Milieubeleid - Oapen

?bt welke prijs willen we het beleid voeren in termen van de financiele of emotioneleweerstanden die het oproept en de technologische of bestuurlijke mogelijkhedenen alternatieven?Bij de kenbaarheidsvraag gaat het om de aard, de 'onmiskenbare' vaststelbaarheiden de ernst van het milieuprobleem; bij de structuurvraag over de verschijningsvormen de bestuurlijke bereikbaarheid; en bij de vraag naar de weerstandenworden de kosten en de beschikbare alternatieve bezien in termen vanhandhaafbaarheid en het vermogen en de geneigdheid van de doelgroep om hetbeleid te bestrijden of te (doen) ondermijnen.In het milieubeleid zal de ideale jurisdictie of bestuurlijke bereikbaarheidsamenvallen met het gebied waarover de milieu-effecten en de economischegevolgen van milieubeleid zich uitstrekken of, indien die twee werkingssferenvan omvang verschillen, met de grootste van die twee. Zodra er in een kleinerejurisdictie gewerkt moet worden, treden er ecologische of economische 'lekverliezen'op naar het omliggende gebied, in de vorm van grensoverschrijdendemilieuproblemen edof een verlies van concurrentiepositie en werkgelegenheid.In de praktijk zal veelal niet aan 'second-best' oplossingen te ontkomenzijn, waarbij een optimalisatie tot stand gebracht moet worden tussen gewenstemilieu-effecten en onvermijdbare 'lekverliezen' van het beleid. In hetschema van figuur 2.3 is die optimalisatie van de ideale naar de best-haalbareregelkring begrepen in de handhaafbaarheidsproblematiek.Instrumenten dienen niet alleen aan te sluiten bij de kenmerken van demilieusituatie, maar ook te voldoen aan criteria van goed bestuur. De criteriain figuur 2.3 zijn ontleend aan het NMP(-plus), waar zij zijn samengevat intermen van doeltreffendheid (milieu-effectiviteit: werkt het?), doelmatigheid(economische efficiency: is er een gunstige verhouding tussen kosten enbaten?) en legitimiteit ''. Het legitimiteitscriterium vereist hier enige naderetoelichting. In de door de raad niet gevolgde opvatting van het NMP(-plus)omvat dit de 'beoordeling in hoeverre instrumenten a1 dan niet strijdig zijn metbestaande beleidskaders', waaronder bestuurlijke criteria inzake de verenigbaarheidvan maatregelen met budgettaire kaders, de fiscale systematiek, hetEG-beleid en het EG-recht. De raad ziet deze beleidskaders niet als zelfstandigecriteria, doch veeleer als dimensies van effectiviteit, efficiency en legitimiteit.Het legitimiteitscriterium vat de raad op als de toets op het democratischen rechtsstatelijk gehalte van het milieubeleid, en daarmee op de te venvachtenmaatschappelijke aanvaarding daarvan 13. Hierop wordt teruggekomen inparagraaf 3.7."1 Nationaal Milieubeleidsplan Plus. Tweede Kamer 1989/1990,21 137, nr. 20. blz. 84."1 Zie voor een nadere uitwerking van deze criteria: Sociaal-Economische Raad, Advies Our Common Future; nr: 89/06. 's-Gravenhage.1989, blz. 61-64 en Advies Nationaol Milieubeleidsplon; nr. 89/17. 's-Gravenhage. 1989. blz. 22 en Bijlage I bij het NotionaalMilieubeleidsplon Plus, op.cit.. blz. 16- 19.