Milieubeleid - Oapen

indien de beschenning van een algemeen, niet-economisch belang (0.m.milieubescherming) zulks dwingend vergt en de externe effecten die noodzakelijkdaarmee samenhangen, in verhouding staan tot het te beschermen belangen meer in het algemeen doeltreffend zijn voor die bescherming. Indien dienadelige externe effecten het gevolg zijn van een de facto of de jure onderscheid -tussen de binnenlandse en de buitenlandse activiteiten (a1 dan niet verkaptediscriminatie), geldt de additionele eis dat het Verdrag uitdrukkelijk in diemogelijkheid voorziet en de effecten nodig en gerechtvaardigd zijn op grondvan die rechtvaardigingsgrond.Bij de toetsing of een bepaald extern effect (belemmering, last of ander nadeligeffect) gerechtvaardigd is en in verhouding staat tot het te beschermen belang,moet voorts rekening gehouden worden met het gegeven dat de betrokkenprodukten of diensten elders in de Gemeenschap in overeenstemming met hetdaar geldend recht, in het verkeer worden gebracht. Wanneer dat vreemderecht gelijke belangen beoogt te beschermen, moet dit als voldoende wordenaanvaard, tenzij het stellen van additionele of andere eisen nodig engerechtvaardigd is in de zin van de evengenoemde criteria.Voor bepaalde beleidsterreinen gelden bijzondere regels, zoals bijvoorbeeld ophet terrein van de belastingen en de financiele bevoordeling van nationaleprodukties of produkten.Het feit dat een nationale maatregel effecten heeft waardoor niet voldaan isaan de genoemde criteria, heeft niet tot gevolg dat de nationale maatregel alszodanig onverbindend is, maar alleen dat deze niet kan worden toegepast tenaanzien van het binnenkomend verkeer respectievelijk het uitgaand verkeerindien de maatregel een belemmering voor de export vormt. De gevolgen voornationale goederen, diensten en andere activiteiten blijven derhalve onverkortgelden (althans naar communautair recht).Door de Gerneenschap nuder geregelde onderwerpenBij de in het voorgaande geschetste regels gaat het om de algemene constitutioneleverhouding van de bevoegdheid van de lidstaten ten opzichte van degrondbeginselen van de Gemeenschap. Wanneer de Gemeenschap met betrekkingtot een bepaald onderwerp nadere regels heeft gesteld, geldt dat de mogelijkheidom daarnaast nog nationale regels te handhaven, primair wordtbepaald door de ruimte door de communautaire regels. Die regels kunnen alszodanig rechtstreeks verbindend zijn danwel de lidstaten verplichten eenbepaalde (rechts)situatie te bewerkstelligen. In het laatste geval is iederorgaan van de nationale overheid, binnen de kring van zijn bevoegdheid,gehouden daaraan uitvoering te geven, ook wanneer het nationale recht zulks(nog) niet uitdrukkelijk bepaalt (rechtstreekse werking). Voorzover de communautaireregelgeving ruimte biedt voor aanvullende nationale maatregelen,zullen deze moeten voldoen aan de eerder genoemde grondregels.Gesteld is reeds dat de Gemeenschap in beginsel bevoegd is ten aanzien van a1die onderwerpen waarvoor de lidstaten niet langer regels kunnen stellenzonder daarbij het functioneren van de gemeenschappelijke markt te verstorenof te bei'nvloeden. Uit dien hoofde kan de Gemeenschap op vrijwel het geheleterrein van het milieubeleid regelend optreden. Sinds 1985 kan de Gemeenschapechter ook regelend optreden, wanneer de rechtvaardiging daarvoor nietgelegen is in het functioneren van de gemeenschappelijke markt, maar uitsluitendin het belang van bescherming van het milieu (artt. 130R-130T EG-Verdrag). Dit onderscheid is in zoverre van belang dat waar de Gemeenschapalleen uit laatstbedoelde hoofde optreedt, het Verdrag uitdrukkelijk bepaaltdat de lidstaten de ruimte wordt gelaten tot het treffen van verdergaandemaatregelen. Waar maatregelen mede noodzakelijk zijn in het belang van hetfunctioneren van de gemeenschappelijke markt, geldt zulks alleen indien deWETENSCHAPPELIJKE RAAD VOOR HET REGERINGSRELEID