering. Dat is in België evenwel niet meer zovanaf 1870. 222 De politieke partijen zullen zich steeds meer gaan organiseren en zebeschikken voortaan over een volgzame meerderheid in het parlement. Regeringen vallenniet meer na een negatieve stemming in het parlement. Het lot van een regeringwordt bezegeld door de politieke elite: het is de interne onenigheid die regeringen doetbarsten. In de negentiende eeuw daarentegen was dat niet het geval. Er is slechts één voorbeeldvan een regering die gevallen is na interne strubbelingen, namelijk de regering VanDe Weyer in 1846. 223De opkomst van de politieke partijen doet de breuklijn tussen regering en parlementgrotendeels verdwijnen. Deze partijen zullen mettertijd parlement én regering koloniseren.Dat zorgt er wel voor dat er politiek gesproken geen sprake meer is van een scheidingtussen wetgevende en uitvoerende macht, maar wel van een verregaande vermengingder machten. Een nieuwe breuklijn treedt op de voorgrond, die tussenmeerderheid en oppositie. Sommige politieke partijen hebben zitting in de regering envormen een meerderheid in het parlement. De andere partijen hebben geen zitting in deregering en vormen de parlementaire oppositie. De tekst van de Belgische Grondwetblijft evenwel ongewijzigd. Vandaar dat de lezer van onze Grondwet nog steeds deindruk krijgt dat in België de fundamentele breuklijn die is tussen Koning en parlement.Met andere woorden, de Grondwet geeft een verkeerd beeld. In de politieke realiteitis die breuklijn allang verdwenen en vervangen door de breuklijn tussen meerderheiden oppositie.3.6.Het systeem werkt niet… of toch wel?Regeringen vallen niet voor het parlement en het parlement wordt zelden ontbondenomdat er een conflict bestaat tussen regering en parlement. 224 Het lijkt er dus op dat hetevenwicht, uitgedacht door de grondwetgever van 1831, niet langer werkt. Het scenario isanders. Regeringen worden gevormd wanneer politieke partijen dat willen en regeringengaan ten onder wanneer politieke partijen dat willen. Sommigen zullen dat aanduidenmet de negatieve connotatie van ‘particratie’.Wanneer we nu datzelfde politieke bestel analyseren aan de hand van een meer economischecategorie, namelijk vanuit het oogpunt van de efficiëntie of de stabiliteit, danblijkt het systeem wel te werken. Het Belgische parlementaire bestel getuigt van eengrote stabiliteit. Sinds Wereldoorlog II is de Belgische kiezer slechts 19 keer naar de stembusgetrokken om een nieuw parlement te kiezen. 225 Gemiddeld hebben parlementen het221 H. Vuye, A la recherche d’un équilibre entre le pouvoir exécutif et le pouvoir législatif, in: ‘Revue belge de droit constitutionel’,1999, p. 44 e.v.222 J. Gol, Naissance et mort des gouvernements belges au XIXe siècle, in: ‘Annales de la Faculté de Droit de Liège’,1966, p. 505.223 Ibid., p. 510.224 Zie onze analyse: H. Vuye, A la recherche d’un équilibre entre le pouvoir exécutif et le pouvoir législatif, in: ‘l.c.’, p. 39 e.v.225 Er werd gekozen voor het federale parlement in volgende jaren: 1946; 1949; 1950; 1954; 1958; 1961; 1965;1968; 1971; 1974; 1977; 1978; 1981; 1985; 1987; 1991; 1995; 1999 en 2003.