Milieubeleid - Oapen

een dergelijke uitsplitsing. Voor de overdraagbaarheid van de vergunning istevens vereist dat de betrokken lozing of activiteit niet uniek is voor het betrokkenbedrijf en dat zij identificeerbaar, kwantificeerbaar en meetbaar is. Alszodanig gelden deze voorwaarden evenwel voor iedere doeltreffende vorm vanregulering en verdeling van milieubelasting. In het bijzonder gelden voortoepassing van milieuheffingen gelijke voorwaarden.Bij lozing of uitstoot van stoffen in het milieu dient de vervuiler in beginsel perstof of activiteit over de daarvoor vereiste vergunningen te beschikken. Eeneenmaal verleende vergunning dient als zodanig niet aan een bepaalde lokatiegebonden te zijn. Ervaringen in de Verenigde Staten wijzen uit dat ook beperkingvan de geldigheidsduur de verhandelbaarheid van de vergunningenteniet doet. In theorie zal er sprake zijn van een geleidelijk afnemende waarde,maar de werkelijkheid gedraagt zich kennelijk anders.Laatstbedoelde eisen impliceren echter niet dat in een dergelijk systeem devervuiling niet langer regionaal gedifferentieerd zou kunnen zijn of niet meerzou kunnen worden beperkt in het licht van nieuwe inzichten in het draagvermogenvan het milieu. Zo kan de bruikbaarheid van de vergunning tot eenbepaald gebied ('bubble') beperkt zijn. Voorts kan bij wet worden voorzien datde omvang van de bij de vergunning toegestane milieubelasting periodiek meteen bepaald percentage vermindert (in wezen is dit vergelijkbaar met eenbelasting). Ook kan de overheid door opkoop vergunningen uit de markt- nemen. Kortom, toepassing van een stelsel van verhandelbare vergunningenveronderstelt het globaliseren van de milieu-eisen. Ontneming van de vergunningin een individueel geval levert een vorm van onteigening op; zonodig valtontneming als bijkomende straf bij herhaalde overtreding van de toegestanegrenzen te ovenvegen.Met nadruk zij er op gewezen dat een systeem van verhandelbare vergunningenrespectievelijk vervuilingsrechten slechts een oplossing vormt voor de aan milieubeleidinherente verdelingsproblematiek. Het handhavingsprobleem blijftonverminderd aanwezig (men zie de handhavingsproblematiek in de visserij).De overheid zal nog steeds er op moeten toezien dat niet zonder vergunningwordt gehandeld en dat de feitelijke omvang van de milieubelasting wordtgedekt door de toegestane hoeveelheid. De druk op een doeltreffende handhavingneemt in zoverre zelfs toe, omdat de exclusiviteit van het recht en daarmeede economische waarde daarvan door de mate van handhaving wordtbepaald. Houders van een vergunning krijgen daarentegen een sterkerbelangbij een correcte handhaving. Ook wordt een doeltreffender sanctionering mogelijkdoordat het vermogensvoordeel van illegale lozing of uitstoot van stoffennauwkeurig kan worden vastgesteld zodat de ontneming van dit voordeel alsmaatregel doeltreffender is (een heffing heeft hetzelfde voordeel).Een variant op het instrument van de verhandelbare vergunning is de uerhandelbareuermindering. Het gaat er daarbij om dat een bedrijf dat beneden hethem bij vergunning toegestane niveau blijft door extra maatregelen, hetverschil aan een ander bedrijf kan verkopen. Voordeel van een dergelijksysteem is dat daardoor ook binnen een vergunningensysteem met in de tijdgefixeerde niveaus van vervuiling, er een prikkel blijft om de gedefinieerdemilieuruimte optimaal te gebruiken. In beginsel vereist dit echter per stof ofactiviteit gespecificeerde vergunningen. De overgedragen vermindering dientvoorts de gang te volgen van de oorspronkelijke vergunning; verloopt deze ofkomt zij te vervallen, dan zal ook het certificaat van overdracht moeten vervallen.De administratie van een dergelijk systeem zal derhalve vermoedelijkaanzienlijke lasten met zich meebrengen. Als permanent systeem zal hetderhalve niet functioneren, wellicht biedt het echter mogelijkheden als overgangssysteemtussen het huidige vergunningensysteem en een stelsel vanverhandelbare vergunningen.WETENSCHAPPELIJKE RAAD VOOR HETREGERINGSBELEID