Bijlage Natuur - Maasvlakte 2

Tabel 11.11: Samenvattend overzicht van de compensatie-opgave voor habitats voor het VKANatura 2000-gebiedVoornes DuinSolleveld &Kapittelduinenafname 2130 1,4afname 2130 t.o.v. AO 1,5Voorkeursalternatief20332130 2190afname 2190 1,2afname 2130 1,3afname 2190 0,1Hieruit blijkt dat de compensatieopgave voor het alternatief met de grootste effecten, hetVoorkeursalternatief voor het Natura 2000-gebied Voornes Duin bestaat uit 2,9 hectarevan het habitattype 2130 open droog duin en 1,2 hectare van het habitattype 2190vochtige duinvalleien. Voor het Natura 2000-gebied Solleveld en Kapittelduinenbedraagt de compensatieopgave 1,2 hectare van het habitattype 2130 open droog duinen 0,1 hectare van het habitattype 2190. Tevens is er een compensatieopgave voor degroenknolrochis van 1,1 vindplaats, die grotendeels overlapt met die voor vochtigeduinvalleien. Effecten die wel tot een verslechtering, maar zelfstandig niet tot eensignificant effect leiden, zijn in het formuleren van de compensatieopgave buitenbeschouwing gelaten. Dat geldt met name voor de niet-significante effecten opvogelsoorten met een instandhoudingsdoelstelling binnen de Voordelta. In de BijlagePassende beoordeling bij het Bestemmingsplan Maasvlakte 2 en het hoofdstukcumulatie in het Hoofdrapport wordt hier nader op ingegaan.Effecten buiten de habitatgebieden leiden niet tot een compensatieopgave in het kadervan de Natuurbeschermingswet, maar gedeeltelijk wel in het kader van de FF-wet en opde PEHS-compensatie (zie de betreffende paragrafen). De noodzakelijke omvang vanhet benodigde compensatiegebied wordt vastgesteld in de Passende Beoordeling bij hetBestemmingsplan Maasvlakte 2 en valt – door het toepassen van ‘multipliers’ analoogaan de wijze waarop in het MER-PMR de compensatieomvang is bepaald – hoger uit,maar ruimschoots binnen de in de PKB-SMB daartoe gereserveerde ruimte voor de kustvan Delfland.Flora- en faunawetDe flora- en faunawet kent geen expliciete compensatieverplichting, maar wel deverplichting om de gunstige staat van instandhouding van soorten te waarborgen. Opbasis van die gronden kan compensatie nodig zijn. Compensatie in het kader vanandere wetgeving of beleid kan gelden als compensatie in het kader van een ontheffingvan de Flora- en faunawet mits deze compensatie gericht is op de beschermde soortendie schade ondervinden. Met betrekking tot het opstellen van een compensatieplan stelthet Ministerie van LNV dat de compensatie van een bepaalde biotoop moet aansluitenbij het bestaande netwerk van leefgebieden en ter versterking daarvan wordt ingezet.Uitbreiding van leefgebieden en kwaliteitsverbetering van bestaande leefgebieden zijnbeide vormen van compensatie. Het Ministerie van LNV stelt tevens dat hetcompensatieplan een integraal onderdeel uitmaakt van het uiteindelijke projectplan. Bijhet aanvragen van een ontheffing voor de aantasting van beschermde soorten moet hetplan ter beoordeling aan het Ministerie van LNV voorgelegd worden, waarbij eenplanologische en juridische veiligstelling van het compensatiegebied verlangd wordt.Uit tabel 11.11 blijkt dat voor 6 soorten hogere planten de gunstige staat vaninstandhouding mogelijk in het geding is. Deze soorten zijn alle gebonden aan habitatMER B - Bijlage Natuur9P7008.K4/R008/CEL/Nijm- 186 - 5 april 2007