en Mandaatbesluit Voorzieningen gehandicapten - Gemeente Boxtel

Hoofdstuk 4Artikel 4.1Artikel 4.2l Artikel 4.3Hoofdstuk 5Artikel 5.1Artikel 5.2Artikel 5.3Artikel 5.4Artikel 5.5AFDELING IIHoofdstuk 6Artikel 6.1Artikel 6.2Artikel 6.3Artikel 6.4Hoofdstuk 7Artikel 7.1Artikel 7.2Artikel 7.3AFDELING IIIHoofdstuk 8Artikel 8.1Artikel 8.2Artikel 8.3Artikel 8.4Artikel 8.5Artikel 8.'6Artikel 8.7RolstoelenAlgemene omschrijving Hetrecht op een rolstoelBruikleen of eigendomEigen bijdragen, financiële tegemoetkomingen en forfaitaire, dan welgemaximeerde, vergoedingenEigen bijdrage voorzieningen in naturaFinanciële tegemoetkoming woonvoorzieningForfaitaire of gemaximeerde vervoerskostenvergoedingenInkomensgrens vervoerskostenvergoedingenForfaitaire of gemaximeerde vergoeding voor de sportrolstoelPROCEDURESHet verkrijgen van een voorzieningAanvraagprocedureEisen ten aanzien van de adviseurGronden voor weigeringBijzondere bepalingenVerplichtingen en bevoegdheden van rechthebbende en het college vanburgemeester en wethoudersInlichtingen, onderzoek, adviesWijzigingen in de situatieIntrekking van een besluit tot verlening van een voorzieningSLOTSlotbepalingenAfwijken van bepalingen/hardheidsclausuleNadere uitvoeringBeslissing burgemeester en wethouders in gevallen waarin de verordening nietvoorzietIndexeringPeriodieke evaluatie gemeentelijk beleid en bijstelling verordeningAfwijking van de verordeningCiteertitel; inwerkingtreding

De raad van de gemeente Boxtel, gelezen het voorstel van burgemeester en wethouders van 22februari 1994;gelet op artikel 2 van de Wet voorzieningen gehandicapten Stb. 1993 nr. 545, artikel 150 van deGemeentewet Stb. 1993, 610 en de Algemene wet bestuursrecht;overwegende dat het noodzakelijk is het verstrekken van voorzieningen aan gehandicapten bijverordening te regelen;besluit vast te stellen de volgende Verordening voorzieningen gehandicapten:AFDELING I ALGEMEENHoofdstuk 1. Algemene bepalingenArtikel 1.1 BegripsbepalingenIn deze verordening wordt verstaan onder:a. voorziening: een woonvoorziening, een vervoersvoorziening of een rolstoel;b. inkomen:1. het bruto-inkomen, inclusief de overhevelingstoeslag, van de gehandicapte indiende gehandicapte 18 jaar of ouder is en geen echtgenoot heeft in de zin vanartikel 1 lid 2 t/m 4 van de wet;2. het gezamenlijk bruto-inkomen, inclusief de overhevelingstoeslag, van de oudersof pleegouders van de gehandicapte indien de gehandicapte jonger is dan 18 jaaren geen echtgenoot heeft in de zin van artikel 1 lid 2 t/m 4 van de wet;3. het gezamenlijk bruto-inkomen, inclusief de overhevelingstoeslag, van degehandicapte en zijn echtgenoot indien de gehandicapte ouder is dan 18 jaar eneen echtgenoot heeft in de zin van artikel 1 lid 2 t/m 4 van de wet;verminderd met de over het bruto-inkomen verschuldigde belasting, socialeverzekeringspremies en pensioenpremies.c. vreemdeling: degene die de Nederlandse nationaliteit niet bezit;d. woonwagen: een wagen als bedoeld in art. 1 van de Woonwagenwet (Stb. 1968, 98);e. standplaats: een standplaats op een centrum als bedoeld in art. 2 van de Woonwagenwet(Stb. 1968, 98) of een standplaats als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onderdeel Hvan de Woningwet (Stb. 1991, 439);f. hoofdverblijf: de woonruimte waar de gehandicapte zijn vaste woon- en verblijfplaatsheeft en op welk adres de gehandicapte in het bevolkingsregister staat ingeschreven;g. gemeenschappelijke ruimte: gedeelte(n) van een woongebouw, niet behorende tot deonderscheiden woningen, bestemd en noodzakelijk om de woning van de gehandicaptevanaf de toegang van het woongebouw te bereiken;h. woningaanpassing: ingreep van bouw- of woontechnische aard die gericht is op hetopheffen of verminderen van beperkingen die een gehandicapte ondervindt bij hetnormale gebruik van zijn woonruimte, met dien verstande dat bij ingrepen van bouw- ofwoontechnische aard slechts het opheffen of verminderen van ergonomische belemmeringenals aanpassing wordt aangemerkt;i. wet: de Wet voorzieningen gehandicapten;j. financiële tegemoetkoming: een tegemoetkoming in de kosten van een voorziening, aldan niet afgestemd op het inkomen van de gehandicapte;k. forfaitaire vergoeding: een door het college van burgemeester en wethouders vast testellen bijdrage ineens die los van het inkomen en los van de werkelijke kosten vanvoorzieningen wordt verstrekt, al dan niet met inachtneming van de inkomensgrens;l. gemaximeerde vergoeding: een door het college van burgemeester en wethouders vast testellen vergoeding in de kosten van een voorziening die tot een vastgesteld maximum wordtverstrekt, al dan niet met in acht neming van de inkomensgrens;

m. eigen bijdrage: een door het college van burgemeester en wethouders vast te stellenbijdrage, die bij een verstrekking van een voorziening in natura betaald moet worden en opwelk bedrag de bepalingen van de Ministeriële Regeling inzake financiëletegemoetkomingen en eigen bijdragen van de wet van toepassing zijn;n. voorzieningen in natura: een voorziening die in eigendom of in bruikleen wordt verstrekt;0. normbedrag: een forfaitaire of gemaximeerde vergoeding;p. gehandicapte: een persoon die ten gevolge van ziekte of gebrek aantoonbare beperkingenondervindt op het gebied van het wonen of van het zich binnen of buiten de woning verplaatsen;q. (wettelijk) vertegenwoordiger: degene die gemachtigd is door of namens de gehandicapteeen voorziening aan te vragen.Artikel 1.2 Beperkingen1. Een voorziening kan slechts worden toegekend voor zover:a. deze in overwegende mate op het individu is gericht;b. deze langdurig noodzakelijk is om ergonomische belemmeringen op het gebiedvan het wonen of zich binnen of buiten de woning verplaatsen op te heffen of teverminderen;c. deze, naar objectieve maatstaven gemeten, als de goedkoopst adequate voorzieningkan worden aangemerkt.2. Met uitzondering van hetgeen in het eerste lid onder a is gesteld, kan een voorzieningworden verstrekt in de vorm van het gebruik van een collectief vervoerssysteem alsbedoeld in artikel 3.1 onder a.3. Geen voorziening wordt toegekend:a. indien de voorziening algemeen gebruikelijk is;b. voor zover op grond van enige andere wettelijke regeling of enige privaatrechtelijkeovereenkomst of verbintenis aanspraak op de voorziening bestaat;c. indien en voor zover de voorziening niet sober en doelmatig is.Hoofdstuk 2. WoonvoorzieningenParagraaf 1.Algemene omschrijvingArtikel 2.1 Type woonvoorzieningenDe door burgemeester en wethouders te verstrekken woonvoorziening kan bestaan uit eenfinanciële tegemoetkoming in de kosten van:a. verhuizing en inrichting;b. woningaanpassing;c. woonvoorzieningen van niet-bouwkundige en woontechnische aard;d. onderhoud, keuring en reparatie;e. tijdelijke huisvesting;f. huurderving.Artikel 2.2 Uitbetaling financiële tegemoetkoming1. De tegemoetkoming in de kosten genoemd in artikel 2.1 onder b, d en f wordt uitbetaaldaan de eigenaar van de woonruimte.2. De tegemoetkoming in de kosten genoemd in artikel 2.1 onder a, c en e wordt uitbetaaldaan de hoofdbewoner van de woonruimte.Artikel 2.3 Woon- en verblijfruimten waarvoor geen woonvoorziening wordt verstrektDe bepalingen van hoofdstuk 2 zijn niet van toepassing op het treffen van voorzieningen aanhotels/pensions, trekkerswoonwagens, bejaardenoorden, vakantiewoningen, tweede woningenkamerverhuur en AWBZ erkende instellingen.4

Paragraaf 2.Het recht op een woonvoorzieningArtikel 2.4 De verhuizing en woningaanpassing1. Het primaat van de verhuizinga. Een gehandicapte kan voor een woonvoorziening als bij artikel 2.1. onder agenoemd in aanmerking worden gebracht wanneer aantoonbare belemmeringenvan ergonomische aard, het normale gebruik van de woning belemmeren en deraming van de kosten van de aanpassing hoger zijn dan f 15.000,00.b. De gehandicapte onder 2.4.1.a kan voor een woonvoorziening als bij artikel 2.1.aanhef en onder b. en c. genoemd in aanmerking worden gebracht indien dekosten van aanpassing lager zijn dan f 15.000,00.c. De gehandicapte kan pas voor een woonvoorziening ais bedoeld in artikel 2.1onder b en c in aanmerking komen, indien:1. binnen een periode van maximaal achttien maanden geen geschiktealternatieve huisvesting beschikbaar is;2. de verhuizing niet de goedkoopst adequate oplossing is voor het wegnemenvan de geconstateerde ergonomische belemmeringen;3. in redelijkheid een verhuizing niet verlangd kan worden.d. Indien toepassing wordt gegeven aan het bepaalde in artikel 2.4.1 .c bedraagt devergoeding maximaal f 45.000,00.2. Andere vormen van verhuizinga. De in lid 1 onder b van dit artikel bedoelde gehandicapte, kan in de plaats vaneen woningaanpassing, in aanmerking komen voor een tegemoetkoming in dekosten van de verhuizing, wanneer deze wenst te verhuizen naar een (meer)adequate woning;b. Een persoon, die op verzoek van de gemeente, ten behoeve van een gehandicapte dewoonruimte ontruimd, kan in aanmerking worden gebracht voor eentegemoetkoming in de kosten van een verhuizing c.q. herinrichtingskosten.3. Een gehandicapte kan niet voor een woonvoorziening als bedoeld in artikel 2.1 b en/of cin aanmerking worden gebracht, wanneer de door burgemeester en wethouders alssubsidiabel aangemerkte kosten het bedrag van f 500,00 niet te boven gaan.Artikel 2.5 Voorwaarden verhuis- en (her)inrichtingskosten en financiële tegemoetkoming.1. Burgemeester en wethouders kunnen een financiële tegemoetkoming in de verhuis- eninrichtingskosten als bedoeld in artikel 2.1. onder a verstrekken aan:a. de gehandicapte;b. een persoon, die op verzoek van de gemeente, ten behoeve van een gehandicapte dewoonruimte heeft ontruimd.2. Burgemeester en wethouders verlenen slechts een financiële tegemoetkoming, bedoeld inhet eerste lid onder a, indien:a. de verhuizing niet heeft plaatsgevonden voordat burgemeester en wethouders opde aanvraag hebben beschikt;b. de gehandicapte niet voor het eerst zelfstandig gaat wonen;c. de gehandicapte verhuist vanuit en naar een woonruimte die geschikt is om hethele jaar door bewoond te worden, niet zijnde een in artikel 2.3 uitgeslotenwoon- of verblijfsruimte;d. in de te verlaten woonruimte ergonomische belemmeringen zijn ondervonden.3. Burgemeester en wethouders verlenen slechts een financiële tegemoetkoming, bedoeld inhet eerste lid onder b, indien:a. de verhuizing niet heeft plaatsgevonden voordat burgemeester en wethouders opde aanvraag hebben beschikt;b. in de te verlaten woonruimte ergonomische belemmeringen zijn ondervonden enin verband daarmee op basis van deze verordening dan wel de Regeling GeldelijkeSteun Huisvesting Gehandicapten aanpassingen hebben plaatsgevonden,waarvan de aanvaarde kosten ten minste / 15.000,00 hebben bedragen.

l Paragraaf 3,Voorwaarden bij verlening van woonvoorzieningenArtikel 2.6 Aard van de materialenBurgemeester en wethouders verlenen slechts een financiële tegemoetkoming ten behoeve vaningrepen van bouwkundige of woontechnische aard voor zover de ondervonden ergonomischebelemmeringen niet voortvloeien uit de aard van de in de woning gebruikte materialen ofvoortvloeit uit de staat waarin het onderhoud zich bevindt.Artikel 2.7 Volledige adequate oplossingBurgemeester en wethouders verlenen slechts een financiële tegemoetkoming in de kosten tenbehoeve van ingrepen van bouwkundige aard of woontechnische aard indien alle ondervondenergonomische belemmeringen daarmee volledig worden opgeheven.Artikel 2.8 Hoofdverblijf1. Burgemeester en wethouders verlenen slechts een financiële tegemoetkoming in degemaakte kosten indien de gehandicapte zijn hoofdverblijf heeft of zal hebben in dewoonruimte waaraan de voorziening wordt getroffen.Artikel 2.9 Beperkte aanpassing1. In afwijking van het gestelde in artikel 2.7 kan een financiële tegemoetkoming wordenverleend in de kosten van het beperkt aanpassen van één woonruimte indien de gehandicapte zijn hoofdverblijf heeft in een AWBZ-inrichting en deze woonruimte regelmatigwordt bezocht.2. De aanvraag wordt ingediend in de gemeente waar de aan te passen woning staat.3. De financiële tegemoetkoming bedoeld in het eerste lid wordt verleend onder devoorwaarde, dat de gehandicapte verklaart dat niet reeds eerder een woonruimtebezoekbaar is gemaakt.4. De financiële tegemoetkoming betreft slechts een tegemoetkoming in de kosten van hetbezoekbaar maken van de in het eerste lid bedoelde woonruimte.5. Onder het in het vierde lid genoemde bezoekbaar maken van de woonruimte wordtverstaan dat de gehandicapte de woonruimte, de woonkamer en één toilet kan bereiken.Artikel 2.10 Aanvang werkzaamheden en inzicht in woningBurgemeester en wethouders verlenen slechts een financiële tegemoetkoming indien:a. niet reeds een begin met de werkzaamheden waarop de financiële tegemoetkomingbetrekking heeft is gemaakt zonder hun toestemming;b. de door hen aangewezen personen toegang wordt verstrekt tot de woonruimte waar dewoningaanpassing wordt verricht;c. aan de onder b. genoemde personen inzicht wordt geboden in bescheiden en tekeningen,welke betrekking hebben op de woningaanpassing;d. de onder b. genoemde personen de gelegenheid wordt geboden tot het controleren vande woningaanpassing.Artikel 2.11 Gereedmelding1. Terstond na de voltooiing van de werkzaamheden doch uiterlijk binnen twaalf maandenna het verlenen van de financiële tegemoetkoming, verklaart de gerechtigde van de financiëletegemoetkoming bedoeld in artikel 2.2 aan burgemeester en wethouders dat debedoelde werkzaamheden zijn voltooid.2. De gereedmelding is tevens een verzoek om vaststelling en uitbetaling van de financiëletegemoetkoming.3. De gereedmelding bedoeld in het eerste lid, gaat vergezeld van:een verklaring dat bij het treffen van de voorzieningen is voldaan aan de voorwaardenwaaronder de financiële tegemoetkoming is verleend; rekeningen en betalingsbewijzen metbetrekking tot de verrichte werkzaamheden.

Artikel 2.12 Vaststellen van de financiële tegemoetkoming1. Indien burgemeester en wethouders instemmen met het verzoek tot vaststelling enuitbetaling van de financiële tegemoetkoming, stellen zij de financiële tegemoetkomingenvast overeenkomstig het in het 'Besluit eigen bijdragen financiële tegemoetkomingenvoorzieningen gehandicapten' bepaalde.2. Burgemeester en wethouders doen degene aan wie de financiële tegemoetkoming wordtuitbetaald hiervan mededeling onder vermelding van de wijze van uitbetaling van definanciële tegemoetkoming.Paragraaf 4. Beperking in de verlening van woonvoorzieningenArtikel 2.13 Frequentie van woningaanpassingen en verhuizingen1. Burgemeester en wethouders verlenen een financiële tegemoetkoming in de kosten vaneen woonvoorziening als bedoeld in artikel 2.1 onder a, b en/of c maximaal éénmaal inde 7 jaar indien de noodzaak van het treffen van deze woonvoorziening het gevolg vaneen verhuizing is waar op grond van ergonomische belemmeringen geen aanleiding toebestond.2. Het gestelde in het eerste lid is niet van toepassing indien de verhuizing plaatsvindt alsgevolg van het aanvaarden van een werkkring in een andere gemeente, dan wel op basisvan door burgemeester en wethouders te bepalen bijzondere omstandigheden.Artikel 2.14 Woning-aanpassingen van gemeenschappelijke ruimtenBurgemeester en wethouders kunnen een financiële tegemoetkoming verlenen voor het treffen vande volgende voorzieningen aan een gemeenschappelijke ruimte indien zonder deze woningaanpassingde woonruimte voor de gehandicapte ontoegankelijk blijft. Het gaat daarbij om devolgende voorzieningen:a. het verbreden van toegangsdeuren;b. het aanbrengen van elektrische deuropeners;c. aanleg van een hellingbaan van de openbare weg naar de toegang van het gebouw (mitsde woningen in het woongebouw adequaat te bereiken zijn met een rolstoel);d. drempelhulpen of vlonders;e. het aanbrengen van een extra trapleuning bij een portiekwoning;f. een opstelplaats voor een rolstoel bij de toegangsdeur van het woongebouw.Paragraaf 5.Aanpassingen van woonwagensArtikel 2.15 Voorwaarden aanpassingBurgemeester en wethouders verlenen slechts een financiële tegemoetkoming in de aanpassingkostenvan een woonwagen indien:a. de technische levensduur van de woonwagen nog minimaal 5 jaar is;b. de standplaats niet binnen vijf jaar voor opheffing in aanmerking komt;c. de woonwagen ten tijde van de indiening van de aanvraag voor een woonvoorziening bijde gemeente op de standplaats stond;d. de hoofdbewoner van een woonwagen in het bezit is van een bewoningsvergunning alsbedoeld in de Woonwagenwet;e. voor het plaatsen van de woonwagen een bouwvergunning is of kan worden verleend.Artikel 2.16 Maximalisering aanpassingskostenIndien de technische levensduur van de woonwagen minder dan vijf jaar is of de standplaats van dewoonwagen binnen vijf jaar voor opheffing in aanmerking komt, bedragen de maximaleaanpassingskosten f 2.000,-.

l Paragraaf 6.facultatieve woonvoorzieningenArtikel 2.17 Kosten in verband met onderhoud, keuring en reparatie1. Burgemeester en wethouders verlenen slechts een financiële tegemoetkoming in dekosten van onderhoud, keuring en reparatie als bedoeld in artikel 2.1. onder d indien:a. de woonvoorziening in het kader van deze verordening dan wel het BesluitGeldelijke Steun Huisvesting Gehandicapten of de Regeling Geldelijke Steun Huisvesting Gehandicapten zijn verleend;b. de woonvoorziening is genoemd in het 'Besluit eigen bijdragen en financiëletegemoetkomingen voorzieningen gehandicapten';c. de gehandicapte ten tijde van het onderhoud, de keuring of reparatie de woonruimteals hoofdverblijf bewoont.Artikel 2.18 Kosten in verband met tijdelijke huisvesting1. Burgemeester en wethouders kunnen een financiële tegemoetkoming in de kosten vantijdelijk huisvesting verlenen die door de gehandicapte moeten worden gemaakt inverband met het aanpassen van:a. zijn huidige woonruimte;b. de door de gehandicapte nog te betrekken woonruimte;c. de financiële tegemoetkoming als bedoeld onder a. en b. wordt verleend uitsluitendvoor de periode dat de aan te passen woonruimte ten gevolge van het realiseren vande woningaanpassing niet bewoond kan worden en de gehandicapteals gevolg daarvan voor dubbele woonlasten komt te staan.2. Burgemeester en wethouders verlenen slechts een financiële tegemoetkoming in dekosten van tijdelijke huisvesting als de gehandicapte redelijkerwijs niet kan voorkomendat hij deze dubbele woonlasten heeft.3. De maximale termijn waarvoor burgemeester en wethouders een financiële tegemoetkomingin de kosten van tijdelijke huisvesting als bedoeld in het eerste lid verlenen,bedraagt zes maanden.4. Burgemeester en wethouders verlenen uitsluitend een financiële tegemoetkoming in dekosten van tijdelijke huisvesting als bedoeld in het eerste lid indien deze kosten gemaaktworden in verband met heta. tijdelijk betrekken van een zelfstandige woonruimte;b. tijdelijk betrekken van een niet-zelfstandige woonruimte, ofc. langer moeten aanhouden van de te verlaten woonruimte.Artikel 2.19 HuurdervingIn geval van huurbeëindiging van een aangepaste woonruimte, die voor meer dan f 15.000,00 isaangepast, kunnen burgemeester en wethouders een financiële tegemoetkoming verlenen aan deeigenaar van de woning in verband met derving van huurinkomsten voor de duur van maximaal 6maanden, waarbij de eerste maand huurderving niet voor een financiële tegemoetkoming inaanmerking komt.Paragraaf 7.AntispeculatieArtikel 2.20 Antispeculatie-beding1. De eigenaar-bewoner, die krachtens deze verordening een financiële tegemoetkoming in dekosten van het treffen van een woonvoorziening heeft ontvangen van tenminstef 15.000,00 en die binnen een periode van vijf jaar na de datum van gereedmelding van . dewerkzaamheden de woning verkoopt is gehouden om binnen een week na het passeren vande transportacte van eigendomsoverdracht burgemeester en wethouders hiervan schriftelijk op dehoogte te stellen. De financiële tegemoetkoming ten behoeve van de getroffen voorziening,minus een bedrag van f 15.000,00 dient gedeeltelijk aan de gemeente te worden teruggestort.

2. De restitutie als bedoeld in het eerste lid bedraagt:voor het eerste jaar 100% van tegemoetkoming,voor het tweede jaar 80% van de tegemoetkoming,voor het derde jaar 60% van de tegemoetkoming,voor het vierde jaar 40% van de tegemoetkoming,voor het vijfde jaar 20% van de tegemoetkoming.3. Het bepaalde onder lid 1 is niet van toepassing indien de gehandicapte een verkoopredelijkerwijs niet kan voorkomen.Paragraaf 8Afspraken over een eenvoudige voorzieningenArtikel 2.21 Afspraken met de woningbouwverenigingBurgemeester en wethouders zijn bevoegd om met woningbouwvereniging St. Joseph afspraken temaken binnen de reikwijdte van deze verordening over de afhandeling van eenvoudige aanvragendie in het kader van artikel 2.1. aan de orde komen.Hoofdstuk 3. VervoersvoorzieningenArtikel 3.1 Algemene omschrijvingDe door burgemeester en wethouders te verstrekken vervoersvoorziening kan bestaan uit:a. collectief systeem van aanvullend (al dan niet openbaar) vervoerb een voorziening in natura in de vorm van1. een open elektrische buitenwagen;2. een ander verplaatsingsmiddel;c. een tegemoetkoming in de kosten van:1. gebruik van een taxi of een eigen auto;2. gebruik van een rolstoeltaxi;3. aanschaf van een ander verplaatsingsmiddel.Artikel 3.2 Het recht op een vervoersvoorziening1. Een gehandicapte kan voor een vervoersvoorziening als vermeld in artikel 3.1. onder a inaanmerking worden gebracht wanneer aantoonbare belemmeringen als gevolg van ziekteof gebrek:a. het gebruik van het regulier openbaar vervoer ofb. het bereiken van dit regulier openbaar vervoer onmogelijk maken.2. Een gehandicapte kan voor een vervoersvoorziening als vermeld in artikel 3.1. onder ben/of c in aanmerking worden gebracht wanneera aantoonbare belemmeringen als gevolg van ziekte of gebrek het gebruik van eencollectief systeem als bedoeld in het eerste lid onmogelijk maken, dan welb een collectief systeem als bedoeld in het eerste lid niet aanwezig is.3. Voor de bij artikel 3.1. onder b en onder c genoemde voorzieningen geldt, in uitzonderingop het gestelde in het vorige lid onder b, dat zij ook in aanvulling op het gebruik van eencollectief vervoersysteem als bedoeld in artikel 3.1 onder a. verstrekt kunnen worden.4. Bij het vaststellen van de hoogte van de financiële tegemoetkoming voor vervoerskostenals bedoeld in artikel 3.1. onder c sub 1 en 2 kan rekening worden gehouden met deindividuele vervoersbehoefte van de gehandicapte en de mate waarin een collectiefvervoersysteem als bedoeld in artikel 3.1 onder a sub 1 in die vervoersbehoefte kanvoorzien.5. Voor zover de behoeften van echtgenoten niet samenvallen en geen gebruik kunnenmaken van collectief vervoer, wordt niet meer dan anderhalf maal een enkele voorzieningtoegekend als bedoeld in artikel 3.1 onder c toegekend, tenzij dit op grond van eenindividueel verschillend vervoerspatroon kennelijk onbillijk is, in welk geval ieder van deechtgenoten / partners in aanmerking komt voor een enkele vergoeding.

I Artikel 3.3 Overgangsregeling per datum van inwerkingtreding van deverordening voor degenen die al een vervoersvoorziening hadden1. Op de gehandicapte aan wie over de periode onmiddellijk voorafgaande aan de datumvan inwerkingtreding van de Wet, krachtens artikel 57, tweede lid van de AlgemeneArbeidsongeschiktheid Wet, of krachtens artikel P9 tweede lid van de AlgemeenBurgerlijke Pensioenwet of krachtens artikel 8, tweede lid van de Spoorwegpensioenwet,dan wel krachtens artikel X5 eerste en tweede lid van de Algemene Militaire Pensioenweteen vergoeding is verleend in de kosten van het gebruik van een vervoermiddel, zijnvanaf het moment dat deze verordening in werking treedt, de bepalingen van dezeverordening van toepassing.2. In uitzondering op het eerste lid kan de gehandicapte aan wie over de periode onmiddellijkvoorafgaande aan de datum van inwerkingtreding van de Wet, krachtens artikel 57,tweede lid van de Algemene Arbeidsongeschiktheid Wet, of krachtens artikel P9 tweedelid van de Algemeen Burgerlijke Pensioenwet of krachtens artikel 8, tweede lid van deSpoorwegpensioenwet, dan wel krachtens artikel X5 eerste en tweede lid van deAlgemene Militaire Pensioenwet een vergoeding is verleend in de kosten van het gebruikvan een bruikleenauto en/of aangepaste auto, op zijn verzoek voor een vergoeding inaanmerking worden gebracht zolang over het vervoermiddel kan worden beschikt,waarover op 31 maart 1994 een vergoeding onder de Algemene Arbeidsongeschiktheidwetwerd ontvangen, mits de omstandigheden ongewijzigd blijven.3. In uitzondering op het eerste lid kan de gehandicapte aan wie over de periode onmiddellijkvoorafgaande aan de datum van inwerkingtreding van de Wet, krachtens artikel 57,tweede lid van de Algemene Arbeidsongeschiktheid Wet, of krachtens artikel P9 tweedelid van de Algemeen Burgerlijke Pensioenwet of krachtens artikel 8, tweede lid van deSpoorwegpensioenwet, dan wel krachtens artikel X5 eerste en tweede lid van deAlgemene Militaire Pensioenwet een vergoeding is verleend in de kosten van het gebruikvan een vervoermiddel, op zijn verzoek tot en met 31 december 1994 voor een vergoedingin aanmerking worden gebracht wanneer gebruik wordt gemaakt van eencollectief systeem van aanvullend vervoer als bedoeld in artikel 3.1 lid a van dezeverordening voorzieningen gehandicapten, mits de omstandigheden ongewijzigd blijven.4. In uitzondering op het eerste lid kan de gehandicapte aan wie over de periode onmiddellijkvoorafgaande aan de datum van inwerkingtreding van de Wet, krachtens artikel 57,tweede lid van de Algemene Arbeidsongeschiktheid Wet, of krachtens artikel P9 tweedelid van de Algemeen Burgerlijke Pensioenwet of krachtens artikel 8, tweede lid van deSpoorwegpensioenwet, dan wel krachtens artikel X5 eerste en tweede lid van deAlgemene Militaire Pensioenwet een vergoeding is verleend in de kosten van het gebruikvan een eigen auto, op zijn verzoek tot en met 31 december 1994 voor een vergoedingin aanmerking worden gebracht wanneer over hetzelfde vervoermiddel kan wordenbeschikt, mits de omstandigheden ongewijzigd blijven.5. De gehandicapte aan wie over de periode onmiddellijk voorafgaande aan de datum vaninwerkingtreding van de Wet, krachtens artikel 57, tweede lid van de AlgemeneArbeidsongeschiktheid Wet, of krachtens artikel P9 tweede lid van de AlgemeenBurgerlijke Pensioenwet of krachtens artikel 8, tweede lid van de Spoorwegpensioenwet,dan wel krachtens artikel X5 eerste en tweede lid van de Algemene Militaire Pensioenweteen vergoeding is verleend in de kosten van het gebruik van een vervoermiddel en opgrond van artikel 5.4 van de verordening voorzieningen gehandicapten vanaf 1 april1994 niet meer voor een dergelijke vergoeding in aanmerking komt, kan op zijn verzoekvoor de periode van 1 april tot en met 31 december 1994 nog voor een dergelijkevergoeding in aanmerking worden gebracht mits de omstandigheden ongewijzigd blijven.6. De gehandicapte, die verblijft in een instelling die ingevolge artikel 8 van de AlgemeneWet Bijzondere Ziektekosten is erkend en aan wie over de periode onmiddellijk voorafgaandeaan de datum van inwerkingtreding van de Wet, krachtens artikel 57, tweede lidvan de Algemene Arbeidsongeschiktheid Wet, of krachtens artikel P9 tweede lid van deAlgemeen Burgerlijke Pensioenwet of krachtens artikel 8, tweede lid van deSpoorwegpensioenwet, dan wel krachtens artikel X5 eerste lid en tweede lid van deAlgemene Militaire Pensioenwet een financiële tegemoetkoming is verleend in de kosten10

van het gebruik van een vervoermiddel, heeft mits de omstandigheden ongewijzigdblijven, gedurende de jaren 1994 en 1995 recht op een voorziening.Hoofdstuk 4 RolstoelenArtikel 4.1. Algemene omschrijvingDe door burgemeester en wethouders te verstrekken rolstoelvoorziening kan bestaan uita een rolstoel voor verplaatsing binnen, dan wel voor verplaatsing binnen en buiten dewoonruimte, dan wel een aanpassing daaraan;b een sportrolstoel;c onderhoud, gebruik en reparatie;d accessoires.Artikel 4.2 Het recht op een rolstoel1 Een gehandicapte kan voor een rolstoel in aanmerking worden gebracht wanneer deaantoonbare belemmeringen op grond van ziekte of gebrek in overwegende mate zittendverplaatsen in en om de woning noodzakelijk maken en hulpmiddelen die verstrektworden op grond van de Algemene Wet Ziektekosten een onvoldoende oplossing bieden.2 In tegenstelling tot het gestelde in het eerste lid kan een gehandicapte in aanmerkingvoor een sportrolstoel worden gebracht indien hij zonder sportrolstoel niet in staat is totsportbeoefening.3 Aan belanghebbende wordt in principe maximaal 1 maal per 5 jaar een rolstoel verstrekt,behoudens medische en/of technische omstandigheden.Artikel 4.3 Bruikleen of eigendom1 Een rolstoel wordt in bruikleen verstrekt.2 Een rolstoel als bedoeld in het eerste lid wordt niet verstrekt dan nadat de verschuldigdeeigen bijdrage op grond van het 'Besluit financiële tegemoetkomingen en eigen bijdragenvoorzieningen gehandicapten' is voldaan.3 In tegenstelling tot het gestelde in het eerste lid vindt de verstrekking van een sportrolstoelplaats in de vorm van een forfaitaire of gemaximeerde vergoeding waarmee vooreen periode van drie jaar een rolstoel aangeschaft en onderhouden kan worden.Hoofdstuk 5 Eigen bijdragen, financiële tegemoetkomingen en forfaitaire, dan welgemaximeerde vergoedingenArtikel 5.1 Eigen bijdrage voorzieningen in naturaVoor een voorziening die in natura verstrekt wordt, is een eigen bijdrage verschuldigd die wordtbepaald aan de hand van het door burgemeester en wethouders vast te stellen 'Besluit financiëletegemoetkomingen en eigen bijdragen voorzieningen gehandicapten'.Artikel 5.2 Financiële tegemoetkoming woonvoorzieningDe hoogte van een financiële tegemoetkoming in de kosten van een woonvoorziening alsbedoeld in artikel 2.1 wordt bepaald aan de hand van het door burgemeester en wethouders vastte stellen 'Besluit financiële tegemoetkomingen en eigen bijdrage voorzieningen gehandicapten'.Artikel 5.3 Forfaitaire of gemaximeerde vervoerskosten vergoedingenMet inachtneming van hetgeen hiertoe in artikel 3.2 lid 4 is bepaald, wordt de hoogte van devergoeding als bedoeld in artikel 3.1. onder onder a en c en artikel 3.3 bepaald aan de hand vanhet door burgemeester en wethouders vast te stellen 'Besluit financiële tegemoetkomingen eneigen bijdragen voorzieningen gehandicapten'.11

l Artikel 5.4 Inkomensgrens vervoerskostenvergoedingenIndien het inkomen als bedoeld onder artikel 1.1. onder b hoger is dan 1,5 x het norminkomen alsbedoeld in artikel 1.1 lid b, wordt geen forfaitaire of gemaximeerde vergoeding in de kosten vanvervoersvoorzieningen als bedoeld in artikel 3.1 onder c sub 1 en 2 verstrekt dan wel eenvervoersvergoeding in natura als bedoeld in artikel 3.1 onder a verleend.Artikel 5.5 forfaitaire of gemaximeerde vergoeding voor de sportrolstoel1 De hoogte van de forfaitaire of gemaximeerde vergoeding voor de aanschaf en hetonderhoud van een sportrolstoel zoals bedoeld in artikel 4.3 tweede lid bedraagt eendoor burgemeester en wethouders vast te stellen norm.2 Het in het eerste lid genoemde bedrag wordt niet vaker dan eens in de drie jaar verstrekt.Afdeling IIProceduresHoofdstuk 6 Het verkrijgen van een voorzieningArtikel 6.1 AanvraagprocedureEen aanvraag voor een voorziening dient te worden ingediend door middel van een doorburgemeester en wethouders beschikbaar gesteld formulier.Artikel 6.2 Eisen ten aanzien van de adviseurDe adviseur dient te beschikken over kennis op de volgende gebieden:1 medische kennis op het niveau van een arts;2 sociale kennis;3 ergonomische kennis;4 technische kennis.Artikel 6.3 Gronden voor weigeringBurgemeester en wethouders kunnen de gevraagde voorziening in ieder geval weigeren:a voor zover de aanvraag een financiële tegemoetkoming betreft in kosten die de aanvragervoor de aanvraagdatum heeft gemaakt;b indien een middel als waarop de aanvraag betrekking heeft reeds eerder krachtens dezeverordening is vergoed of verstrekt en de normale afschrijvingsduur voor dat middel nog nietis verstreken, tenzij het eerder vergoede of verstrekte middel geheel of gedeeltelijk verloren isgegaan als gevolg van omstandigheden die niet aan de aanvrager zijn toe te rekenen.Artikel 6.4 Bijzondere bepalingen1. Indien een financiële tegemoetkoming wordt verleend, wordt in de beschikking vermeldop welke kosten de tegemoetkoming betrekking heeft.2. Indien een periodieke tegemoetkoming wordt verleend, wordt in de beschikking tevensvermeld: de geldingsduur, de uitkeringsmaatstaf, alsmede de voorschriften waaraan derechthebbende dient te voldoen alvorens tot uitbetaling van de tegemoetkoming kanworden overgegaan.12

Hoofdstuk 7Verplichtingen en bevoegdheden van rechthebbende en het college vanBurgemeester en wethoudersArtikel 7.1 Inlichtingen, onderzoek, advies1. Burgemeester en wethouders zijn bevoegd om, voor zover dit van belang kan zijn voorde beoordeling van het recht op een voorziening, degene door wie een aanvraag isingediend:a op te roepen in persoon te verschijnen op een door burgemeester en wethouderste bepalen plaats en tijdstip om hem te doen horen;b op een door burgemeester en wethouders te bepalen plaats en tijdstip door eenof meer daartoe aangewezen deskundigen te doen horen en/of onderzoeken en hetcollege van burgemeester en wethouders van advies te dienen.2. Burgemeester en wethouders vragen een daartoe door hen aangewezen adviesinstantieom advies indien:a. zij van oordeel zijn dat de aanvraag de verzochte voorziening niet rechtvaardigt;b. de aanvraag betrekking heeft op drie voorzieningen, te weten woonvoorzieningen,vervoersvoorzieningen en rolstoelen;c. burgemeester en wethouders dat overigens gewenst vinden.3. Bij een volgende aanvraag voor een voorziening hebben burgemeester en wethouders debevoegdheid aan te geven dat opnieuw advies dient te worden uitgebracht.4. Een gehandicapte is verplicht aan burgemeester en wethouders of de door hen aangewezenadviesinstantie die gegevens te (doen) verschaffen die noodzakelijk zijn voor debeoordeling van de aanvraag.Artikel 7.2 Wijzigingen in de situatieDegene aan wie krachtens deze verordening een voorziening in bruikleen is verstrekt, of aan wie eenfinanciële tegemoetkoming is verleend, is verplicht aan burgemeester en wethouders mededeling tedoen van feiten en omstandigheden, waarvan redelijkerwijs duidelijk moet zijn dat deze van invloedkunnen zijn op het recht op een voorziening.Artikel 7.3 Intrekking en wijziging van een besluit tot verlening van een voorzieningBurgemeester en wethouders kunnen een beschikking genomen op grond van deze verordeninggeheel of gedeeltelijk intrekken c.q. wijzigen indien:a niet is voldaan aan de voorwaarden gesteld bij of krachtens deze verordening;b op grond van gegevens beschikt is en gebleken is dat de gegevens zodanig onjuist warendat, waren de juiste gegevens bekend geweest, een andere beslissing zou zijn genomen.13

XFDELING m siotHoofdstuk 8 SlotbepalingenArtikel 3.1 Afwijken van bepalingen/hardheidsclausule1. Burgemeester en wethouders kunnen in bijzondere gevallen ten gunste van de gehandicapteafwijken van de bepalingen in deze verordening, indien toepassing van de verordening totonbillijkheden van overwegende aard leidt.2. Voorafgaande aan de toepassing van het eerste lid kunnen burgemeester en wethoudersadvies vragen.Artikel 8.2 Nadere uitvoeringTer uitvoering van deze verordening en in aanvulling op de toelichting op deze verordeningformuleren burgemeester en wethouders een zo concreet mogelijk toetsings- c.q. verstrekkingenbeleid.Artikel .8.3 Beslissing burgemeester en wethouders in gevallen waarin de verordening nietvoorzietIn gevallen, de uitvoering van deze verordening betreffende, waarin deze verordening nietvoorziet, beslissen burgemeester en wethouders.Artikel 8.4 IndexeringBurgemeester en wethouders kunnen jaarlijks per 1 januari de in het kader van deze verordeninggeldende bedragen verhogen of verlagen conform de ontwikkelingen van de prijsindex volgens hetCentraal Bureau voor de Statistiek.Artikel 8.5 Periodieke evaluatie gemeentelijk beleid en bijstelling verordeningHet door de gemeente gevoerde beleid wordt voor de komende drie jaar éénmaal per jaargeëvalueerd; indien deze evaluatie daar aanleiding toe geeft wordt de verordening aangepast.Burgemeester en wethouders zenden hiertoe in 1994 binnen negen maanden en vervolgens telkensna 1 jaar aan de gemeenteraad een verslag over de doeltreffendheid en de effecten van deverordening in de praktijk. Na drie jaar wordt bezien of een aparte evaluatie nog noodzakelijk is, danwel een verantwoording plaatsvindt analoog aan de overige gemeentelijke taken.Artikel 8.6Afwijking van de verordeningIngeval van wetswijziging die gevolgen hebben voor de verordening zijn burgemeester enwethouders bevoegd beschikkingen te nemen conform de wetswijziging, vooruitlopend op de formelewijziging van deze verordening.Artikel 8.7 Citeertitel; inwerkingtreding1. Deze verordening wordt aangehaald als: Verordening voorzieningen gehandicaptengemeente Boxtel 1994.2. Deze verordening treedt in werking met ingang van 1 april 1994.Aldus vastgesteld in de openbare vergadering van de raad van de gemeente Boxtel op 24 maart1994.De voorzitter, y De secretaris.14

l ARTIKELSGEWIJZE TOELICHTING OP DE VERORDENING GEMEENTE BOXTELDEEL l ALGEMEEN DEEL Hoofdstuk1, Algemene bepalingenArtikel 1.1 BegripsbepalingenIn dit artikel wordt een aantal begrippen verklaard.a. voorzieningenOnder a. wordt het begrip voorziening beperkt tot de onderdelen die onder de Wet voorzieningengehandicapten vallen, te weten woonvoorzieningen, vervoersvoorzieningen en rolstoelen. De Wetgeeft zelf een omschrijving van het begrip woonvoorziening 1 en van het begrip vervoersvoorziening 2 .Van het begrip rolstoel is geen omschrijving gegeven, noch in de Wet noch in deze verordening.Hoewel iedereen precies weet wat onder een rolstoel verstaan wordt, geeft het formuleren van eenbegripsomschrijving grote problemen. Onder rolstoel dient hier begrepen te worden de rolstoel zoalsiedereen die kent. Deze rolstoel kan zowel handbewogen als elektrisch aangedreven zijn. Eentrippelstoel wordt niet als rolstoel beschouwd. De trippelstoel valt onder de door de AWBZ teverstrekken voorzieningen. Een scootermobiel komt voor in drie varianten, voor binnen, zowel voorbinnen als buiten, en uitsluitend voor buiten. Een rolstoel kan zowel worden gebruikt als eenverplaatsingsmiddel voor binnen als voor buiten. Indien een rolstoel uitsluitend voor buitengebruikgeschikt is, is de rolstoel per definitie een vervoersvoorziening. De sportrolstoel valt in het kader vandeze verordening onder het begrip rolstoel.b. inkomenBij het begrip inkomen wordt uitgegaan van het begrip zoals dat in het (ingetrokken) Besluitlandelijke draagkrachtcriteria was omschreven.Onder inkomen wordt in gevolge artikel 1.1 onder b. verder verstaan het inkomen van degehandicapte, dan wel het gezamenlijk inkomen van zijn ouders of pleegouders, dan wel het inkomenvan de gehandicapte en zijn echtgenoot. Wanneer bij het bepalen van de hoogte van de eigen bijdrageen de hoogte van de financiële tegemoetkomingen het inkomen wordt betrokken, dient dus te wordenuitgegaan van het voor de aanvraag relevante inkomen. Gaat het om een gehandicapte jonger dan 18jaar, dan geldt het gezamenlijk inkomen van ouders of pleegouders, tenzij betrokkene gehuwd is. Eenpersoon jonger dan 18 jaar die gehuwd is, is immers voor de wet meerderjarig en in dat geval zal dusniet meer het inkomen van ouders of pleegouders bij de aanvraag moeten worden betrokken, maardient het gezamenlijk inkomen van de gehandicapte en zijn echtgenoot in beeld te worden gebracht.Indien het inkomen van pleegouders wordt betrokken bij de toekenning van voorzieningen dient welaan de voorwaarde te zijn voldaan dat de pleegouders het pleegkind als een eigen kind opvoeden enonderhouden (zie ook WVG artikel 5 lid 2). Is er sprake van een samenlevingsvorm die in gevolgeartikel 1 lid 2 t/m 4 WVG wordt beschouwd als 'de gehandicapte en zijn echtgenoot' dan kan hetgezamenlijk inkomen van de gehandicapte en zijn echtgenoot bij het bepalen van de hoogte van deeigen bijdrage en financiële tegemoetkomingen worden betrokken. Heeft de gehandicapte geen'echtgenoot' in de zin van artikel 1 lid 2 t/m 4 WVG en is de gehandicapte ouder dan 18 jaar dan kandus alleen het inkomen van de gehandicapte betrokken worden bij het bepalen van de hoogte vande eigen bijdragen en financiële tegemoetkomingen.1 Woonvoorziening: een voorziening die verband houdt met een maatregel die gericht isop het opheffen ot verminderen van ergonomische beperkingen die een gehandicapte bij hetnormale gebruik van zijn woonruimte ondervindt, en waarvan de kosten niet meer bedragen dan t4S.OOO met dien verstande dat bij Ingrepen van bouwkundige of woontechnische aard in of aande woonruimte slechts dan een voorziening als woonvoorziening wordt aangemerkt, indien devoorziening gericht is op het opheffen of verminderen van ergonomische beperkingen.2Vervoersvoorziening: "een voorziening die Is gericht op het opheffen of verminderenvan beperkingen die een gehandicapte bij het vervoer buitenshuis ondervindt"15

Tenslotte is onder dit artikel aangegeven dat in alle gevallen de verschuldigde loonheffingen enwerknemerspremies in mindering van het bruto-inkomen dienen te worden gebracht alvorens vaninkomen in de zin van artikel 1.1 onder b. van deze verordening kan worden gesproken. Onderwerknemerspremies worden verstaan premies voor WW, WAO, ZW, ZFW en pensioenpremie. Hetinkomen dat bij de verlening van voorzieningen kan worden betrokken is in het kader van dezeverordening dus gedefinieerd als een 'netto-inkomen', voor zover dit natuurlijk een eenduidigbegrip is (zo wordt bijvoorbeeld de te betalen hypotheekrente, en andere fiscale aftrekposten nietbetrokken bij het hier gehanteerde begrip 'netto-inkomen').Bij de vaststelling van het inkomen worden conform het bepaalde het Bijstandsbesluit landelijkenormering de volgende zaken buiten beschouwing gelaten, te weten:a. kinderbijslag;b. uitkeringen of vergoedingen voor specifieke kosten;c. inkomsten uit arbeid of uitkeringen van kinderen tot 21 jaar;d. inkomsten uit bescheiden vermogen.c. vreemdelingOnder c wordt bepaald dat iedereen die de Nederlandse nationaliteit niet bezit als vreemdeling wordtbeschouwd. Dit in aansluiting op artikel 4 van de Wet dat bepaalt dat een vreemdeling voor de inartikel 2 bedoelde voorzieningen slechts in aanmerking kan komen indien hij op grond van deartikelen 9 en 10 van de Vreemdelingenwet gerechtigd is in Nederland te verblijven. De Wetvoorzieningen gehandicapten geeft aan welke groepen hieronder vallen. Een uitzondering dient hiergemaakt te worden voor de groep Molukkers die, zonder dat zij de Nederlandse nationaliteit bezit,wel als zodanig behandeld wordt.g. gemeenschappelijke ruimtenHet begrip gemeenschappelijke ruimte wordt onder g. omschreven en beperkt tot ruimten die niettot de onderscheiden woning behoren, maar toegang daartoe verschaffen zoals een gang, eenportaal etc.h. woningaanpassingenIn het begrip woningaanpassing komt het onderscheid terug dat de Wet voorzieningen gehandicaptenmaakt tussen enerzijds woningaanpassingen van bouw- of woontechnische aard (onroerendewoonvoorzieningen) en anderzijds woningaanpassingen van niet-bouw- of woontechnische aard(roerende woonvoorzieningen). De eerste categorie betreft de voorzieningen die onder het VROMregimewerden verstrekt (RGSHG) en betreffen het overgrote deel van de woningaanpassingen. Omvoor deze voorzieningen in aanmerking te komen moet er sprake zijn van ergonomischebelemmeringen. De tweede categorie betreft de woonvoorzieningen die voorheen onder de AAWwerden verstrekt en waar het criterium 'ergonomisch' geen directe rol speelt (woningsanering inverband met CARA bijvoorbeeld). Het criterium ergonomische belemmeringen is dus gekoppeld aanbouw- of woontechnische voorzieningen.i. WetOveral waar in deze model verordening over Wet gesproken wordt, zo bepaalt artikel 1.1 onder l,wordt de Wet voorzieningen gehandicapten bedoeld.j, k en l. financiële tegemoetkomingen, forfaitaire en gemaximeerde vergoedingen.Onder een financiële tegemoetkoming wordt begrepen een tegemoetkoming in de werkelijkekosten van de voorziening die op het inkomen van de gehandicapte kan worden afgestemd,terwijl een forfaitaire of gemaximeerde vergoeding wordt verstrekt los van het inkomen.Vervolgens is het verschil tussen een forfaitaire vergoeding en een gemaximeerde vergoeding dateen forfaitaire vergoeding ook los van de werkelijk gemaakte kosten wordt verstrekt, terwijl eengemaximeerde vergoeding moet worden aangewend voor het doel waarvoor de vergoeding isverstrekt en dus kan worden afgerekend op declaratiebasis.Een forfaitaire vergoeding is een "bedrag ineens" en kan dus niet op basis van declaratie wordenafgerekend. Een forfaitaire vergoeding is te vergelijken met een cliëntgebonden budget, waarbijde cliënt volledige bestedingsvrijheid heeft.16

Zo werd op grond van de AAW de autokostenvergoeding door het GAK verstrekt als gemaximeerdevergoeding (op declaratiebasis), terwijl het ABP dezelfde vergoeding verstrekte als forfaitair bedrag(volledige bestedingsvrijheid).In beide gevallen gold echter dat indien de gehandicapte meer kosten maakte dan maximaal of forfaitairkonden worden vergoed, deze meerkosten niet voor vergoeding in aanmerking kwamen. In diezin is een forfaitair bedrag vergelijkbaar met een gemaximeerde vergoeding. Voor de WVG is ditonderscheid tussen financiële tegemoetkoming enerzijds en forfaitaire en gemaximeerdevergoedingen anderzijds van belang omdat de meerkosten bij forfaitaire of gemaximeerdevergoedingen niet vallen onder de regels die de Ministeriële Regeling inzake financiëletegemoetkomingen en eigen bijdrage stelt aan "eigen betalingen". Eventuele meerkosten (men reistmeer dan het forfaitaire of maximale bedrag toelaat) behoeven dus niet bij de draagkrachtvaststelling inhet kader van de WVG te worden betrokken. Indien de vervoerskostenvergoeding als financiëletegemoetkoming zou worden verstrekt en deze op het inkomen wordt afgestemd, zouden dewerkelijke kosten en dus ook de draagkracht wel in beeld kunnen komen, hetgeen uit een oogpuntvan beheersbaarheid van de kosten ongewenst wordt geacht.Artikel 1.2 BeperkingenArtikel 1.2 lid 1 geeft beperkingen aan, die betrekking hebben op het toekennen van eenvoorziening.1.2.1 onder a. individueel gerichtMet uitzondering van het collectief vervoer dient een voorziening dient in overwegende mate op hetindividu gericht te zijn. Hiermee worden gemeenschappelijke voorzieningen uitgesloten, hoewelvoorzieningen die naast een individueel ook een gezamenlijk karakter kunnen hebben, wel passen in hetkader van deze verordening. Een voorbeeld van een voorziening met een individueel karakter waardaarnaast ook anderen gebruik van kunnen maken is bijvoorbeeld een auto, waarin ook anderen meekunnen rijden. Een rolstoel wanneer deze beschikbaar wordt gesteld voor meerdere ouderen in eengroter complex, kan gezien worden als een individuele voorziening met een gezamenlijk karakter.1.2.1 onder b. langdurig noodzakelijkIngevolge onderdeel b dienen de voorzieningen langdurig noodzakelijk te zijn om beperkingen op hetgebied van het wonen of het buiten of binnen verplaatsen op te heffen. Langdurig noodzakelijk wilzeggen dat betrokkene voor langere tijd aangewezen moet zijn op een desbetreffende aanpassing ofeen desbetreffende rolstoel. Voor langere tijd betekent in ieder geval dat wie tijdelijk gehandicapt is,bijvoorbeeld door een ongeluk, terwijl vast staat dat de handicap van voorbijgaande aard is, niet vooreen voorziening in het kader van deze verordening in aanmerking komt. Betrokkene kan een beroepdoen op de hulpmiddelendepots van de Thuiszorgorganisaties die opgezet zijn in het kader van deAWBZ. Uit deze depots kan men drie maanden een hulpmiddel lenen, welke periode éénmaal metnog eens drie maanden kan worden verlengd. Waar precies de grens ligt tussen kortdurend enlangdurig, zal van situatie tot situatie verschillen. In dit kader zal de prognose van groot belang zijn.Zegt de prognose dat betrokkene na enige tijd zonder de benodigde hulpmiddelen of aanpassingen zalkunnen functioneren, dan mag men van kortdurende noodzaak uitgaan. Bij een wisselend beeld,waarbij verbetering in de toestand periodes van terugval opvolgen, kan echter uitgegaan worden vaneen langdurige noodzaak. Over dit onderdeel, de afstemming van kortdurende verstrekking enverstrekking voor lange duur, zal overleg plaats dienen te vinden met de Thuiszorginstellingen c.q. deuitvoeringsorganen van de AWBZ.17

1.2.1 onder c. Goedkoopst adequaatVoorzieningen die in het kader van deze verordening worden verstrekt dienen naar objectievemaatstaven gemeten zowel adequaat als meest goedkope voorziening te zijn. Met nadruk wordt hierbijgesteld dat met het begrip adequaat bedoeld wordt: volgens objectieve maatstaven nog toereikend.Hoewel datgene wat de gehandicapte als adequaat beschouwt mee zal moeten wegen in debeoordeling van het adequaat zijn van de voorziening, zal ook het criterium van het goedkoop zijn, dekosten van de voorziening, een rol spelen bij de uiteindelijke beoordeling van het al dan nietadequaat zijn van een voorziening.Eigenschappen die kostenverhogend werken zonder dat zij de voorziening meer adequaat maken,zullen in principe niet voor vergoeding in aanmerking komen. Daarbij kan een overweging zijn dat debruikbaarheid van een voorziening niet alleen door technische en functionele aspecten bepaaldwordt. Tevens is het denkbaar dat een product dat duurder is dan een vergelijkbaar product, langermeegaat en dus uiteindelijk goedkoper is. Wat betreft het kwaliteitsniveau waarvan uitgegaan kanworden moge het duidelijk zijn dat bij een verantwoord, maar ook niet meer dan dat, niveau dient teworden aangesloten. Dit niveau zou bij woonvoorzieningen omschreven kunnen worden als denorm die in het Bouwbesluit gangbaar is. Alleen in die gevallen dat bijvoorbeeld vanuit Welstandtoezichthogere eisen worden gesteld, kan de gemeente hier een uitzondering op maken. Over dehiermee gepaard gaande kosten moeten afspraken gemaakt worden.Het is uiteraard wel mogelijk een voorziening te verstrekken die duurder is dan de goedkoopstadequate voorziening, mits de gehandicapte bereid is het prijsverschil voor eigen rekening te houdenen deze duurdere voorziening minstens even adequaat is.Lid 3 van artikel 1.2 geeft drie situaties weer waarin geen voorziening wordt toegekend.1.2.3 onder a. algemeen gebruikelijkOnder a. wordt aangegeven dat in geval een voorziening voor een persoon als aanvrageralgemeen gebruikelijk is, geen voorziening wordt toegekend.Waar de grens tussen wat algemeen gebruikelijk is en wat dat niet is precies getrokken moetworden zal afgemeten moeten worden aan algemeen maatschappelijke normen.Rolstoelen zijn nooit algemeen gebruikelijk voor een persoon als de aanvrager. Met "als" wordtbedoeld een niet-gehandicapte persoon die in een vergelijkbare situatie verkeert (b.v. wat betreftinkomen, leeftijd, etc.).Een fiets daarentegen is voor een persoon als gehandicapte wel algemeen gebruikelijk omdat inNederland een ieder geacht kan worden te beschikken over een fiets. Om die reden komt degehandicapte niet voor een fiets in aanmerking. Indien daarentegen de gehandicapte een specialefiets nodig heeft worden - op grond van het feit dat de fiets algemeen gebruikelijk is - de kostenvan een gewone fiets in mindering gebracht op de te verstrekken bijzondere uitvoering.1.2.3 onder b. Aanspraken via andere regelingenOnder b. wordt bij artikel 1.2 lid 3 aangegeven dat deze voorzieningen niet worden verstrekt indiener een andere wettelijke regeling bestaat, op grond waarvan men aanspraak kan maken op deaangevraagde voorziening. Hetzelfde geldt voor privaatrechtelijke overeenkomsten.Hoofdstuk 2.Paragraaf 1WoonvoorzieningenAlgemene omschrijvingArtikel 2.1 Type woonvoorzieningena. verhuis- en inrichtingskostenIndien verhuisd wordt naar een aangepaste of een goedkoper dan de reeds bewoonde woonruimte aante passen woning, bestaat de mogelijkheid om een tegemoetkoming te verstrekken in de verhuis- eninrichtingskosten. De afweging dient daarbij te worden gemaakt of een tegemoetkoming in deverhuiskosten op zijn plaats is, of dat de woning van gehandicapte aangepast moet worden.18

Indien aangepaste of aanpasbare woningen beschikbaar zijn kan uit doelmatigheidsoverwegingen devoorkeur gegeven worden aan verhuizen boven aanpassen van de huidige woonruimte van degehandicapte. Bij de uiteindelijke keuze van de te verstrekken voorziening wordt een afweginggemaakt tussen de kosten van het verhuizen versus het aanpassen van de huidige woonruimte. Bij dekeuze verhuizen of aanpassen zal naast het kostenaspect (aanpassingen van f 15.000,00 en meer)rekening gehouden worden met een aantal wegingsfactoren.In een aantal gevallen kan, om andere reden dan het niet aanwezig zijn van passende huisvesting,van verhuizing worden afgezien:a. indien de vervoersmogelijkheden als gevolg van een verhuizing zodanig verslechteren datde toenemende overheidsbijdrage in de vervoerskosten gelijk of hoger is dan de lastenvan de aanpassingskosten wordt de vervangende woonruimte niet als passend aangemerkt;b. indien sociale motieven van doorslaggevende aard zijn.Wat wordt niet onder de noemer sociale motieven gebracht.a. het moeilijker hulp kunnen krijgen van vrienden, familie en kennissen beïnvloed niet depassendheid. Bij woningtoewijzing wordt zoveel mogelijk rekening gehouden met dewensen van betrokkenen. Desondanks kan er (iets) meer tijd nodig zijn voor hetoverbruggen van de afstand tussen de hulpbieder;b. het moeten missen van een tuin in een nieuwe woonsituatie en het feit dat iemand reedslang in een bepaalde omgeving woont. Primair gaat het om het opheffen van ergonomischebelemmeringen. Het niet hebben van een tuin is nooit een ergonomische belemmering,maar heeft uiteraard wel een belevingswaarde. Met het geworteld zijn in eenbepaalde wijk zal zoveel mogelijk rekening worden gehouden bij de woningtoewijzing;c. dat iemand veel in een woning heeft geïnvesteerd blijft bij de beoordeling van het begrip'passend' buiten beschouwing. Investeringen in een (huur)woning moet voor risicoblijven van de investeerder. Indien iemand in een eigen woning heeft geïnvesteerd magworden aangenomen, dat die investering bij verkoop in belangrijke mate wordt terugverdiend.Indien het gaat om een ingrijpende aanpassing kan de eigenaar / belanghebbendekiezen voor een verhuisoplossing met gebruikmaking van een sociale huurwoning. Hij kanook kiezen voor aanpassing voor eigen rekening of verhuizing naar een andere koopwoning.Als een gehandicapte op gevoelsmatige gronden wil kiezen voor een koopwoningen een adequate huursituatie afwijst, dan is dat een te respecteren keuze, maar ligt hetniet voor de hand dat de hogere kosten daarvan worden gesubsidieerd.Wat kan wel onder de noemer sociale motieven worden gebracht.a. Als de belanghebbende een beroep aan huis uitoefent dat locatiegebonden is eenvoortzetting van dat beroep onmogelijk wordt ingeval de woonruimte niet wordtaangepast. Met locatiegebonden beroep wordt hier niet bedoeld een administratiekantoor,belastingadviesbureau, juridisch adviseur e.d.; immers hier is een scheiding tussenwoon- en werklocatie mogelijk.b. Indien er kleine kinderen tot een huishouden behoren wordt een gelijkvloerse woning(veelal flat) in het kader van deze verordening, niet zonder meer als passend aangemerkt.In aansluiting op het onder ad. b vermelde kan worden opgemerkt, dat met het toenemenvan de leeftijd, in het algemeen de kans op gebreken toeneemt. Voorkomen moetworden dat ouderen te maken krijgen met een in de tijd 'opeenstapeling' vanwoonaanpassingen met uiteindelijk een verhuizing als gevolg. Gesteld kan worden, datwanneer ersprake is van ergonomische belemmeringen en de leeftijd van in het algemeen 55 jaar isbereikt en ten gevolge van de ergonomische belemmeringen belangrijke bouwkundigeaanpassingen moeten worden getroffen, een verhuizing voor de hand ligt. Het spreektvoor zich dat bij de vervangende woning de nadruk primair zal liggen op de op te heffenergonomische beperkingen en afgestemd is op de specifieke eigenschappen van diebewoners (minder kamers, kleinere ruimten, gelijkvloers, goede douchevoorziening).19

l Uitgangspunt van het gemeentelijk beleid is dat zo goed mogelijk gebruik wordt gemaakt van devoorraad aangepaste woningen in de gemeente.Dat veronderstelt dat in een zo vroeg mogelijk stadium veranderende woonbehoeften wordenonderkend en nagegaan wordt op welke wijze daaraan het beste tegemoet kan wordengekomen. Een goede en vroegtijdige registratie daarvan, kan een hulpmiddel vormen om ervoor zorgte dragen, dat personen die ergonomische belemmeringen ondervinden, hetzij in beperkte dan wel inhogere mate, op het juiste moment goede vervangende huisvesting kan worden aangeboden. Ookhet registreren van aangepaste woningen kan hierbij een hulpmiddel zijn. In het verlengde hiervan,zal een verhuizing bijna altijd in overeenstemming met de gehandicapte kunnen plaatsvinden.Het moge duidelijk zijn dat wanneer een woning wordt vrijgemaakt, er twee maal een vergoeding voorverhuizing en inrichting kan worden verstrekt: allereerst aan degene die de woning vrijmaakt envervolgens aan de gehandicapte die naar de vrijgemaakte woning verhuist. De totaalkosten hiervanzullen een onderdeel uitmaken van de afweging of er een tegemoetkoming in de verhuiskostenverstrekt zal worden dan wel een woning aangepast moet worden.Tenslotte kan nog gewezen worden dat de verhuizing ook gezien kan worden als een stimulering omwoonbehoeften en woonmogelijkheden in een vroegtijdig stadium op elkaar af te stemmen. Omdat inhet maatschappelijk verkeer geldt dat verhuis- en inrichtingskosten primair door de verhuizendepersoon dienen te worden gedragen, kan er slechts sprake zijn van een beperkte financiëletegemoetkoming. Het spreekt voor zich dat bij de aanvrager sprake dient te zijn van 'ergonomischebelemmeringen' en dat de verhuizing naar een gekwalificeerde woning plaatsvindt.b. woningaanpassingenHet gaat hierbij om bouwkundige (onroerende) woningaanpassingen die de ergonomischebelemmeringen van de gehandicapte wegnemen of gedeeltelijk wegnemen. Hieronder wordt nietgerekend het treffen van voorzieningen, die volgens de huidige gangbare normen in een woningaanwezig worden geacht te zijn. Als voorbeeld kan de douche genoemd worden. Een gehandicaptedie een woning bewoont zonder douche zal derhalve geen aanspraak op een WVG-vergoeding voorhet aanbrengen van een douche kunnen maken. Hieronder volgt een overzicht van de subsidiabelekosten:1. de aanneemsom (hierin begrepen de loon- en materiaalkosten) voor het treffen van devoorziening;2. de risicoverrekening van loon-en materiaalkosten, met inachtneming van het bepaalde in derisicoregeling woning- en utiliteitsbouw 1991;(Ad 1 en 2: Indien de voorziening in zelfwerkzaamheid wordt getroffen, dan vervalt de postloonkosten en worden alleen de materiaalkosten ais subsidiabel aangemerkt.)3. Het architectenhonorarium tot ten hoogste 10% van de aanneemsom met dien verstande datdit niet hoger is dan het maximale honorarium als bepaald in SR 1988 van de BNA. Alleen in diegevallen dat het noodzakelijk is dat een architect voor de woningaanpassing moet wordeningeschakeld worden deze kosten subsidiabel geacht. Het betreft dan veelal de ingrijpenderwoningaanpassingen;4. de kosten voor het toezicht op de uitvoering, indien dit noodzakelijk is, tot een maximum van2% van de aanneemsom;5. de leges voor zover deze betrekking hebben op het treffen van de voorziening;6. de verschuldigde en niet verrekenbare- of terugvorderbare omzetbelasting;7. renteverlies, i.v.m. het verrichten van noodzakelijke betaling aan derden voordat de bijdrage isuitbetaald, voor zover deze verband houdt met de bouw dan wel het treffen van voorzieningen;8. de door burgemeester en wethouders (schriftelijk) goedgekeurde kostenverhogingen, die tentijde van de raming van de kosten redelijkerwijs niet voorzien hadden kunnen zijn;9. de kosten in verband met noodzakelijk technisch onderzoek en adviezen met betrekking tothet verrichten van de aanpassing;20

10. de kosten van heraansluiting op de openbare nutsvoorziening;11. de administratiekosten die verhuurder maakt ten behoeve van het treffen van een voorzieningvoor de gehandicapte, voor zover de kosten onder 1 t/m 10 meer dan f 2000,- bedragen,10% van die kosten, met een maximum van f 750,- . Deze kosten kunnen gezien worden alsonderhandelingsfactor waarmee de medewerking van de verhuurder eerder kan wordenverkregen.c. roerende woonvoorzieningenOnder een woonvoorziening waarbij geen sprake is van een ingreep van bouw- en woontechnischeaard zal in de praktijk met name een financiële tegemoetkoming voor woningsanering i.v.m. CARA ofhet verstrekken van rolstoeltapijten verstaan worden.d. onderhoud, keuring en reparatieHet gaat hierbij vooral om voorzieningen die (elektrisch) beweegbaar zijn en waar om die reden slijtagekan optreden waardoor de veiligheid van het gebruik van de voorziening niet langer kan wordengegarandeerd. Er wordt hierbij voornamelijk gedacht aan liften, automatische deuropeners en(elektrische) beweegbare keukens. Er is hierbij sprake van een genormeerde vergoeding.e. tijdelijke huisvestingIn die gevallen waarin de gehandicapte tijdens het aanbrengen van de voorzieningen niet in dewoonruimte kan blijven wonen en om deze reden tijdelijk naar een andere woonruimte moetuitwijken, kan voor de periode dat dit noodzakelijk is een tegemoetkoming in de dubbelewoonlasten worden verstrekt.f. huurdervingIn uitzonderlijke gevallen kan het nodig zijn om tegemoet te komen aan de risico's die een verhuurderloopt indien de band tussen de woning en de gehandicapte verbroken wordt en er niet binnen 6maanden een geschikte kandidaat kan worden gevonden voor de woning. Als deze mogelijkheid inuitzonderlijke gevallen wordt geboden, zal eerder medewerking van verhuurder verkregen worden,maar wordt tegelijkertijd door het stellen van een termijn voorkomen dat voorzieningen te snel uit eenwoning worden verwijderd zonder dat men voldoende tijd heeft gehad een geschikte kandidaat voorde woning te vinden.Artikel 2.2 Uitbetaling financiële tegemoetkomingIn dit artikel wordt aangegeven dat de financiële tegemoetkomingen voor onroerende woningaanpassingen,voor onderhoud, keuring en reparatie en voor huurderving worden verstrekt aan deeigenaar van de woonruimte, terwijl financiële tegemoetkomingen voor verhuizing, voor roerendewoningaanpassingen en voor tijdelijke huisvesting verstrekt worden aan de hoofdbewoner van dewoonruimte.Artikel 2.3 Woon- of verblijf ruimten waar geen woonvoorziening voor wordt verstrektEen financiële tegemoetkoming voor het treffen van voorzieningen wordt alleen verstrekt als hetwoonruimten betreffen die als zelfstandige woonruimte in het kader van de Wet IndividueleHuursubsidie als zodanig aangemerkt worden.Gezien de brief aan de Tweede Kamer van de bewindslieden van VROM en WVC over detoekomstige relatie tussen de terreinen wonen en zorg (d.d. 24 mei 1993) worden vanaf deinwerkingtreding van de woonzorg-wetgeving, naar verwachting met ingang van 1995, de woonzorgcomplexenuitgesloten van de WVG. De woonzorgcomplexen worden op dat moment in artikel 2.3van deze verordening opgenomen.21

Paragraaf 2.Het recht op een woonvoorzieningArtikel 2.4 De verhuizingDe manier waarop in artikel 2.4 lid 1 de woonvoorzieningen zijn gegroepeerd geeft een rangorde aan.Het primaat ligt bij de verhuizing. Dat betekent dat primair zal gekeken worden of verhuizing mogelijken zinvol is. Dat wil zeggen dat een geschikte woning beschikbaar is of op korte termijn beschikbaarkomt en de raming van de kosten van de aanpassing van de woning meer bedragen dan f 15.000,00.Onder geschikte woning dient hier begrepen te worden een woning die met betrekkelijk lageinvesteringen volledig aangepast kan worden. Zo zal een gelijkvloerse woning minder aanpassingenvergen dan een niet-gelijkvloerse woning, wanneer de gehandicapte slecht ter been is. Is geengeschikte woning beschikbaar dan kan besloten worden om één van de andere voorzieningen teverstrekken. Zoals onder 2.1 a is aangegeven spelen bij de vraag, of een verhuizing de meest voor dehand liggende voorziening is, meerdere factoren een rol. Indien, na alle factoren in de overweging tehebben betrokken, geconcludeerd moet worden dat verhuizing de goedkoopst, adequate oplossing is,dan heeft bij het verstrekken van de woonvoorziening de vergoeding voor verhuis- en (her)-inrichtingskosten het primaat.Het moge duidelijk zijn dat het hanteren van dit "primaat van de verhuizing" efficiënter benut kanworden als voldoende aangepaste woningen zijn opgenomen in een goed registratiesysteem ener ook een beroep gedaan kan worden op een aanzienlijke voorraad aanpasbare woningen.Dit betekent dat de mogelijkheden om het verhuizen als primaire voorziening aan te bieden zullenmoeten groeien.In de wet wordt het begrip woonvoorziening omschreven; daarbij wordt aangegeven dat hetalleen gaat om het opheffen van (ergonomische) belemmeringen die het normale gebruik van dewoning omvatten. Het gaat hierbij om de normale (elementaire) woonfuncties zoals slapen, etenen lichaamsreiniging. Het gebruiken van een hobby-, werk- of recreatieruimte vallen niet onderde zorgplicht van de gemeente. Evenmin als het treffen van een voorziening uit oppas- ofverzorgingsoogpunt.In het tweede lid zijn de twee andere vormen genoemd, waarin sprake van een verhuizing kan zijn,t.w. de verhuizing in de vorm van een stimulering (2a) en de verhuizing als vorm van doorstroming(2b)Samengevat betreft het derhalve drie verschillende vormen van verhuizingen, waarvan de hoogte vande vergoeding verschillend is. De hoogte van de tegemoetkomingen wordt door het college vanburgemeester en wethouders vastgesteld ("Besluit financiële tegemoetkomingen en eigen bijdragenvoorzieningen gehandicapten".). Het betreffen:a. een tegemoetkoming aan een gehandicapte waarvan de woonruimte moet wordenaangepast waarvan de kosten meer dan f 15.000,00 bedragen (artikel 2.4.1.a).Voorwaarde is dat een alternatieve woning beschikbaar dient te zijn, die in overeenstemmingis met de directe noodzakelijke woonbehoefte van betrokkene, dan wel op eenrelatief eenvoudige wijze geschikt is te maken. Het is redelijk om in dit geval eentegemoetkoming te verlenen die boven het niveau van de huidige RGSHG ligt. Detegemoetkoming bedraagt f 5000,00 (niveau 1994);b. een tegemoetkoming aan een gehandicapte waarvan de woonbehoefte op dat momentdan wel op korte termijn niet meer in overeenstemming zijn met de mogelijkheden dieeen woning biedt. Vooraf dient de wenselijkheid van de verhuizing vastgesteld teworden. Dat betekent dat er sprake dient te zijn van ergonomische belemmeringen. Dekeuze wordt in dit geval gelegd bij de gehandicapte of een (beperkte) woonvoorzieningdient te worden getroffen, of betrokkene wil verhuizen.Omdat in het algemeen maatschappelijk verkeer de kosten van de verhuizing geacht wordengedragen te worden door de verhuizende persoon, dient met de tegemoetkoming hiermeerekening te worden gehouden. Het betreft derhalve een bescheiden tegemoetkoming. Detegemoetkoming moet als een stimulering gezien worden om in een dusdanig stadium teverhuizen, dat een gehandicapte zijn huis bij voortduring naar volle tevredenheid bewoont.22

De kans daarop is het grootst wanneer een (potentiële) gehandicapte in een vroegtijdig stadiumzijn woonbehoefte bekend maakt, opdat met zorg naar een nieuwe woning kan wordenuitgezien. Die tevredenheid met de nieuwe woning is moeilijk in geld uit te drukken,waardoor de immateriële waarde vele keren groter is dan de verleende materiëletegemoetkoming van f 1.500,00 (niveau 1994)Het spreek voor zich dat de nieuwe woning van dusdanige kwaliteit is, dat de ergonomischebelemmeringen zijn weggenomen dan wel daaraan op een goedkope wijze tegemoet kanworden gekomen;c. een tegemoetkoming aan een niet-gehandicapte, indien op deze wijze een aangepaste ofgeschikte woonruimte vrij komt voor een gehandicapte. De tegemoetkoming is gericht terstimulering van het vrijmaken van de woning.Om zo doelmatig mogelijk met de aangepaste voorraad woningen om te kunnen gaan kan hetwenselijk zijn dat indien de band tussen gehandicapte en woning is verbroken (bijvoorbeelddoor overlijden van de gehandicapte of anderszins) deze woning opnieuw aan een anderegehandicapte wordt toegewezen. In dat geval zullen de achterblijvende huurders naar eenandere woonruimte moeten verhuizen. Het verlenen van een verhuiskostenvergoeding kan danvoor de achterblijvende gezinsleden als stimuleringsmaatregel gezien worden om eenaangepaste woning vrij te maken. Een kanttekening die gemaakt moet worden bij het biedenvan een verhuiskostenvergoeding om een woning vrij te maken, is dat dit middel alleen eenstimulans is en geen garantie biedt dat de woning daadwerkelijk vrij komt. Verder moetworden bedacht, dat in dit soort gevallen twee keer een verhuiskostenvergoeding dient teworden betaald. Dit aspect zal bij de afweging moeten worden betrokken. Wat de hoogte vande vergoeding aan de niet-gehandicapte betreft, wordt uitgegaan van een bedrag van f5.000,00 (niveau 1994).Tenslotte wordt met het bepaalde in derde lid van artikel 2.4 het huidige beleid van de RGSHGvoortgezet. Dat betekent dat voorzieningen beneden een bedrag van f 500,00 niet subsidiabel zijn.Hiermee wordt beoogd te voorkomen, dat telkens voor de kleinste voorzieningen een procedure(hoe beperkt dan ook) gestart moet worden en relatief veel geld verloren gaat in de administratievebegeleiding. Wanneer echter een voorziening het bedrag van f 500,00 overschrijdt, dan geldtevenwel geen aftrek van f 500,00, maar een bedrag van f 186,00 als eigen bijdrage.Artikel 2.5 Voorwaarden verhuis- en (her)inrichtingskosten en financiële tegemoetkomingHet feit dat pas nadat positief is beschikt een gehandicapte in aanmerking komt voor eenfinanciële tegemoetkoming heeft te maken met de zorgvuldigheid die betracht moet worden. Pas nadateen afweging is kunnen maken welke oplossing het meest adequaat is kan de gehandicapte totverhuizen overgaan. Via de hardheidsclausule kan alsnog besloten worden een financiëletegemoetkoming te verlenen indien, naar de mening van de beslisser, in urgente gevallen naar eengeschikte woning is verhuisd voordat de beschikking is verleend, rekening houdend met de eisen vanzorgvuldigheid. De zorgvuldigheid houdt in dat vooraf een aanvraag moet zijn ingediend entoestemming wordt gevraagd. Wordt dit nagelaten dan kan het voorkomen dat gehandicapte reeds isverhuisd naar een andere woning die echter niet voldoende de ergonomische belemmeringen opheft.Paragraaf 3.Voorwaarden bij verlening van woonvoorzieningenArtikel 2.6 Aard van de materialenVocht en tocht komen in iedere woning voor. Het wegnemen hiervan valt niet onder dezorgplicht, zoals genoemd in de Wet. Dit houdt niet in dat belemmeringen die voortvloeien uit CARAniet op grond van deze Wet weggenomen kunnen worden. Deze woonvoorzieningen vallen onderartikel 2.1 sub c. Het opheffen van allergene factoren of andere problemen die hun oorzaak vinden inde aard van de in of aan de woonruimte gebruikte materialen valt niet onder de werking van deverordening.23

Artikel 2.7. Volledig adequate oplossingUitgangspunt is dat te treffen woonaanpassingen de ergonomische belemmeringen volledigwegnemen. Indien dat niet het geval is, althans voor zover op dat moment te overzien is, kangeen medewerking aan een woonaanpassing worden verleend. Er zijn in dit kader meerderesituaties denkbaar. De meest voor de hand liggende zijn, wanneer de grenzen van f 15.000,00en f 45.000,00 dreigt overschrijd te worden. In die gevallen ligt dan een verhuizing voor dehand en niet een gedeeltelijke woningaanpassing.Artikel 2.8 HoofdverblijfIn principe is een financiële tegemoetkoming voor een woningaanpassing dus alleen maarmogelijk, indien de gehandicapte zijn hoofdverblijf heeft in de woning waaraan de voorzieninggetroffen wordt. Een uitzondering kan gemaakt worden als de gehandicapte zijn hoofdverblijfheeft in een AWBZ-inrichting en regelmatig een bepaalde woning bezoekt. Op grond van ditartikel is het echter voor deze categorie wel mogelijk het bezoekbaar maken van een woning tesubsidiëren.Artikel 2.9 Beperkte aanpassingBij het bezoekbaar maken van één woonruimte indien de gehandicapte zijn hoofdverblijf heeft ineen AWBZ.-inrichting, moet wel rekening worden gehouden met het gegeven dat toestemmingvan de eigenaar van de woning nodig is. Omdat de voorziening buiten de werkingssfeer van dewet valt, kan de verhuurder niet gedwongen worden (via aanschrijving) om de woning aan tepassen. De financiële tegemoetkoming beperkt zich slechts tot het bezoekbaar maken van diewoning, omdat de gehandicapte daar slechts geringe tijd verblijft. Uit doelmatigheidsoverwegingenis het daarom redelijk dat er geen volledige maar een gedeeltelijke aanpassing aan dewoning plaatsvindt. Onder het bezoekbaar maken van de woning wordt in deze verordeningverstaan de directe toegang tot de woonruimte, de toegang tot woonkamer en dat één toilet kanworden bereikt respectievelijk te gebruiken is door de gehandicapten. Met 'regelmatig' in heteerste lid wordt bedoeld, meerdere weekends en of tijdens vakantie. Het tweede lid bepaalt datde aanvraag moet worden ingediend in de gemeente waar de bezoekbaar te maken woning staat.Deze bepaling is opgenomen, omdat de gehandicapte anders in de gemeente waar hij zijnhoofdverblijf heeft de aanvraag zou indienen.Het derde lid bepaalt dat de gehandicapte verklaart dat niet reeds eerder een woning bezoekbaaris gemaakt. Vanwege praktische redenen is gekozen om de verklaring bij de gehandicapte (ofdiens gemachtigde) te leggen. De verklaring heeft tot doel te voorkomen dat de gehandicapte inmeerdere gemeenten een aanvraag indient voor het bezoekbaar maken van een woonruimte. Deverordening gaat ervan uit dat voor maximaal één woonruimte een financiële vergoeding wordtverleend voor het bezoekbaar maken.Artikel 2.10 Aanvang werkzaamheden en inzicht in de woningNiet eerder dan nadat een beslissing over de aanvraag is genomen mag een aanvang wordengemaakt met de werkzaamheden. Pas op dat moment zijn alle op de aanvraag betrekkinghebbende gegevens beoordeeld en kan op grond hiervan een besluit worden genomen over de tetreffen voorziening.Door deze regeling wordt voorkomen dat een voorziening waar vroegtijdig mee is begonnenuiteindelijk niet overeenstemt met hetgeen als goedkoopst adequate voorziening beschouwt kanworden. Immers ook factoren die buiten de woonruimte van de gehandicapte gelegen zijn, zoalseen beschikbare aangepaste woning elders, waardoor een woningaanpassing niet noodzakelijkis, kunnen worden meegewogen.24

Artikel 2.11 GereedmeldingIn dit artikel wordt geregeld dat de woningaanpassing binnen een bepaalde termijn wordt gereedgemeld. De gereedmelding vindt plaats door degene aan wie de financiële tegemoetkomingwordt uitbetaald en niet door de gehandicapte.Hiervoor is gekozen omdat degene die de financiële tegemoetkoming ontvangt niet altijd degehandicapte is. Wanneer dat het geval is heeft de gehandicapte, of zijn gemachtigde, geenbelang bij de gereedmelding en zou de begunstigde de dupe kunnen worden.De gereedmelding dient binnen een termijn van 12 maanden na het verlenen van de financiëletegemoetkoming plaats te vinden, dit om te voorkomen dat het treffen van de voorziening telang op zich laat wachten. Een andere reden voor opname is om te voorkomen dat onnodig langeen verplichting tot uitbetaling blijft openstaan.Controle of aan de voorwaarden bij het verlenen van de subsidie is voldaan vindt plaats. Om tevoorkomen dat iedere voorwaarde daadwerkelijk moet worden gecontroleerd, is er voor gekozenom een verklaring te vragen. Indien later alsnog zou blijken dat niet aan alle voorwaarden isvoldaan, kan de subsidie alsnog worden ingetrokken en eventueel teruggevorderd worden.Artikel 2.12 Vaststellen van de financiële tegemoetkomingDe hoogte van de financiële tegemoetkoming is afhankelijk van de hoogte van de subsidiabele kostenvan de woningaanpassing. Deze is pas definitief bekend op het moment dat de aanpassing isuitgevoerd.Paragraaf 4.Beperking van woonvoorzieningenArtikel 2.13 Frequentie van woningaanpassingenDe gemiddelde periode waarbinnen een huishouden in Nederland verhuist is zeven jaar. Het staat degehandicapte vrij om vaker te verhuizen. In dat geval (verhuizing zonder dat op grond vanergonomische belemmeringen hier aanleiding voor is) wordt op de eigen verantwoordelijkheid vande gehandicapte gewezen. Dit houdt in dat in die gevallen de gehandicapte zelf net als iedereandere burger voor deze kosten zorgdraagt. Gevolg van deze redenering is dat een eventueleaanpassing van de nieuwe woning door de gehandicapte zelf gefinancierd moet worden.Als een gehandicapte vanuit een andere gemeente een (aangepaste) woning in de gemeente zoektwaar deze verordening van kracht is moet de gehandicapte aantonen dat hij de laatste zeven jaarniet verhuisd is (brengplicht).Voorts zullen burgemeester en wethouders nader aangeven welke bijzondere omstandigheden hetbetreft. Zo is bijvoorbeeld te denken aan een wijziging van de samenlevingsvorm.Artikel 2.14 Woningaanpassingen van gemeenschappelijke ruimtenDe subsidie voor het aanpassen van gemeenschappelijke ruimten wordt alleen dan verstrekt indiendoor het realiseren van deze woningaanpassing de woning bereikbaar wordt voor de gehandicapte. Degemeenschappelijke ruimten zullen voornamelijk entrees en portieken van woongebouwen betreffen.Het aanpassen van hobby- en recreatieruimten komen niet in aanmerking voor een financiëletegemoetkoming, tenzij uitsluitend via deze ruimte(n) de woning bereikt kan worden.Paragraaf 5.Aanpassingen van woonwagensArtikel 2.15 Financiële tegemoetkoming aanpassingDe uitgangspunten en de gevallen waarin een voorziening aan een woonwagen kan wordenaangebracht, zijn in principe gelijk aan die bij woningen. Toch zijn er redenen om, gezien dekenmerken van deze woonruimte, nadere voorwaarden te stellen.Indien niet aan de eisen zoals vermeld in artikel 2.13 en 2.14 kan worden voldaan kan er geenuitgebreide aanpassing meer worden gesubsidieerd. Om de beschikbare middelen zo doelmatigmogelijk aan te wenden wordt er een bovengrens vastgesteld voor de hoogte van de in deze gevallente verlenen financiële tegemoetkoming.25

Paragraaf 6.Facultatieve woonvoorzieningenArtikel 2.17 Kosten in verband met onderhoud, keuring en reparatieAlleen van bepaalde voorzieningen komen de kosten van onderhoud, keuring en reparatie inaanmerking voor een financiële tegemoetkoming. Het gaat hierbij vooral om voorzieningen die(elektrisch) beweegbaar zijn en waar om die reden slijtage kan optreden waardoor de veiligheid vanhet gebruik van de voorziening niet langer kan worden gegarandeerd. In het 'Besluit financiëletegemoetkomingen en eigen bijdragen voorzieningen gehandicapten' is een opsomming gegeven vande voorzieningen die voor een vergoeding in aanmerking komen.Artikel 2.18 Kosten in verband met tijdelijke huisvestingAlleen in die gevallen dat het redelijkerwijs buiten de mogelijkheden van de gehandicapte ligt om tevoorkomen dat er dubbele woonlasten opgebracht moeten worden, kan tot vergoeding van extrawoonlasten in verband met tijdelijke huisvesting worden overgegaan.Artikel 2.19 Kosten in verband met huurdervingHet vinden van een geschikte huurder voor een aangepaste woning kan langer duren dan determijnen die voor niet-gehandicapten gelden. Om deze reden wordt een grens getrokken van f15.000,00. Woningen die voor een lager bedrag zijn aangepast zullen in veel gevallen niet zo specifiekzijn aangepast, dat het vinden van een geschikte kandidaat door de woningaanpassing belemmerdwordt. Door de eigenaar van de woning een financiële tegemoetkoming in de gederfde inkomstente verlenen, kan bevorderd worden dat aangepaste woonruimte beschikbaar blijft voor gehandicapten.In de exploitatie van een woning wordt rekening gehouden met een bepaald percentagehuurderving. Om deze reden is het te verantwoorden dat de verhuurder het normale risico vanleegstand loopt. De eerste maand dat de woning leeg staat mag dit als normaal beschouwd worden.Het is daarentegen niet onredelijk dat de gemeente enigszins tegemoet komt in de extra risico's dieeen verhuurder loopt als gevolg van het feit dat er sprake van een aangepaste woning is.Door het verstrekken van een tegemoetkoming in de kosten van huurderving deelt de gemeente inde risico's van de verhuurder. Het zou niet redelijk zijn als een van beide partijen het risico voor devolle 100% zou moeten lopen. Beide partijen hebben er belang bij dat de woning op zo'n kortmogelijke termijn weer verhuurd kan worden.Paragraaf 7.AntispeculatieArtikel 2.20 Antispeculatie-bedingEenvoudige voorzieningen zullen niet snel een meerwaarde opleveren. Anders ligt dit wanneer hetgaat om grotere bouwkundige aanpassingen. In dat geval is al gauw sprake van aanpassingen bovenhet bedrag van f 15.000,00. In dat soort gevallen is het redelijk, dat wanneer binnen een korteperiode na het treffen van de voorziening de woning wordt verkocht, de waarde van de voorzieningterug te laten betalen. Omdat het bepalen van een 'meerwaarde' niet altijd even gemakkelijk is, iservoor gekozen om een relatie te leggen met de verleende tegemoetkoming, minus een bedrag vanf 15.000,00. Dit bedrag wordt in mindering gebracht, omdat voor dit bedrag dikwijls voorzieningenworden getroffen die niet direct een meerwaarde opleveren. In het derde lid is bepaald, dat wanneerde verkoop redelijkerwijs niet kan worden voorkomen, er geen sprake is van een restitutie. Hierbijwordt gedoeld op situaties als overlijden van de gehandicapten en vanwege de ziekte betrokkene nietlanger meer in huis kan verblijven.26

Paragraaf 8. Afspraken over eenvoudige voorzieningenArtikel 2.22 Afspraken met de bouwverenigingVoor een efficiënte uitvoering van woonaanpassingen is het gewenst om met de bouwvereniging St.Joseph nadere werkafspraken te maken. Deze is immers als woningeigenaar van het merendeel vande Boxtelse woningen nauw betrokken bij een groot aantal woningaanpassingen. Deze afspraken zullenbetrekking hebben op het zoveel mogelijk vereenvoudigen van procedures. Daarnaast zal bezienworden in hoeverre in bepaalde gevallen onderhoudslasten overgedragen respectievelijk afgekochtkunnen worden (liftinstallaties). Tenslotte zal met de bouwvereniging de mogelijkheid van eentechnisch adviseurschap bij particuliere woningen onderzocht en zonodig uitgewerkt worden.Hoofdstuk 3.VervoersvoorzieningenArtikel 3.1 Algemene omschrijvingArtikel 3.1 maakt een onderscheid tussen drie soorten voorzieningen, te weten: het collectiefvervoerssysteem (a), de voorzieningen in natura (b) en een tegemoetkoming in de kosten van vervoer(c). Deze laatste categorie betreft een forfaitaire of gemaximeerde vergoeding.Het onderscheid tussen deze drie hoofdcategorieën vervoersvoorzieningen (collectief vervoerssysteem,voorzieningen in natura en tegemoetkomingen) is gemaakt, gezien het verschillende karakter van dezevormen van voorzieningverstrekking. In deze algemene omschrijving wordt een opsomming gegevenvan de vervoersvoorzieningen, die op grond van deze verordening kunnen worden verstrekt. Omdat heteen opsomming is waaraan niet de voorwaarde verbonden is, dat het om de ene of de anderevoorziening gaat, is het ook mogelijk een combinatie van deze vervoersvoorzieningen te verstrekken.Een uitzondering geldt voor de bestaande bruikleenauto (in aansluiting op de hoofdlijnennotitieworden nieuwe volgens deze verordening niet meer verstrekt). Deze vervoersvoorziening kan nietin combinatie met het gebruik van een collectief vervoerssysteem worden verstrekt.a. collectief systeem van aanvullend al dan niet openbaar vervoerDit is de eerste vorm die genoemd wordt van de voorzieningen in natura, omdat dit een vorm is dietevens individuele voorzieningen (gedeeltelijk) overbodig kan maken. Het is derhalve een voorzieningdie binnen de rangorde van voorzieningen het primaat heeft. Dit primaat blijkt met name uit deformulering van artikel 3.2, alwaar op dit primaat nader ingegaan zal worden. Met een goed systeemvan aanvullend openbaar vervoer kan de gemeente in belangrijke mate aan haar zorgplicht voldoenten aanzien van het vervoer buitenshuis. Volgens aanbevelingen van de VNG en het projectbureauAanvullend Openbaar Vervoer dient een dergelijk systeem aan een aantal voorwaarden te voldoen:a. Het systeem dient te functioneren op de tijden die zoveel mogelijk een relatie hebben metde tijden waarop het bestaande openbaar vervoer ook functioneert; mensen met eenhandicap dienen zoveel mogelijk gelijke reismogelijkheden te hebben als mensen zonderhandicap. Deze tijden zullen in praktijk liggen tussen 9.00 en 23.00 uur. De ervaring leertdat vervoer in het kader van de vrije tijd loopt van na de ochtendspits (9.00 uur) totuiterlijk 23.00 uur 's avonds;b. het systeem dient mensen met een handicap voor de deur op te halen en naar de deurvan bestemming te brengen (met andere woorden een van-deur-tot-deur-systeem).c. het systeem dient geschikt te zijn voor mensen met een handicap. Dat wil zeggen datrekening gehouden wordt met mensen die moeite hebben met zitten en dat ook rolstoelenmeegenomen kunnen worden of personen vervoerd kunnen worden gezeten in eenrolstoel;d. het systeem dient oproep-gestuurd te zijn; bij vooraanmelding dient de vooraanmeldingtijdtot maximaal 1 uur beperkt te blijven.e. de kosten voor de gebruiker van een dergelijk systeem dienen in relatie te staan tot dekosten van het overige openbaar vervoer (in een regionale opzet wordt uitgegaan vaneen eigen bijdrage voor een lokale rit van f 2,00).27

Door deze formulering is bepaald dat louter de aantoonbare belemmeringen van de gehandicapte inrelatie tot de beperkingen van de bestaande vervoersystemen bepalend zijn voor de vraag of, en zo jain hoeverre de gehandicapte in aanmerking komt voor een voorziening terzake. Psychischeproblemen (men durft niet in een drukke bus, men is bang voor de trein) zijn daardoor in principe geenindicatie voor een vervoersvoorziening. Hier moet een adequate voorziening getroffen worden,hetgeen wellicht beter gevonden kan worden in een therapie waardoor de blokkade opgeheven kanworden. Is in zo'n situatie de problematiek op te lossen, dan was de problematiek tijdelijk en vielderhalve terecht niet onder de Wet voorzieningen gehandicapten, bij gebrek aan een langdurigenoodzaak. Anders wordt het als blijkt dat het probleem niet therapeutisch opgelost kan worden. Dan iswel een langdurige noodzaak aanwezig en zou wel een vervoersvoorziening verstrekt kunnen worden.In het derde lid wordt ingegaan op de mogelijkheid van samenloop van het verstrekken van (een)individuele voorziening (en) met het gebruik van een collectief systeem.Lid 4 van artikel 3.2 bepaalt vervolgens dat bij het vaststellen van de omvang van de vervoersvoorzieningenrekening wordt gehouden met de individuele vervoersbehoefte en de mate waarin eencollectief vervoerssysteem in die vervoersbehoefte kan voorzien. Bij het bepalen van de hoogte vande financiële tegemoetkoming voor de vervoerskosten, zal dus eerst moeten worden vastgesteld of ersprake is van een uitzonderlijke vervoersbehoefte en vervolgens is dan de vraag aan de orde in welkemate een collectief vervoerssysteem in die behoefte kan voorzien. Ter bepaling van dit laatste kanworden uitgegaan van algemene richtlijnen die op bepaalde typen vervoerssystemen van toepassingzijn of kan worden gekozen voor onderzoek ter plaatse. Indien er in individuele gevallen sprake kanis van een bijzondere vervoersbehoefte kan het van toepassing zijnde normbedrag zowel inbovenwaartse als neerwaartse zin worden bijgesteld.Wanneer, zoals lid 5 van artikel 3.2 bepaalt, echtgenoten beide gehandicapt zijn en eenvervoersvoorziening behoeven, kan in het geval de behoeften van de echtgenoten samenvallen,volstaan worden met een enkele voorziening. Dit om te voorkomen dat men een financiëletegemoetkoming krijgt, die niet in relatie staat tot de tegemoetkoming die anderen ontvangen. Vallende behoeften niet samen, of slechts ten dele, dan kan twee maal een financiële tegemoetkomingworden verstrekt tot maximaal 1,5 x het normbedrag.Hiermee wordt het AAW-beleid op dit punt bestendigd. Het spreekt voor zich wanneer het om eencollectieve vervoersvoorziening gaat, het vorenstaande hierop niet van toepassing is.Artikel 3.3. Overgangsregeling per datum van inwerkingtreding van de verordening voordegenen die al een vervoersvoorziening haddenDe Wet Voorzieningen Gehandicapten bepaalt in artikel 24 dat wie vóór invoering van de WetVoorzieningen Gehandicapten een tegemoetkoming in de kosten van het gebruik van eenvervoermiddel ontvangt, desgevraagd van het gemeentebestuur ook voor de jaren 94 en 95 eenfinanciële tegemoetkoming kan ontvangen, tenzij de verordening anders bepaalt.In het eerste lid van artikel 3.3 is bepaald, dat op iedere nieuwe aanvraag de regels van deverordening direct van toepassing zijn. Omdat ook gehandicapten die in aanmerking voor'continuering' van hun vervoerskostenvergoeding willen komen, een nieuwe aanvraag moetenindienen, wordt daarmee bereikt dat per datum ingang Wet Voorzieningen Gehandicapten direct hetnieuwe regime voor alle gehandicapten kan worden ingevoerd. Hierdoor wordt de mogelijkheidgeschapen, dat het collectieve vervoerssysteem ook daadwerkelijk van toepassing is voor debestaande groep.In het tweede lid van artikel 3.3 is bepaald, dat degene die onder het oude regime een vergoedingkrijgt voor een bruikleenauto of auto in bijzondere uitvoering (aangepaste auto), de vergoedingvolgens de nieuwe regeling wordt gecontinueerd, zolang men over datzelfde middel beschikt. Dezeovergangsbepaling is nodig, nu onder de nieuwe verordening deze voorzieningen niet meer verstrektworden, aangezien het collectief vervoer het primaat heeft. Indien in zeer hoge uitzondering tochsprake zou moeten zijn van een dergelijke verstrekking, dient dat te29

geschieden op grond van artikel 8.1 (hardheidsclausule). Ook hiervoor zullen in het toetsings- enverstrekkingenbeleid nadere richtlijnen worden geformuleerd.In het derde lid van artikel 3.3 is, bepaald, dat degene die onder het oude regime een zogenaamde leefkostenvergoeding ontving, voor de periode april - 31 december 1994 in aanmerkingkomt voor een aangepaste vergoeding. Deze vergoeding ligt gedurende deze periode f 500,00(op jaarbasis) hoger en is bestemd voor collectief vervoer +. Met collectief vervoer + wordt bedoeldhet vervoer zowel binnen als buiten het vervoersgebied, naar keuze van de gebruiker. Dit integenstelling tot het reguliere collectieve vervoer, dat alleen binnen het vervoersgebied kan wordengebruikt.In het vierde lid van artikel 3.3 is bepaald, dat degene die onder het oude regime een zogenaamde leefkostenvergoeding ontving en gebruik maakte van een eigen auto, voor de periode april -31 december 1994 in aanmerking komt voor een aangepaste vergoeding. De betreffendegehandicapte kan een keuze maken uit twee pakketten, pakket 1 (collectief vervoer) -ad. f2125,00 of pakket 2 (eigen auto) ad. f 1625,00. Alle bedragen zijn op jaarbasis. In pakket 2 is decollectieve vergoeding lager en de individuele vergoeding hoger dan in pakket 1.In het vijfde lid van artikel 3.3 is bepaald, dat wanneer op grond van een te hoog norminkomen, menals overgangssituatie nog gedurende de periode april - 31 december 1994 in aanmerking komt vooreen tegemoetkoming. Deze bepaling is opgenomen, omdat de inkomensgrens voor alleenstaanden,één-oudergezinnen en jongeren niet overeenkomt met het oude AAW-inkomen. Voor dezecategorieën ligt deze nieuwe inkomensgrens lager. De motivatie daarvoor is dat het ijkpunt voor hetgemeentelijk beleid voor wat betreft de mate waarin gehandicapten geacht kunnen worden zelf(een deel van de) kosten van vervoer en andere voorzieningen te kunnen dragen op hetnorminkomen is gelegd. Dit houdt in dat er door de wetgever bewust voor is gekozen de matewaarin een beroep op de eigen financiële mogelijkheden van de gehandicapte kan worden gedaan, terelateren aan de leefsituatie. Een alleenstaande gehandicapte die een zelfde inkomen heeft als degehuwde gehandicapte, zal meer mogelijkheden hebben, om zelf in de kosten van zijn vervoer enandere voorzieningen te voorzien. Derhalve kan er een beroep op zijn eigen financiële mogelijkhedenworden gedaan.Tenslotte wordt in het zesde lid melding gemaakt van een overgangsregeling voor de groepgehandicapten, die woonachtig zijn in een AWBZ-voorziening, die niet onder de werksfeer van de WVGvalt en voor de invoering van de WVG een vervoerskostenvergoeding ontvingen. Het overgangsrechtvoor deze groep zal worden vastgelegd in een ministeriële regeling (op basis van artikel 2 lid 3 WVG)opgesteld door het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Deze nadere regeling zal (naarverwachting) bepalen, dat deze groep gehandicapten in 1994 eenzelfde vergoeding krijgt (opaanvraag) als zij hadden vóór in werking treden van de WVG. In 1995 zal deze vergoeding wordengehalveerd en in 1996 wordt deze vergoeding tenslotte beëindigd.Hoofdstuk 4.RolstoelenArtikel 4.1 Algemene omschrijvingDit artikel bepaalt dat een rolstoel kan worden verstrekt voor verplaatsing binnen en/of buiten.'Rolstoelen' die uitsluitend geschikt zijn voor buitenvervoer zijn per definitie vervoersvoorzieningen(b.v. een scootermobiel voor buitengebruik of een elektrische buitenwagen). Zoals bij debegripsomschrijvingen reeds is aangegeven, valt onder het begrip 'rolstoel' alleen een handbewogenof elektrische rolstoel en geen andere voorzieningen voor het verplaatsen binnenshuis, zoals eentrippelstoel. Onder handbewogen rolstoelen kan ook verstaan worden een duwwandelwagen of eenzelfbeweger. Ook individuele aanpassingen aan rolstoelen vallen onder de rolstoel verstrekking.Vaak zullen aanpassingen tegelijkertijd met de rolstoel worden gerealiseerd. Het kan echter ookvoorkomen dat aanpassingen aan rolstoelen afzonderlijk van de rolstoel worden aangevraagd enworden verleend. In het toetsings- en verstrekkingenbeleid zal dit onderdeel verder wordenuitgewerkt.30

l Zo zullen onder meer de soorten rolstoelen met typen worden aangegeven, die voor verstrekkingin aanmerking komen alsmede de criteria om te bepalen in welke gevallen welk soort rolstoelvoor verstrekking in aanmerking komt.Onder d wordt de mogelijkheid geboden voor een financiële tegemoetkoming in de kosten vanaccessoires. Deze tegemoetkoming wordt alleen verstrekt indien de accessoires gericht zijn en/ofleiden tot een langere levensduur.Sportrolstoelen vallen wel onder de rolstoelen zoals hier bedoeld.Artikel 4.2 Het recht op een rolstoelIn dit artikel is omschreven wanneer een gehandicapte in aanmerking komt voor verstrekking van eenrolstoel. De eerste voorwaarde is dat er sprake is van aantoonbare beperkingen op grond van ziekteof gebrek (afgeleid van de begripsomschrijving van de gehandicapte). Voorts moet men (ommedisch-ergonomische redenen) in belangrijke mate aangewezen zijn op zittend verplaatsen.Tenslotte moeten andere loophulpmiddelen onvoldoende uitkomst bieden. De noodzaak tot zittendverplaatsen hoeft niet de gehele dag, maar wel in belangrijke mate, aanwezig te zijn.In veel gevallen zal er sprake zijn van een individuele verstrekkingen. Er kunnen zich omstandighedenvoordoen, dat de rolstoel als collectief middel wordt gebruikt. Daarvan zal alleen sprake zijnwanneer het gebruik van de rolstoel beperkt is en/ of betrokkene in een wooncomplex verblijft,alwaar op een eenvoudige wijze over een rolstoel kan worden beschikt. De mate waarin men gebruikmaakt van een rolstoel speelt dus een rol bij de vraag of deze individueel dan wel collectief wordtverstrekt. In het toetsings- en verstrekkingenbeleid zal daaraan aandacht worden geschonken.Voor Sportrolstoelen kunnen ook gehandicapten in aanmerking komen die in het dagelijkse leven vanloophulpen gebruik kunnen maken, maar zonder sportrolstoel niet in staat zijn tot sportbeoefening.De in het derde lid genoemde termijn van 5 jaar is geen automatisme. Een rolstoel die na vijf jaar noggoed te gebruiken is, ook al zijn er inmiddels nieuwere typen beschikbaar, komt niet voor vervanging inaanmerking. In geval van zeer frequent gebruik, kan het sporadisch voorkomen dat vervanging binnenvijf jaar dient plaats te vinden. Bij een minder frequent gebruik kan afhankelijk van de soort rolstoel devervangingsperiode aanmerkelijk langer zijn dan de hiervoor genoemde periode van 5 jaar.Artikel 4.3 Bruikleen of eigendomEen rolstoel wordt (in principe) in bruikleen verstrekt. In de (gebruiks) overeenkomst, af te sluitentussen leverancier en gebruiker, die ten grondslag ligt aan de verstrekking, kan worden bepaald datbijvoorbeeld bij verhuizing naar een andere gemeente de overeenkomst eindigt en de rolstoel ineigendom wordt gegeven. Ook andere situatie kunnen ertoe leiden dat de overeenkomst eindigten/ of de rolstoel in eigendom wordt verstrekt. In het geval dat de rolstoel een collectief doel beoogt,zal tussen de gemeente en leverancier een overeenkomst worden gesloten, dan wel tot koop wordenovergegaan. De rolstoel zal dan in bruikleen ter beschikking worden gesteld. Het ligt in de rede voorwat de sportrolstoel betreft, om het in 1992 in gang gezette GMD-beleid over te nemen en eenafkoopsom te verstrekken ter hoogte van f 4.000,00 (niveau 1994). Met dit bedrag kan degehandicapte zich een sportrolstoel aanschaffen, waarmee drie jaar gesport kan worden. Dit bedragis inclusief een bedrag van f 1.000,00 (niveau 1994) ten behoeve van onderhoud en reparaties voordeze periode van drie jaar.31

Hodfdstuk 5,Eigen bijdragen en financiële, forfaitaire of gemaximeerde tegemoetkomingenAlgemeenOp grond van artikel 5 lid 2 van de WVG is de gemeente bevoegd de financiële tegemoetkoming(bijvoorbeeld in kosten van vervoer en woonaanpassing), die op basis van de WVG aan degehandicapte worden verstrekt, te relateren aan het inkomen. Op grond van artikel 6 lid 1 van de WVGis de gemeente bevoegd een eigen bijdrage aan gehandicapten te vragen voor voorzieningen die opgrond van de WVG aan de gehandicapten in natura worden verstrekt (rolstoelen fietsen ed.) en kandeze eigen bijdrage op grond van artikel 6 lid 2 van de wet inkomensafhankelijk vaststellen.Bij nadere regels heeft de staatssecretaris van SZW in overleg met de staatssecretaris van VROMdeze aan de gemeente gegeven bevoegd weer enigszins beperkt. Hieronder gaan wij in op dehoofdlijnen van deze ministeriële regeling inzake financiële tegemoetkomingen en eigen bijdragen.Ministeriële Regeling inzake financiële tegemoetkomingen en eigen bijdragen WVG.Het gemeentelijk beleid met betrekking tot financiële tegemoetkomingen en eigen bijdragen dientbinnen de kaders van de door Kabinet opgestelde 'Regeling inzake financiële tegemoetkomingenen eigen bijdrage WVG te worden geformuleerd.In artikel 1 van deze financiële regeling worden drie begrippen gedefinieerd: de financiëletegemoetkoming, de eigen bijdrage en het norminkomen.a. Financiële tegemoetkomingenHet begrip 'financiële tegemoetkoming' wordt in de regeling met een verwijzing naar de wettekst(artikel 5 WVG eerste lid onder b), waarin staat aangegeven dat de gemeente in de verordening regelsopstelt met betrekking tot de hoogte van de financiële tegemoetkoming. Voor de mate waarin eenberoep op de financiële mogelijkheden van de gehandicapten kan worden gedaan bij verlening vanvoorzieningen door de gemeente, is het begrip 'financiële tegemoetkoming' van belang, maar vooralhet daaraan gekoppelde begrip 'eigen betaling'. Het begrip 'eigen betaling' is in de begripsomschrijvingvan het 'Besluit financiële tegemoetkomingen voorzieningen gehandicapten' gedefinieerd als 'het teneigen laste blijvende deel van de kosten van een voorziening waarvoor een financiëletegemoetkoming is verleend.b. Eigen bijdrageZoals het begrip 'eigen betaling' gekoppeld is aan het begrip financiële tegemoetkoming, zo is hetbegrip 'eigen bijdrage' gekoppeld aan het begrip 'verstrekking in natura'. Bij financiëletegemoetkomingen kunnen per definitie dus geen eigen bijdragen worden gevraagd.c. NorminkomenMet norminkomen wordt bedoeld het netto inkomen waarop met inachtneming van een aantal in deRegeling onderscheiden BIn-normen (Bijstandsbesluit landelijke normering) in een kalenderjaaraanspraak op bestaat. Het gaat hierbij om de normen voor:a. een echtpaar (norm 1994: f 22.431,12),b. een één-ouder gezin (norm 1994: / 20.188,08),c. alleenstaanden (onderscheiden naar leeftijd en leefsituatie, norm 1994: f 15.701,76 bij23 jaar en ouder), end. echtparen en alleenstaanden die in AWBZ-inrichtingen verblijven.Voorts dient bij de formulering van het eigen beleid rekening te worden gehouden met devolgende regels:1. Maximering van de eigen bijdrageArtikel 3 lid 2 van de Ministeriële Regeling bepaalt dat de draagkracht van gehandicapten meteen inkomen gelijk aan het norminkomen niet hoger is dan f 186,00. Voorts mag de eigenbijdrage bij een inkomen van 1,5 x het norminkomen een bedrag van f 500,00 nietoverschrijden.32

l2. de som van de eigen bijdragen en de eigen betalingen mag de WVG-draagkracht nietoverschrijden.3. AWBZ-eigen bijdrage in mindering van de WVG-draagkracht4. Vervoerskostenvergoeding en andere forfaitaire, dan wel gemaximeerde vergoedingen:In de toelichting op eerdergenoemde Ministeriële Regeling staat terzake vermeld:'De werkelijke kosten van een voorziening dienen niet altijd ten grondslag te liggen aan eenfinanciële tegemoetkoming. Zo worden door bedrijfsverenigingen forfaitaire vergoedingenverstrekt voor verhuiskosten en sportrolstoelen. Ook kennen bedrijfsverenigingen metbetrekking tot de vervoerskosten een systeem van forfaitaire financiële tegemoetkomingen,waarbij los van de werkelijke kosten, een vaste (maximale) tegemoetkoming wordt gegevenin de kosten van het gebruik van een vervoermiddel'. Het bovenstaande betekent onder meerdat het deel van de kosten van bijvoorbeeld van vervoer, dat aldus ten laste blijft (indien hijmeer kosten maakt dan waarin het genormeerde bedrag voorziet), geen rol speelt bij devaststelling van de WVG-draagkracht.De gemeente Boxtel kiest binnen de beleidsruimte die op grond van de WVG mogelijk is vooreen zo eenvoudig mogelijke regeling van de eigen bijdrage. Deze gaat ervan uit dat perverstrekking van een woonvoorziening en rolstoel een eigen bijdrage wordt gevraagd van f186,00 (niveau 1994). Voor de vervoersvoorzieningen gelden geen eigen bijdragen, doch issprake van een financiële tegemoetkoming in de vorm van forfaitaire en gemaximeerdebijdragen. In de gemeentelijke notitie 'De Wet Voorzieningen Gehandicapten in uitvoering:naar een keuze op hoofdlijnen' werd nog gesproken over een eigen bijdrage van f 500,00,tenzij het inkomen minder bedraagt dan 1,5 x het norminkomen. Het norminkomen van 1,5correspondeert met een netto maandinkomen van afgerond f 2.800,00 (norm 1994).Gelet op het gegeven, dat de groep ouderen het leeuwendeel vormt die op de woonvoorzieningenen de rolstoelen een beroep zal doen, en het netto-inkomen van f 2800,00 bijnaf 1.000,00 boven de AOW-grens ligt, is de verwachting dat slechts een beperkt aantal hetnorminkomen van 1,5 zal overschrijden. Teneinde voorts eventuele cumulatie effecten zoveelmogelijk te voorkomen, zal een maximale eigen bijdrage van f 186,00 per verstrekking wordengevraagd.Artikel 5.1 Eigen bijdrage voorzieningen in naturaBij het verlenen van voorzieningen in natura kan het bijvoorbeeld gaan om rolstoelen,(driewielfietsen) of andere vervoermiddelen voor de korte afstand.Artikel 5.3 Forfaitaire of gemaximeerde vervoerskostenvergoedingenDe hoogte van het volledige forfaitaire of gemaximeerde bedrag voor vervoerskosten is bepaald doorde wetgever. Deze heeft immers gesteld dat f 1.625,00 een adequate vervoersvoorziening is voorgehandicapte die zich uitsluitend met een eigen auto of taxi kunnen vervoeren. Voor hen die op eenrolstoeltaxi zijn aangewezen, ligt dit bedrag op ruim f 2.400,00, omdat de rolstoeltaxi duurder isdan een gewone taxi.Voor een aantal categorieën is een overgangsregeling geformuleerd. Daarvoor geldt gedurende eenbepaalde periode een aangepaste vergoeding. De hoogte van deze vergoeding wordt eveneensvastgelegd in door burgemeester en wethouders vast te stellen 'Besluit financiële tegemoetkomingen eneigen bijdragen voorzieningen gehandicapten'.Artikel 5.4 Inkomensgrens voor vervoersvoorzieningenBij een inkomen van 1,5 x het norminkomen wordt geen Vervoerskostenvergoeding meerverstrekt. In de AAW gold eveneens een inkomensgrens van f 44.000,00 (bruto) waarboven dezevoorzieningen niet meer verstrekt werden op grond van het uitgangspunt, dat boven dezeinkomensgrens mensen in het algemeen de kosten van een auto of taxi geacht worden zelf te kunnendragen. Deze inkomensgrens komt voor gehuwden ongeveer overeen met de oude AAW-inkomen.Voor alleenstaanden, één-oudergezinnen en jongeren ligt die grens lager. In verband hiermee is inartikel 3.3 een overgangsregeling voor deze categorie getroffen.33

Artikel 5.5 Financiële tegemoetkoming voor sportrolstoelenIn artikel 5.5 tenslotte is de financiële tegemoetkoming voor sportrolstoelen geregeld. Totinvoering van de AAW kunnen gehandicapten op grond van deze wet een financiële tegemoetkoming inde kosten van een sportrolstoel ontvangen.Deze financiële tegemoetkoming is binnen de AAW genormeerd op f 4.000,-. In dit bedrag is eenbedrag van f 1.000,- voor onderhoud begrepen gedurende drie jaar. Na deze periode kan een nieuweaanvraag voor een sportrolstoel worden ingediend. Het hanteren van een normbedrag voorsportrolstoelen verdient de voorkeur boven een financiële tegemoetkoming in de kosten van desportrolstoel, omdat deze kosten, gezien de technische ontwikkelingen op dit terrein en de moeilijk teobjectiveren specifieke eisen die de gehandicapte aan de sportrolstoel kan stellen, sterk kunnenoplopen. Hiermee wordt het AAW-beleid voortgezet.Afdeling IIPROCEDURESHoofdstuk 6. Het verkrijgen van een voorzieningDe aanvraagprocedure wordt in de Algemene wet bestuursrecht (AWB) geregeld, met name inhoofdstuk 3, Algemene bepalingen over besluiten, en hoofdstuk 4, Bijzondere bepalingen overbesluiten.Al hetgeen in de AWB is geregeld, hoeft niet meer in de verordening te worden geregeld.Vandaar dat het procedurele deel van de verordening zeer beperkt kan blijven. Voor een goedbegrip zullen hier een aantal toepasselijke artikelen van de AWB besproken worden. Zie ook dealgemene toelichting onder paragraaf 7 'Algemene wet bestuursrecht'.Artikel 6.1 AanvraagprocedureDe Algemene wet bestuursrecht bepaalt dat een voorziening op aanvraag wordt toegekend. Datbetekent dat er altijd een eerste handeling van de kant van de gehandicapte noodzakelijk is: er moeteerst een aanvraag worden ingediend. Een gehandicapte kan dus niet verwachten dat vanuit degemeente op eigen initiatief iets in zijn of haar richting wordt ondernomen. In artikel 6.1 is bepaald datde aanvraag plaats dient te vinden op een daartoe beschikbaar gesteld aanvraagformulier. Het isartikel 4.4 Awb 3 dat hiertoe de mogelijkheid biedt. De aanvraag in het kader van de WVG die niet ophet beschikbaar gestelde aanvraagformulier is ingediend, kan niet zonder meer terzijde wordengelegd. De Awb bepaalt dat de aanvraag in ieder geval naam en adres van de aanvrager en eenaanduiding van de beschikking die gevraagd wordt, dient te bevatten en verder ondertekend moet zijn.Jurisprudentie leert dat een ondertekend formulier, dat overigens niet is ingevuld, geaccepteerddient te worden als de overige benodigde bescheiden daarbij zijn gevoegd.Het ligt voor de hand in een dergelijke situatie te verzoeken om aanvulling van de gegevens. Ditzelfdegeldt wanneer het aanvraagformulier niet volledig is ingevuld. Alvorens overgegaan kan worden toteen besluit de aanvraag niet te behandelen dient de gehandicapte eerst de gelegenheid gegeven teworden de ontbrekende gegevens aan te vullen. Artikel 4:5 4 Awb regelt dit in lid 1.Besluit men, nadat deze gelegenheid is geboden, alsnog een aanvraag niet te behandelen, dan moetdit conform artikel 4.5 AWB lid 4 5 schriftelijk binnen een bepaalde termijn worden meegedeeldaan de gehandicapte. Tegen een beschikking om een aanvraag niet in behandeling te3 Artikel 4:4 Awb: Het bestuursorgaan dat bevoegd is op de aanvraag -te beslissen, kan voorhet indienen van aanvragen en het verstrekken van gegevens een formulier vaststellen, voorzover daarin niet is voorzien bij wettelijk voorschrift.4 Art. 4:5 Awb: 1. Indien de aanvrager niet heeft voldaan aan enig wettelijk voorschrift voorhet in behandeling nemen van de aanvraag of Indien de verstrekte gegevens en bescheidenonvoldoende zijn voor de beoordeling van de aanvraag of voor de voorbereiding van debeschikking, kan het bestuursorgaan besluiten de aanvraag niet te behandelen, mits deaanvrager de gelegenheid heeft gehad binnen een door het bestuursorgaan gestelde termijnde aanvraag aan te vullen.5 Artikel 4:5 lid 4 Awb: 4. Een besluit om de aanvraag niet te behandelen wordt aan deaanvrager bekend gemaakt binnen vier weken nadat de aanvraag is aangevuld of nadat dedaarvoor gestelde termijn ongebruikt is verstreken.34

nemen staan overigens dezelfde rechtsmiddelen open als tegen een weigering van de bestaandebeschikking zou hebben opengestaan.Wie een aanvraag in kan dienen en waar dat moet gebeuren kan ook nog verwarring opleveren. Deaanvraag kan uiteraard ingediend worden door de gehandicapte. Maar het is ook mogelijk dat eenander namens de gehandicapte een aanvraag indient. Als voorbeeld hiervan kan de woonaanpassinggenoemd worden, in welk geval de eigenaar wordt gemachtigd een aanvraag in te dienen. In principedient men een aanvraag in te dienen bij die gemeente waar men in het bevolkingsregister isingeschreven. Alleen in de situatie dat men verhuist naar een andere gemeente, kan het voorkomendat men een aanvraag indient bij een gemeente waar men (nog) niet in het bevolkingsregister staatingeschreven.De aanvrager van een beschikking kan aangeven dat zijn gegevens vertrouwelijk ter beschikkingworden gesteld. Op grond van artikel 2.5 AWB 6 dienen de gegevens vertrouwelijk te wordenbehandeld.Artikel 3.4a.2.2 AWB bepaalt 7 dat de datum van ontvangst direct op de aanvraag dient te wordenaangetekend terwijl de aanvrager hier per omgaande bericht van ontvangt.Artikel 6.2 Eisen ten aanzien van de adviseurOok de procedure die voor het vragen van advies moet worden gevolgd is in deze verordening nietopgenomen. Wat de adviesprocedure betreft, voor wat betreft het vragen van advies aan eenextern deskundige, bieden de bepalingen van de AWB voldoende uitkomst. Indien het gaat om eenadvies dat gevraagd wordt aan een intern gemeentelijk adviesorgaan (GGD of gemeentelijkeindicatiecommissie) dan gelden de procedures die de gemeente hanteert voor het inwinnen van adviesvan haar eigen dienst (vergelijkbaar met richtlijnen opgesteld voor sociaal-medische advisering in hetkader van de bijzondere bijstand), dan wel de verordening gemeentelijke indicatiecommissie.Afdeling 3.3: Advisering van de Algemene wet bestuursrecht, geeft in een vijftal artikelen enigealgemene bepalingen over (externe) advisering. Artikel 3.5 geeft aan dat in deze afdeling onderadviseur verstaan wordt: een persoon of college, bij of krachtens wettelijk voorschrift belast met hetadviseren inzake door een bestuursorgaan te nemen besluiten en niet werkzaam onderverantwoordelijkheid van dat bestuursorgaan. In het kader van de Wet voorzieningen gehandicaptenmoet een adviseur benoemd worden. De Wet zelf vereist dat en wel op grond van artikel 5 lid 1onder c: daaronder begrepen het inwinnen van deskundigenadvies. De gemeente dient één of meeradviseurs aan te wijzen om in het kader van de WVG advies uit te brengen. Daarbij wordt onderscheidgemaakt tussen interne en externe adviseurs. De hierboven genoemde omschrijving van adviseurbetreft alleen externe adviseurs. Op een interne adviseur, zoals bijvoorbeeld de GGD, is artikel 3.5AWB niet van toepassing.In de verordening wordt niet opgenomen wie de adviseur is. Men kan immers meer adviseurs inverschillende, zelfs wisselende situaties hebben hetgeen een eenduidige vermelding onmogelijk maakt.De WVG vereist vermelding ook niet: de wet noemt: "de procedure ..., daaronder begrepen hetinwinnen van deskundigenadvies".6 Artikel 2:5 Awb: 1. Een ieder die is betrokken bij de uitvoering van de taak van eenbestuursorgaan en daarbij de beschikking krijgt over gegevens waarvan hij bet vertrouwelijkkarakter kent of redelijkerwijs moet vermoeden, en voor wie niet reeds uit hoofde van ambt,beroep of wettelijk voorschrift ter zake van die gegevens een geheimhoudingsplicht geldt, isverplicht tot geheimhouding van die gegevens, behoudens voor zover enig wettelijk voorschrifthen tot mededeling verplicht of uit zijn taak de noodzaak tot mededeling voortvloeit.2. Bet eerste lid is mede van toepassing op instellingen en daartoe behorende of daarvoorwerkzame personen die door een bestuursorgaan worden betrokken bij de uitvoering van zijntaak, en op instellingen en daartoe behorende of daarvoor werkzame personen die een bij ofkrachtens de wet toegekende taak uitoefenen.7 Art. 3.4a.2.2. Awb: 1. Eet bestuursorgaan tekent onverwijld de datum van ontvangst aan op hetgeschrift waarbij de aanvraag is ingediend. 2. Het zendt de aanvrager onverwijld een bewijsvan ontvangst, waarin die datum ia vermeld. 3. Het zendt de betrokken andere bestuursorganenonverwijld een exemplaar van de aanvraag en van de daarbij gevoegde stukken, ondervermelding van de datum van ontvangst.35

De eisen, te stellen aan een deskundigenadvies zijn opgenomen in artikel 6.2. Deze eisen zijn ontleendaan die zoals geformuleerd in de Regeling Geldelijke Steun Huisvesting Gehandicapten. Daarbijkan het volgende worden aangetekend.Onder medische kennis dient verstaan te worden het beoordelen/interpreteren van de medische situatieen de vertaling van ziekte/stoornis naar beperking.Onder sociale kennis wordt begrepen het inzicht in de gevolgen van de afwezigheid van functies(aanwezigheid van beperkingen). De ervaring van de beperking in de leef-, woon- en werksituatiewordt met handicap aangeduid.De adviseur moet het vermogen hebben om de beperkingen in de individuele situatie te vertalen naarhandicaps. Door kennis te hebben van het individu, zijn omgeving en de rol van het individu hierin, ishet mogelijk inzicht te krijgen in de aard en de mate van het probleem. Tevens is het dan reedsmogelijk om een globale vertaalslag te maken naar mogelijke oplossingen.Onder ergonomische kennis wordt het volgende verstaan. De adviseur dient inzicht te hebben in deaanpassingsmogelijkheden van hulpmiddelen aan de mens. Dit vereist kennis over menselijkeeigenschappen (anatomie, fysiologie, psychologie) en technische eigenschappen van hulpmiddelen.De technische kennis betekent dat een adviseur "weet" moet hebben van onder anderebouwkundige (on)mogelijkheden.De opgesomde lijst van noodzakelijke kennisgebieden hoeft overigens niet geconcentreerd te zijn inéén adviesfunctie.BeslistermijnDe AWB regelt in artikel 4.13 dat de beschikking dient te worden gegeven binnen de bij wettelijkvoorschrift bepaalde termijn. De WVG kent een dergelijke termijn niet. De AWB regelt dan dat, bijgebreke daarvan, dit binnen een redelijke termijn na ontvangst van de aanvraag dient te gebeuren.In het tweede lid van artikel 4.13 geeft de AWB aan dat die redelijke termijn in ieder geval verstrekenis wanneer het bestuursorgaan binnen 8 weken geen beschikking heeft gegeven noch eenkennisgeving als bedoeld in artikel 4.14 8 .Dit betekent dat binnen 8 weken na het indienen van de aanvraag, de aanvrager in ieder geval berichtvan burgemeester en wethouders ontvangt. Dat bericht houdt ofwel een besluit (beschikking) inofwel een kennisgeving van een termijn waarbinnen het besluit (de beschikking) kan worden verwacht.Wat een redelijke termijn is, is in het kader van de WVG in zijn algemeenheid niet aan te geven. Zo zaleen ingewikkelde woningaanpassing aanmerkelijk meer tijd vergen dan een betrekkelijk eenvoudigeaanvraag voor een vervoersvoorziening. Het is aan de rechter, na een bezwaarschriftenprocedure, omin een concreet geval te bezien of de redelijke termijn inderdaad reeds verstreken was. Derechter kan dit doen op verzoek van betrokken gehandicapte in twee situaties:1. wanneer de acht weken verstreken zijn van artikel 4.13 lid 2 en geen beschikking isafgegeven;2. wanneer de termijn die burgemeester en wethouders volgens de regeling van artikel 4.14hebben genoemd als redelijke termijn, is verstreken, eveneens zonder dat beschikt is.Omdat overschrijding van deze termijnen gelijkgesteld is met een uitdrukkelijk besluit kan degehandicapte in deze gevallen de hulp inroepen van de rechter door eerst bezwaar te maken en daarnaberoep in te stellen tegen het uitblijven van de beslissing. Maakt een gehandicapte gebruik van demogelijkheden tot bezwaar of beroep, dan behouden burgemeester en wethouders de mogelijkheid -ook na het verstrijken van de beslistermijn - tot het geven van een beschikking. Burgemeester enwethouders zijn hier zelfs toe verplicht.Artikel 4.15 tenslotte bepaalt dat de termijn voor het geven van een beschikking wordtopgeschort met ingang van de dag waarop burgemeester en wethouders krachtens artikel 4.5 deArtikel 4:14 Awb: Indien, bij bet ontbreken van een bij wettelijk voorschrift bepaalde termijn,een beschikking niet binnen acht weken kan worden gegeven, stelt het bestuursorgaan deaanvrager daarvan in kennis en noemt het daarbij een redelijke termijn waarbinnen debeschikking wel tegemoet kan worden voorzien.36

aanvrager uitnodigen de aanvraag aan te vullen, welke opschorting voortduurt tot de dag waarop deaanvraag is aangevuld of de daarvoor gestelde termijn ongebruikt is verstreken.MotiveringIngevolge artikel 4.16 AWB dient de beschikking te berusten op een deugdelijke motivering. Demotivering dient vermeld te worden bij de bekendmaking van de beschikking (art. 4.17 lid 1 AWB).Volgens lid 2 van artikel 4.17 AWB dient zo mogelijk vermeld te worden krachtens welk wettelijkvoorschrift de beschikking wordt gegeven. In het kader van deze verordening is dat artikel 2 WVG(zorgplicht).Lid 3 van artikel 4.17 bepaalt dat indien de motivering in verband met de vereiste spoed nietaanstonds bij de bekendmaking van de beschikking kan worden vermeld, het bestuursorgaan dezezo spoedig mogelijk daarna verstrekt.Vermelding van de motivering kan achterwege blijven indien redelijkerwijs kan worden aangenomendat daaraan geen behoefte bestaat, zo bepaalt artikel 4.18 lid 1 AWB. Maar wordt dan om eenmotivering verzocht, dan dient die zo spoedig mogelijk gegeven te worden. Artikel 4.19 AWB bepaaltdat, indien een advies zelf volledig de motivering bevat en het advies ter kennis van degehandicapte is of wordt gebracht, kan worden volstaan met verwijzing naar dit advies.Tot slot bepaalt de AWB nog in artikel 4.20 dat indien burgemeester en wethouders eenbeschikking geven die afwijkt van een krachtens wettelijk voorschrift (i.c. de WVG) met het oogdaarop uitgebracht advies, dit in de motivering wordt vermeld, met vermelding van de redenen voorde afwijking.Artikel 6.3 Gronden voor weigeringIn artikel 6.3 geeft de verordening een tweetal gronden voor weigering aan. Onder a wordtingegaan op de mogelijkheid dat op grond van de verstrekte gegevens niet kan worden vastgestelddat recht op een voorziening bestaat. Dat kan zijn omdat, ondanks de mogelijkheid tot aanvulling, degegevens onvolledig zijn, of omdat betrokkene weigert bepaalde gegevens beschikbaar te stellenwaardoor het recht op een voorziening niet kan worden vastgesteld. Onder b wordt in dit artikelaangegeven dat de aanvraag geweigerd wordt als het gaat om een vergoeding of verstrekking diereeds eerder heeft plaatsgehad, terwijl het de aanvrager verwijtbaar is dat het middel verloren isgegaan, bijvoorbeeld door roekeloosheid of verwijtbare onachtzaamheid.Het moge duidelijk zijn dat deze regeling niet geldt indien de aanvrager geen schuld treft. Indien eenander aansprakelijk is voor het verloren gaan, dient bekeken te worden of het mogelijk is dezederde door de gehandicapte hiervoor aansprakelijk te doen stellen om zodoende de kosten te kunnenverhalen.Artikel 6.4 Bijzondere bepalingenArtikel 6.4 bepaalt in lid 1 dat in de beschikking moet worden vermeld op welke kosten detegemoetkoming betrekking heeft, indien een financiële tegemoetkoming wordt verleend. Door dezevermelding kan worden voorkomen dat later onduidelijkheid blijkt te bestaan over het precieze doelvan de financiële tegemoetkoming. Ook maakt deze omschrijving de intrekking van een voorziening ende terugvordering daarvan eenvoudiger.Lid 2 van artikel 6.4 bepaalt dat in de beschikking geldingsduur, uitkeringsmaatstaf alsmedetoepasselijke voorschriften voor uitbetaling vermeld dienen te worden indien het een periodieketegemoetkoming betreft. Deze voorschriften hebben primair tot doel een goede motivering te gevenvoor de beslissing. Een tweede doel is om voldoende duidelijkheid te scheppen bij de gehandicaptewat van hem verwacht wordt. Hiermee kan voorkomen worden dat de situatie ontstaat datgehandicapte en gemeentebestuur beide een initiatief van de ander afwachten, terwijl degehandicapte actie dient te ondernemen.37

Bezwaar en beroepArtikel 11 WVG bepaalt dat tegen beschikkingen tot toekenning, weigering of intrekking van een inartikel 2 (WVG) bedoelde voorziening voor de gehandicapte beroep openstaat. Dit beroep is mogelijkbij de administratieve kamers van de Arrondissementsrechtbanken; hoger beroep is mogelijk bij deCentrale Raad van Beroep.Artikel 7.1 AWB bepaalt dat voordat een beroep gedaan kan worden op de administratieve kamervan de Arrondissementsrechtbank, eerst bezwaar gemaakt dient te worden tegen dit besluit. Ditbetekent dat er altijd aan een beroepsprocedure eerst een bezwaarschriftenprocedure vooraf dientte gaan. Laat men de periode om bezwaar te maken ongebruikt passeren, dan verspeelt men daarmeein principe ook de mogelijkheid tot beroep.Beroep op de rechter is dus pas mogelijk nadat via bezwaar het besluit aan een bestuurlijkeheroverweging is onderworpen.Een bezwaarschrift moet ingediend worden bij hetzelfde bestuursorgaan dat het besluit heeftgenomen, i.c. burgemeester en wethouders.Men kan een bezwaarschrift indienen na ontvangst van een beschikking en na verstrijken van deredelijke termijn voor de beslissing (art. 4.13 AWB).Het bezwaarschrift moet naam en adres van de indiener bevatten evenals de dagtekening en deomschrijving van het besluit waartegen het bezwaar is gericht. Verder moet het bezwaarschrift degronden voor het bezwaar bevatten. Daarbij kunnen ook de nieuwste feiten, ook die zich hebbenvoorgedaan na het nemen van het bestreden besluit, meegenomen worden. De termijn waarbinnen eenbezwaarschrift moet worden ingediend bedraagt zes weken (Art. 6.7 AWB) en deze termijn vangt aanmet ingang van de dag na die waarop het besluit op de voorgeschreven wijze is bekendgemaakt (Art.6.8 lid 1 AWB). Wanneer een bezwaarschrift ingediend wordt tegen het niet (tijdig) nemen van eenbesluit dan is het bezwaar niet aan een termijn gebonden, met dien verstande dat het niet onredelijklaat ingediend mag worden (bijvoorbeeld enkele jaren nadat het bestuursorgaan in gebreke isgebleven).Wordt een bezwaarschrift ingediend bij een onbevoegd orgaan, dan dient dit orgaan hetbezwaarschrift, nadat de datum van ontvangst erop is aangetekend, zo spoedig mogelijk door tezenden onder gelijktijdige mededeling hiervan aan de afzender (art. 6.15 lid 1 AWB). Burgemeesteren wethouders dienen de ontvangst van een bezwaarschrift schriftelijk te bevestigen.Burgemeester en wethouders beslissen binnen zes weken op een bezwaarschrift, tenzij eenbezwaarschriftencommissie wordt ingeschakeld; in dat geval dient een beslissing te vallen binnentien weken (Art. 7.10 AWB lid 1).In het kader van de procedure wordt aan de gehandicapte de gelegenheid geboden gehoord te worden(Art. 7.2 AWB en volgende artikelen).De beslissing betekent dat burgemeester en wethouders ofwel het bezwaar ongegrond achten (huneerdere beslissing in stand laten) ofwel hun eerdere beslissing herroepen en een nieuwe beslissingnemen (Art. 7.11 de leden 1 en 2 AWB).Na een bezwaarschriftenprocedure kan men in beroep gaan bij de administratieve kamer van deArrondissementsrechtbank. Dit beroep moet ook weer binnen 6 weken worden ingesteld. Elkebeschikking dient de mededeling te bevatten dat tegen het genomen besluit bezwaar c.q. beroepmogelijk is en waar dit mogelijk is. Dit kan bijvoorbeeld door opname van de volgende formulering: "Debelanghebbende kan ingevolge artikel 8.1.1.1 jo. art. 7.1 AWB tot zes weken na de dag vanbekendmaking tegen dit besluit bezwaar maken door het indienen van een bezwaarschrift bij hetcollege van burgemeester en wethouders van de gemeente ... . Van de beslissing op hetbezwaarschrift staat voor de belanghebbende beroep open bij de administratieve kamer van derechtbank in het arrondissement van zijn woonplaats".Tot slot bepaalt artikel 7.15 AWB dat voor de behandeling van het bezwaar geen rechtverschuldigd is. Daarentegen is bij beroep op de rechtbank wel griffierecht verschuldigd.38

Hoofdstuk 7. Verplichtingen en bevoegdheden van rechthebbende en het collegevan burgemeester en wethoudersArtikel 7.1 Inlichtingen, onderzoek, adviesLid 1 van dit artikel bepaalt dat burgemeester en wethouders bevoegd zijn de gehandicapte op teroepen in persoon te verschijnen en te ondervragen op een door burgemeester en wethouders tebepalen plaats en tijdstip en te laten onderzoeken en/of ondervragen door een of meer daartoeaangewezen deskundigen.Dit alles met de beperking dat dit in het belang moet zijn van de aanvraag. Burgemeester enwethouders mogen dus geen gegevens (doen) opvragen waarin zij uit andere hoofde geïnteresseerdzijn.Het bovenstaande is vooral bedoeld, om externe advisering mogelijk te maken. In het algemeen zal,zeker wanneer het gaat om een eerste aanvraag, een uitgebreide intake de basis vormen van het doorte lopen traject. Tenzij bij de uitvoeringsorganisatie voldoende gegevens bekend zijn om een goedoordeel te kunnen vormen ten aanzien van de aanvraag, zal de intake mondeling (en zo veel mogelijkop lokatie) plaatsvinden.Lid 2 geeft aan wanneer burgemeester en wethouders advies dienen te vragen. Ingevolge artikel 4 lid2 onder c WVG is vermelding daarvan in de verordening verplicht.Er moet onderscheid gemaakt worden tussen interne en externe adviseurs. Een interne adviseur werktonder het gezag van burgemeester en wethouders. Op een externe adviseur zijn de regels van deAlgemene wet bestuursrecht van toepassing.Vanuit het gegeven, dat binnen het centraal meldpunt en daarmee ook bij de uitvoeringsorganisatieeen brede kennis aanwezig is op meerdere terreinen, wordt ervoor gekozen om primair diedeskundigheid aan te wenden. Dit zeker in die gevallen, dat een aanvraag en de voorziening nietomstreden zijn. Een advies (buiten de uitvoeringsorganisatie gelegen) wordt in ieder geval gevraagdwanneer:- op basis van de uitkomsten bij de intake blijkt, dat niet tot een verstrekking dient teworden overgegaan;- het een gecompliceerde aanvraag betreft waarvoor specialistische kennis vereist is.Tot slot vragen burgemeester en wethouders advies, indien zij dit gewenst achten. Het mogeduidelijk zijn dat hier een scala aan argumenten op te voeren valt. In ieder geval moet hiergedacht worden aan situaties, waarin de hardheidsclausule (artikel 8.1) voor toepassing inaanmerking komt.Artikel 7.2 Wijzigingen in de situatieIngevolge artikel 7.2 is de gehandicapte die een voorziening heeft ontvangen verplicht wijzigingen dierelevant (kunnen) zijn voer de beoordeling van het (voortduren van het) recht op een voorziening, uiteigen beweging aan burgemeester en wethouders door te geven. Het gaat hier om alle gegevens enfeitelijkheden waarvan redelijkerwijs verondersteld kan worden dat zij van belang zijn, de staat vaneen in bruikleen verstrekt voorwerp, gewijzigde burgerlijke staat, verhuizing etc.Artikel 7.3 Intrekking van een besluit tot verlening van een voorzieningEen voorziening kan volgens het eerste lid onder b geheel of gedeeltelijk worden ingetrokkenindien zodanig onjuiste of onvolledige gegevens zijn verstrekt dat zo de juiste gegevens bekendwaren geweest burgemeester en wethouders niet tot toekenning zouden zijn overgegaan. Hetmoge duidelijk zijn dat hiervan sprake is wanneer opzettelijk onjuiste gegevens zijn verstrekt,bijvoorbeeld over inkomen of draagkracht.Intrekking is, conform het gestelde onder b ook mogelijk als de gehandicapte in gebreke blijft zijneigen bijdrage binnen de gestelde termijn en na aanmaning te voldoen.Wanneer blijkt dat een voorziening die bestaat uit een volledige vergoeding of een financiëletegemoetkoming binnen zes maanden na de uitbetaling niet is aangewend voor de (gedeeltelijke)bekostiging van het middel waarvoor deze was verleend, kan deze voorziening ook wordeningetrokken.39

Op grond van de AWB dient een besluit tot intrekking van een voorziening betrokkene schriftelijk teworden medegedeeld. Hierover hoeft in de verordening dus geen afzonderlijke bepaling te wordenopgenomen.DEEL III SLOTDEEL Hoofdstuk8. SlotbepalingenArtikel 8.1 Afwijken van bepalingen/hardheidsclausuleArtikel 8.1 bepaalt dat burgemeester en wethouders in bijzondere gevallen ten gunste van degehandicapte kunnen afwijken van de bepalingen van deze verordening, zo nodig na het inwinnenvan advies.Dit afwijken kan uiteraard alleen maar ten gunste van de betrokken gehandicapte en nimmer tennadele. Verder is met nadruk gemeld: in bijzondere gevallen. Het gebruik maken van dehardheidsclausule moet beschouwd worden als een uitzondering en niet als een regel. De criteria diehierbij gehanteerd kunnen worden zullen in het Verstrekkingenboek worden opgenomen. Eengemeente moet in verband met precedentwerking duidelijk aangeven waarom in een bepaalde situatievan de verordening wordt afgeweken.Artikel 8.2 Nadere uitvoeringIn het belang van de gehandicapte, de uitvoeringsorganisatie, maar ook vanwege de beheersbaarheidvan de financiële middelen, is het gewenst dat zo concreet mogelijk wordt aangegeven in welkesituatie voor welke voorziening men in aanmerking kan komen. Dit toetsings- en verstrekkingenbeleidzal door burgemeester en wethouders nader worden geformuleerd.Artikel 8.3 Beslissing burgemeester en wethouders in gevallen waarin de verordening nietvoorzietDeze restclausule biedt burgemeester en wethouders de mogelijkheid in alle niet-voorziene situatieste handelen naar bevind van zaken. Omdat ook deze beslissingen onderworpen zijn aan devoorgeschreven bezwaar- en beroepsprocedures, dient ook in deze gevallen de beslissing gemotiveerdgenomen te worden.Artikel 8.4 IndexeringEr is voor gekozen om zo weinig mogelijk de hoogten van de verschillende financiële bijdragen (eigenen tegemoetkomingen) in deze verordening vast te leggen. Op basis van dit artikel wordenburgemeester en wethouders in staat gesteld, om de in het ' Besluit financiële tegemoetkomingen envoorzieningen gehandicapten' genoemde bedragen te indexeren.Artikel 8.5 Periodieke evaluatie gemeentelijk beleid en bijstelling verordeningOp grond van dit artikel dient het gemeentelijk beleid periodiek geëvalueerd te worden. Indien deevaluatie daartoe aanleiding geeft, bijvoorbeeld omdat het voorzieningenniveau te hoog of te laagblijkt te zijn, dient de evaluatie te leiden tot aanpassing van de verordening. Op basis van de gevoerdediscussies is een eerste evaluatie voorzien per eind 1994.Artikel 8.7 Citeertitel; inwerkingtredingArtikel 8.7 geeft de citeertitel van de verordening en geeft aan wanneer de verordening inwerking treedt.40

BESLUIT FINANCIëLE TEGEMOETKOMINGEN EN EIGEN BIJDRAGENVOORZIENINGEN GEHANDICAPTENINHOUDSOPGAVEParagraaf 1Artikel 1Paragraaf 2Artikel 2.1Artikel 2.2Artikel 2.3Artikel 2.4Artikel 2.5Artikel 2.6Paragraaf 3Artikel 3Paragraaf 4Artikel 4.1Artikel 4.2Paragraaf 5Artikel 5Algemene bepalingenBegripsbepalingenEigen bijdragen, financiële tegemoetkomingen en forfaitaire dan wel gemaximeerdevergoedingen voor woonvoorzieningenHoogte van de financiële tegemoetkoming voor verhuizing en inrichtingHoogte van de financiële tegemoetkoming voor de woning-aanpassingHoogte van de financiële tegemoetkoming voor woonvoorzieningen van nietbouwkundigeen woontechnische aardHoogte van de financiële tegemoetkoming voor het onderhoud, keuring enreparatiesHoogte van de financiële tegemoetkoming voor tijdelijke huisvestingHoogte van de financiële tegemoetkoming voor huurdervingFinanciële tegemoetkomingen en forfaitaire dan wel gemaximeerde vergoedingenvoor vervoerskostenHoogte van de financiële tegemoetkomingEigen bijdragen en forfaitaire dan wel gemaximeerde vergoedingen voor devoorzieningen in naturaHoogte van de eigen bijdrage vor voorzieningen in naturaHoogte van de forfaitaire of gemaximeerde vergoeding voor sportrolstoelSlotbepalingenCiteertitel41

BESLUIT FINANCIëLE TEGEMOETKOMINGEN EN EIGEN BIJDRAGEN VOORZIENINGENGEHANDICAPTENBurgemeester en wethouders van de gemeente Boxtel,gelet op artikel 5 lid 2 t/m 4 en artikel 6 van de Wet voorzieningen gehandicapten en de hierbijbehorende nadere regelen en de Verordening Voorzieningen Gehandicapten Gemeente Boxtel, besluitvast te stellen het volgende:Paragraaf 1.Artikel 1Algemene bepalingenBegripsbepalingena. Ruimte in inkomen: het verschil tussen norminkomen, zoals bedoeld in artikel 1, lid 3 vande Ministeriële Regeling inzake financiële tegemoetkomingen en eigen bijdragen WVG enhet inkomen van de gehandicapten vastgesteld overeenkomstig het bepaalde in artikel1.1 onder b van de Verordening Voorzieningen Gehandicapten Gemeente Boxtel.b. Draagkrachtpercentage WVG: het draagkrachtpercentage WVG is maximaal de helft vanhet percentage dat de gemeente in het kader van de ABW bij het vaststellen van de ABWdraagkracht hanteert.c. Draagkracht WVG: het WVG-draagkrachtpercentage van de ruimte in het inkomenvermeerderd met f 186,00.d. Financiële tegemoetkoming: een tegemoetkoming in de kosten van een voorziening, aldan niet afgestemd is op het inkomen van de gehandicapte;e. Forfaitaire vergoeding: een bijdrage ineens die los van het inkomen en los van dewerkelijke kosten van voorzieningen wordt verstrekt, al dan niet met inachtneming vande inkomensgrens;f. Gemaximeerde vergoeding: een vast te stellen vergoeding in de kosten van een voorzieningdie tot een vastgesteld maximum wordt verstrekt, al dan niet met in acht nemingvan de inkomensgrens;g. Eigen bijdrage: een vast te stellen bijdrage, die bij een verstrekking van een voorzieningin natura betaald moet worden en op welk bedrag de Ministeriële Regeling inzakefinanciële tegemoetkomingen en eigen bijdragen WVG van toepassing zijn;h. Normbedrag: een forfaitaire of gemaximeerde vergoedingi. Verordening: de Verordening Voorzieningen Gehandicapten Gemeente Boxtel.Paragraaf 2Eigen bijdragen, financiële tegemoetkomingen en forfaitaire dan welgemaximeerde vergoedingen voor woonvoorzieningenArtikel 2.1 Hoogte van de financiële tegemoetkoming voor verhuizing en inrichting1 De financiële tegemoetkoming voor de verhuizing (in plaats van woningaanpassing) alsbedoeld in artikel 2.4.1.a van de verordening bedraagt ten hoogste f 5.000,00.2 De financiële tegemoetkoming voor de verhuizing (op verzoek) als bedoeld in artikel2.4.2.a van de verordening bedraagt f 1.500,00.3 De financiële tegemoetkoming voor het vrijmaken van een woning als bedoeld in artikel2.4.2.b van de verordening bedraagt ten hoogste f 5.000,00.Artikel 2.2 Hoogte van de financiële tegemoetkoming voor de woningaanpassingDe financiële tegemoetkoming voor een woningaanpassing als bedoeld in artikel 2.1.b van deverordening bedraagt 100% van de aanvaarde kosten met een minimum van f 500,00 onder aftrekvan een bedrag van f 186,00.42

Artikel 2.3 Hoogte van de financiële tegemoetkoming voor woonvoorzieningen van nietbouwkundigeen woontechnische aardDe financiële tegemoetkoming voor roerende woonvoorzieningen als bedoeld in artikel 2.1.c van deverordening bedraagt 100% van de aanvaarde kosten met een minimum van f 500,00 onder aftrekvan een bedrag van f 186,00,Artikel 2.4 Hoogte van de financiële tegemoetkoming voor het onderhoud, keuring enreparaties1. Alleen de werkelijk gemaakte kosten (met een maximum van de in de tabel genoemdebedragen) van keuring, onderhoud en reparatie als bedoeld in artikel 2.1.d van deverordening aan de hieronder genoemde onderdelen komen in aanmerking voor eenfinanciële vergoeding:a. stoelliften;b. rolstoel- of sta-plateauliften;c. woonhuisliften;d. hefplateau-liften;e. balansliften;f. de mechanische inrichting voor het verstellen van een in hoogte verstelbaarkeukenblok, bad of wastafel;g. elektromechanische openings- en sluitingsmechanisme van deuren.2. De maximale vergoeding van kosten voor onderhoud en keuring van diverse soortenliften in woningen en trappenhuizen (prijsniveau 1-4-1994) bedraagt:Keuring van liften Beginkeuring Kosten excl.BTW inguldensFrequentieperiodiekekeuringKosten excl.BTW inguldensStoelliften ja 493,00 1 x per 4 jaar 343,00Rolstoel-plateauliftenja 493,00 1 x per 4 jaar 343,00Staplateau-liften ja 493,00 1 x per 4 jaar 343,00Woonhuisliften ja 1 .024,00 1x per 1,5 jaar 553,00Hefplateau-liften ja 819,00 1x per 1,5 jaar 439,00Balansliften ja 475,00 1x per 1,5 jaar 237,00Voetnoot: In de bovengenoemde bedragen zijn opgenomen de kosten voor de keuring door hetLiftinstituut (50%), alsmede de kosten van de noodzakelijke assistentie door de onderhoudsfirma(eveneens 50%)Onderhoud van liftenFrequentie periodiek onderhoudkosten excl. BTW inguldensStoelliften 1 x per jaar 272,00Rolstoel-plateau-liften 1 x per jaar 272,00Staplateau-liften 1 x per jaar 272,00Woonhuisliften 2x per jaar 392,00Hefplateau-liften 2x per jaar 272,00Balansliften 1 x per jaar 272,0043

Voetnoot:Maximale toeslagen op bovengenoemde tarieven:* 50% voor installaties geplaatst buiten de woning;* 50% voor installaties die meer dan 1 verdieping overbruggen;* 50% voor installaties, uitgevoerd met elektrisch aangedreven plateausen/of afrijdbeveiliging resp. elektrisch wegklapbare raildelen.Artikel 2.5 Hoogte van de financiële tegemoetkoming voor tijdelijke huisvestingDe financiële tegemoetkoming in verband met tijdelijke huisvesting als bedoeld in artikel 2.18 vande verordening strekt zich uit over maximaal zes maanden en bedraagt de werkelijke kosten met eenmaximum van f 750,00 per maand, indien de gehandicapte een zelfstandige woonruimte betrekt;indien de gehandicapte een niet-zelfstandige woonruimte betrekt bedraagt het maximum f 375,00per maand.Artikel 2.6 Hoogte van de financiële tegemoetkoming voor huurdervingDe financiële tegemoetkoming wegens huurderving als bedoeld in artikel 2.19 van de verordeningbedraagt niet meer dan de helft van de werkelijke kosten met een maximum van f 500,00 permaand.Paragraaf 3Financiële tegemoetkomingen en forfaitaire dan wel gemaximeerdevergoedingen voor vervoerskostenArtikel 3 Hoogte van de vervoerskosten1. Met inachtneming van hetgeen hiertoe in artikel 3.2 lid 4 van de verordening is bepaald,wordt bij de vaststelling van de hoogte van de vervoersvergoeding voor auto- entaxikosten als bedoeld in artikel 3.2.3 van de verordening (tegemoetkoming in combinatiemet collectief vervoer) uitgegaan van de volgende forfaitaire bedragen op jaarbasis:a. voor een tegemoetkoming in de kosten van het gebruik van een taxi of eigenauto een normbedrag van f 500,00 (gewoon taxivervoer). Het collectieve deelvertegenwoordigt een waarde van ƒ 1 1 25,00;b. voor een tegemoetkoming in de kosten van het gebruik van een taxi of eigenauto een normbedrag van f 700,00 (rolstoel taxivervoer). Het collectieve deelvertegenwoordigt een waarde van f 1740,00.2. Met inachtneming van hetgeen hiertoe in artikel 3.2 lid 4 van de verordening is bepaald,wordt bij de vaststelling van de hoogte van de vervoersvergoeding voor auto- entaxikosten als bedoeld in artikel 3.1, onder c sub 1 en 2 (geen combinatie met collectiefvervoer) uitgegaan van de volgende forfaitaire bedragen:a. voor een tegemoetkoming in de kosten van het gebruik een taxi of eigen autoeen normbedrag van f 1.625,00;b. voor een tegemoetkoming in de kosten van het gebruik van een rolstoeltaxi eennormbedrag van f 2.440,00.3. Met inachtneming van hetgeen hiertoe in artikel 3.2 lid 4 van de verordening is bepaald,wordt bij de vaststelling van de hoogte van de vervoersvergoeding voor auto- entaxikosten als bedoeld in artikel 3.3 lid 2 tot en met 5 (overgangsregeling) uitgegaan vande volgende forfaitaire bedragen:a. voor een aangepaste auto en/ of bruikleenauto (tweede lid) geldt een normbedragvan maximaal f 1.025,00;b. voor het gebruik van collectief vervoer geldt een normbedrag van f 500,00. Hetcollectieve deel vertegenwoordigt een waarde van f 1125,00; het collectievedeel + (voor vervoer binnen en buiten de vervoersregio) vertegenwoordigt eenwaarde van f 500,00;c. voor het gebruik van een eigen auto geldt een normbedrag van f 1000,00. Hetcollectieve deel vertegenwoordigt een waarde van f 625,00. Indien de gehandicaptedat wenst, kan deze gebruik maken van de hiervoor onder ad b genoemdecollectieve mogelijkheid.44

4. Een nog nader te bepalen normbedrag voor het gebruik van een voorziening als bedoeldin artikel 3.1 .lid c onder 3 van de verordening.5. In het geval om medische redenen de noodzaak van een begeleider aanwezig is, kan ingeval van een voorziening als bedoeld in artikel 3.2.1 van de verordening (collectievevervoersvoorziening) aan de gehandicapte extra aan collectief vervoer wordentoegekend, welke een waarde vertegenwoordigt van f 1100,00.Paragraaf 4Eigen bijdragen en forfaitaire dan wel gemaximeerde vergoedingenvoor de voorzieningen in naturaArtikel 4.1 Hoogte van de eigen bijdrage van voorzieningen in naturaVoor een voorziening die in natura wordt verstrekt, zoals een open elektrische buitenwagen eneen ander verplaatsingsmiddel als bedoeld in artikel 3.1 lid 1 onder b 1 en 2 van de verordeningalsmede een rolstoel als bedoeld onder artikel 4.1 lid a van de verordening geldt een eigenbijdrage van f 186,00.Artikel 4.2 Hoogte van de forfaitaire of gemaximeerde vergoeding voor sportrolstoelDe hoogte van de forfaitaire of gemaximeerde vergoeding voor aanschaf en onderhoud van eensportrolstoel zoals bedoeld in artikel 4.1 lid a van de verordening bedraagt f 4.000,00.Paragraaf 5SlotbepalingenArtikel 5 CiteertitelDit besluit kan worden aangehaald als: Het besluit financiële tegemoetkomingen voorzieningengehandicapten.45

BESLUIT FINANCIëLE TEGEMOETKOMINGEN EN EIGEN BIJDRAGENVOORZIENINGEN GEHANDICAPTEN 1996.Burgemeester en wethouders van de gemeente Boxtel,gelet op artikel 5 lid 2 t/m 4 en artikel 6 van de Wet voorzieningen gehandicapten en de hierbijbehorende nadere regelen en de Verordening Voorzieningen Gehandicapten gemeente "Boxtel","'besluit vast te stellen het volgende:Paragraaf 1.Artikel 1Algemene bepalingenBegripsbepalingena. Ruimte in inkomen: het verschil tussen norminkomen, zoals bedoeld in artikel 1, lid 3 vande Ministeriële Regeling inzake financiële tegemoetkomingen en eigen bijdragen WVG enhet inkomen van de gehandicapten vastgesteld overeenkomstig het bepaalde in artikel1.1 onder b van de Verordening Voorzieningen Gehandicapten Gemeente Boxtel.b. Draagkrachtpercentage WVG: het draagkrachtpercentage WVG is maximaal de helft vanhet percentage dat de gemeente in het kader van de ABW bij het vaststellen van deABW draagkracht hanteert.c. Draagkracht WVG: het WVG-draagkrachtpercentage van de ruimte in het inkomenvermeerderd met f 186,00.d. Financiële tegemoetkoming: een tegemoetkoming in de kosten van een voorziening, aldan niet afgestemd is op het inkomen van de gehandicapte;e. Forfaitaire vergoeding: een bijdrage ineens die los van het inkomen en los van dewerkelijke kosten van voorzieningen wordt verstrekt, al dan niet met inachtneming vande inkomensgrens;f. Gemaximeerde vergoeding: een vast te stellen vergoeding in de kosten van een voorziening die tot een vastgesteld maximum wordt verstrekt, al dan niet met in acht nemingvan de inkomensgrens;g. Eigen bijdrage: een vast te stellen bijdrage, die bij een verstrekking van een voorzieningin natura betaald moet worden en op welk bedrag de Ministeriële Regeling inzakefinanciële tegemoetkomingen en eigen bijdragen WVG van toepassing zijn;h. Normbedrag: een forfaitaire of gemaximeerde vergoedingi. Verordening: de Verordening Voorzieningen Gehandicapten Gemeente Boxtel.Paragraaf 2Eigen bijdragen, financiële tegemoetkomingen en forfaitaire dan wel gemaximeerdevergoedingen voor woonvoorzieningenArtikel 2.1 Hoogte van de financiële tegemoetkoming voor verhuizing en inrichting'1 De financiële tegemoetkoming voor de verhuizing (in plaats van woningaanpassing) alsbedoeld in artikel 2.4.1.3 van de verordening bedraagt ten hoogste f 5.000,00.2 De financiële tegemoetkoming voor de verhuizing (op verzoek) als bedoeld in artikel2.4.2.a van de verordening bedraagt niet meer dan de kosten van de noodzakelijk tetreffen ergonomische voorzieningen in de te verlaten woning met een maximum vanf 5.000,00.3 De financiële tegemoetkoming voor het vrijmaken van een woning als bedoeld in artikel2.4.2.b van de verordening bedraagt ten hoogste f 5.000,00.Artikel 2.2 Hoogte van de financiële tegemoetkoming voor de woningaanpassingDe financiële tegemoetkoming voor een woningaanpassing als bedoeld in artikel 2.1.b van deverordening bedraagt 100% met dien verstande dat voorzieningen waarvan de kosten minder dan f500,00 bedragen niet in aanmerking komen voor een vergoeding.

Artikel 2.3 Hoogte van de financiële tegemoetkoming voor woonvoorzieningen van nietbouwkundigeen woontechnische aardDe financiële tegemoetkoming voor roerende woonvoorzieningen als bedoeld in artikel 2.1.c van deverordening bedraagt 100% van de aanvaarde kosten met dien verstande dat voorzieningen waarvande kosten minder dan f 500,00 bedragen niet in aanmerking komen voor een vergoeding.Artikel 2.4 Hoogte van de financiële tegemoetkoming voor het onderhoud, keuring enreparaties1. Alleen de werkelijk gemaakte kosten (met een maximum van de in de tabel genoemdebedragen) van: keuring, onderhoud en reparatie als bedoeld in artikel 2.1.d van deverordening aan de hieronder genoemde onderdelen komen in aanmerking voor eenfinanciële vergoeding:a. stoelliften;b. rolstoel- of sta-plateauliften;c. woonhuisliften;d. hefplateau-liften;e. balansliften;f. de mechanische inrichting voor het verstellen van een in hoogte verstelbaarkeukenblok, bad of wastafel;g. elektromechanische openings- en sluitingsmechanisme van deuren.2. De maximale vergoeding van kosten voor onderhoud en keuring van diverse soortenliften in woningen en trappenhuizen bedraagt:Keuring van liften Beginkeuring Kosten excl.BTW inguldensFrequentieperiodiekekeuringKosten excl.BTW inguldensStoelliften ja 513,00 1x per 4 jaar 357,00Rolstoel-plateauliftenJ a 513,00 1x per 4 jaar 357,00Staplateau-liften ja 513,00 1 x per 4 jaar 357,00Woonhuisliften ja 1.065,00 1x per 1,5 jaar 575,00Hefplateau-liften ja 852,00 1x per 1,5 jaar 456,00Balansliften ja 494,00 1x per 1 ,5 jaar 247,00Voetnoot: In de bovengenoemde bedragen zijn opgenomen de kosten voor de keuring door hetliftinstituut (50%), alsmede de kosten van de noodzakelijke assistentie door de onderhoudsfirma(eveneens 50%)

Onderhoud van liften Frequentie periodiek onderhoud kosten excl. BTW inguldensStoelliften 1 x per jaar 283,00Rolstoel-plateau-liften 1x per jaar 283,00Staplateau-liften 1 x per jaar 283,00Woonhuisliften 2x per jaar 408,00Hefplateau-liften 2x per jaar 283,00Balansliften 1 x per jaar 283,00Voetnoot:Maximale toeslagen op bovengenoemde tarieven:* 50% voor installaties geplaatst buiten de woning;* 50% voor installaties die meer dan 1 verdieping overbruggen;* 50% voor installaties, uitgevoerd met elektrisch aangedreven plateausen/of af rijdbeveiliging resp. elektrisch wegklapbare raildelen.Artikel 2.5 Hoogte van de financiële tegemoetkoming voor tijdelijke huisvestingDe financiële tegemoetkoming in verband met tijdelijke huisvesting als bedoeld in artikel 2.18 vande verordening strekt zich uit over maximaal zes maanden en bedraagt de werkelijke kosten met eenmaximum van f 780,00 per maand, indien de gehandicapte een zelfstandige woonruimte betrekt;indien de gehandicapte een niet-zelfstandige woonruimte betrekt bedraagt het maximum f 390,00per maand.Artikel 2.6 Hoogte van de financiële tegemoetkoming voor huurdervingDe financiële tegemoetkoming wegens huurderving als bedoeld in artikel 2.19 van de verordeningbedraagt niet meer dan de helft van de werkelijke kosten met een maximum van ƒ 520,00 permaand.Paragraaf 3Financiële tegemoetkomingen en forfaitaire dan wel gemaximeerdevergoedingen voor vervoerskostenArtikel 3 Hoogte van de vervoerskosten1. Met inachtneming van hetgeen hiertoe in artikel 3.2 lid 4 van de verordening is bepaald,wordt bij de vaststelling van de hoogte van de vervoersvergoeding voor auto- entaxikosten als bedoeld in artikel 3.2.3 van de verordening (tegemoetkoming in combinatiemet collectief vervoer) uitgegaan van de volgende forfaitaire bedragen:a. voor een tegemoetkoming in de kosten van het gebruik van een taxi of eigenauto een normbedrag van f 500,00 (gewoon taxivervoer). Het collectieve deelvertegenwoordigt een waarde van f 1100,00 voor het vervoer buiten Boxtel,onbeperkt vervoer binnen Boxtel alsmede f 30,00 voor de verstrekking van eenvervoerspasje.b. voor een tegemoetkoming in de kosten van het gebruik van een taxi of eigenauto een normbedrag van f 500,00 (rolstoel taxivervoer). Het collectieve deelvertegenwoordigt een waarde van f 1900,00 voor het vervoer buiten Boxtel,onbeperkt vervoer binnen Boxtel alsmede f 30,00 voor de verstrekking van eenvervoerspasje.c. voor personen verblijvende in een verzorgingstehuis en of verpleeghuis geldt50% van de onder a en b vermelde vergoeding, tenzij sprake is van een hogerevervoersbehoefte. De kosten voor de verstrekking van een vervoerspasje vanf 30,00 worden volledig vergoed.d. indien de tegemoetkoming wordt verstrekt in combinatie met een scootmobielbedraagt de vergoeding 50% van de vergoeding als bedoeld, in lid b van dit

artikel'. De kosten voor de verstrekking van een vervoerspasje van f 30,00worden volledig vergoed.Met inachtneming van hetgeen hiertoe in artikel 3.2 lid 4 van de verordening is bepaald,wordt bij de vaststelling van de hoogte van de vervoersvergoeding voor auto- entaxikosten als bedoeld in artikel 3.1, onder c sub 1 en 2 (geen combinatie met collectiefvervoer) uitgegaan van de volgende forfaitaire bedragen:a. voor een tegemoetkoming in de kosten van het gebruik een taxi of eigen autoeen normbedrag van f 1.690,00;b. voor een tegemoetkoming in de kosten van het gebruik van een rolstoeltaxi eennormbedrag van f 2.540,00;c. voor personen verblijvende in een verzorgingstehuis en of verpleeghuis geldt50% van de onder a en b vermelde vergoeding, tenzij sprake is van een hogerevervoersbehoefte.Met inachtneming van hetgeen hiertoe in artikel 3.2 lid 4 van de verordening is bepaald,bedraagt de hoogte van de vervoersvergoeding voor auto -en taxikosten als bedoeld inartikel 3.3 lid 2 (aangepaste auto en/of bruikleenauto) een forfaitair bedrag vanƒ 1.065,00.Een nog nader te bepalen normbedrag voor het gebruik van een voorziening als bedoeldin artikel 3.1 lid c onder 3 van de verordening.In het geval om medische redenen de noodzaak van een begeleider aanwezig is, kan ingeval van een voorziening als bedoeld in artikel 3.2.1 van de verordening (collectievevervoersvoorziening) aan de gehandicapte extra aan collectief vervoer worden toegekend,welke een waarde vertegenwoordigt van f 1100,00.Paragraaf 4Eigen bijdragen en forfaitaire dan wel gemaximeerde vergoedingenvoor de voorzieningen in naturaArtikel 4.1 Hoogte van de eigen bijdrage van voorzieningen in naturaVoor een voorziening die in natura wordt verstrekt, zoals een open elektrische buitenwagen eneen ander verplaatsingsmiddel als bedoeld in artikel 3.1 lid 1 onder b 1 en 2 van de verordeningalsmede een rolstoel als bedoeld onder artikel 4.1 lid a van de verordening geldt geen eigenbijdrage.Artikel 4.2 Hoogte van de forfaitaire of gemaximeerde vergoeding voor sportrolstoelDe hoogte van de forfaitaire cf gemaximeerde vergoeding voor aanschaf en onderhoud van eensportrolstoel zoals bedoeld in artikel 4.1 lid a van de verordening bedraagt f 4.000,00.Paragraaf 5SlotbepalingenArtikel 5.1 Ingangsdatum vergoedingenDe vergoedingen vermeldt in dit besluit gelden vanaf 1 januari 1996.Artikel 5.2 CiteertitelDit besluit kan worden aangehaald als: Het besluit financiële tegemoetkomingen voorzieningengehandicapten 1996.

gemeente BoxtelRaadsbesluitReg. nrAg. nr. 10Datum: 15-12-94AanhefDe raad van de gemeente Boxtel;gelezen het voorstel van burgemeester en wethouders van 15 november 1994;Besluita. kennis te nemen van de uitkomsten van de evaluatie inzake de uitvoering van de WetVoorzieningen Gehandicapten over de periode april 1994 - september 1994 conform bijlage 1 ;b. de Verordening Voorzieningen Gehandicapten Gemeente Boxtel op basis daarvan op de volgendeonderdelen te wijzigen, te weten:1. in artikel 3.3.3, 3.3.4, 3.3.5 de datum 31 december 1994 wijzigen in ' 31 december1995'2. artikel 7.1 .lid 2 sub, a te wijzigen als volgt:'zij van oordeel zijn dat de aanvraag de verzochte voorziening niet rechtvaardigt, tenzij zijanderszins over voldoende adequate medische gegevens en over een ergonomischerapportage kunnen beschikken.'3. de toelichting op artikel 2.7 als volgt nader te redigeren:'Met dit artikel wordt beoogd om te voorkomen dat aanvraag op aanvraag wordt ingediend.Uitgangspunt is dat de te treffen woonaanpassingen de ergonomische belemmeringenvolledig wegnemen. Dit is ter beoordeling van burgemeester en wethouders. Bij hetvaststellen van de belemmeringen, kan gebruik worden gemaakt van een terzakedeskundige rapportage (ergotherapeut). Het is niet aan de aanvrager om daaruit een keuze temaken'.Aldus vastgesteld in zijn openbarevergadering van 15-12.-94DE RAAD VOORNOEMDDe Secretaris,borzitterDé y

gemeente BoxtelRaadsbesluitReg.nr: 210883Ag. nr.: 24Datum: 27-03-03AanhefDe raad van de gemeente Boxtel;gelezen het voorstel van burgemeester en wethouders van 14-01-03 ;gehoord de commissie Maatschappelijke Zaken;BesluitBegrip Wvg-norminkomen nader te definiëren in artikel 3 lid 2 sub 6 van de Verordening voorzieningengehandicapten gemeente Boxtel.Aldus vastgesteld in zijn openbarevergadering van 27-03-03DE RAAD VOORNOEMD,de griffier,de voorzitter,Pagina 1