Kamper Almanak - Frans Walkate Archief

In Leiden had Georgius Goyckerus kennisgenomen van de strijd tussen deremonstranten en de contraremonstranten. Als student had hij aan Kampengeschreven dat hij in alle rust aan het Statencollege kon studeren, ook alwas de regent van dit Statencollege, Petrus Bertius, nauw betrokken bij dekerkelijke twisten. 39 Bertius was één van de leidende figuren binnen deremonstrantse factie. Toch heeft Georgius Goyckerus zich niet in die richtingontwikkeld. Goyckerus had op de synode van 1612 geen bezwarentegen de Heidelberger Catechismus of de Nederlandse Geloofsbelijdenis enliet zich na die tijd steeds meer kennen als contraremontrantsgezind. Binnende stad Kampen werd die gezindheid niet door iedereen gewaardeerd.Onrust in KampenOp 17 februari 1615 sprak de magistraat van Kampen over ‘eenige differenten,ende geschillen’ die ontstaan waren tussen de predikanten aangaandede predestinatie. Al eerder waren deze meningsverschillen op het raadhuisbesproken en toen was het tot een verzoening tussen de verschillende partijengekomen. De magistraat beschouwde de kwestie als bijgelegd, maardat bleek nu toch niet het geval te zijn aangezien de ‘differenten’ binnende gereformeerde kerk, tussen predikanten en lidmaten, alleen maar warentoegenomen. Ook binnen de kerkenraad werd heftig over deze kwestiesgedisputeerd en dit alles veroorzaakte volgens de magistraat niets andersdan onrust (‘irrepabile inconvenienten’) op kerkelijk en politiek terrein.Daarom zag de overheid zich genoodzaakt om maatregelen te nemen.Volgens eigen zeggen had zij hiertoe van God het recht gekregen en volgdezij hiermee het voorbeeld van andere steden die ook met de Reformatiewaren meegegaan.De predikanten werd verboden om zich nog langer in het openbaar vanafde preekstoel uit te spreken over de ‘eeuwiger praedestinatie, ende verkiesingeGoedes, mit den ancleven van dien’ of hierover onder het gewonevolk te spreken. Dit leidde aldus de magistraat alleen maar tot onbegrip(‘ongerijmde misduydingen’) en extremiteiten. En het bezorgde de gereformeerdekerk een slechte naam bij alle mensen die niets van de gereformeerdereligie wilden weten (‘onse wederparthije’). De predikantenmoesten van de magistraat gematigd, stichtelijk, eenvoudig en naar GodsWoord preken. Hierdoor zou alle ‘tweedracht, partijschap, affsonderingeende scheuringe’ in kerk en politiek vermeden worden.Ondertussen was het de predikanten wel toegestaan om onderling over decontroversiële punten te spreken. Mocht er dan verschil van mening108