Milieubeleid - Oapen

3.6.2 De comrnunautaire rechtsordeDe mogelijkheden van het nationale milieubeleid binnen de Gemeenschap ende verhouding met het communautaire milieubeleid, moeten gezien worden inhet kader en tegen de achtergrond van de constitutionele orde van de Gemeenschap.Die constitutionele orde wordt bepaald door de plaats en functie van degemeenschappelijke markt en het grensoverschrijdend verkeer als belangrijksteinstrument voor de verwezenlijking van het doe1 van de Gemeenschap: hetnaar elkaar toegroeien en de integratie van de nationale samenlevingen vande lidstaten. Die orde berust dan ook niet op een verdeling van beleidsverantwoordelijkhedentussen de Gemeenschap en de lidstaten. Uitgangspunt is datde lidstaten vrij zijn om te beslissen over alle kwesties van interne aard, maardat een kwestie niet langer van interne aard is zodra een probleem of de oplossingdaarvoor nadelige of belastende gevolgen heeft voor het grensoverschrijdendverkeer. Is dat laatste het geval, dan heeft de Gemeenschap de bevoegdheidom de nodige regels te stellen en kan een lidstaat, behoudens uitzondering,niet langer eenzijdig beslissen over de wenselijkheid of noodzaak vanmaatregelen die een verstoring van het grensoverschrijdend verkeer inhouden.Maakt de Gemeenschap gebruik van zijn bevoegdheid tot regelgeving,dan wordt ook de ruimte voor eigen nationaal beleid ten aanzien van internesituaties primair bepaald door die regels.Dit rapport is niet de plaats om gedetailleerd in te gaan op de precisering vandeze constitutionele orde in de jurisprudentie van het Hof van Justitie van deEuropese Gemeenschappen. Nodig is dat ook niet; de rechtsordening die zichheeft ontwikkeld, laat zich als volgt kort schetsen.Maatregelen met uitsluitend interne effectenDe lidstaten zijn in beginsel vrij om overheidsmaatregelen te treffen waarvande gevolgen zich uitsluitend binnenlands doen gevoelen. Dit is alleen anders,indien de Gemeenschap op het betrokken beleidsterrein is belast met beleidsverantwoordelijkheid(landbouw en visserij, handelspolitiek). De Europeserechter is echter zeer restrictief in de uitleg van wat als een uitsluitend interneffect moet worden beschouwd. Iedere maatregel die direct of indirect eenbelemmering opwerpt of een nadelig effect heeft voor van buiten komende economischeactiviteiten en daardoor geeigend is het grensoverschrijdend verkeerte verstoren, heeft externe effecten. Dit is steeds het geval indien een nationalemaatregel lasten legt op of eisen stelt aan van buiten komende goederen ofdiensten, ongeacht of diezelfde lasten en eisen ook binnenslands wordenopgelegd. Dit is a fortiori het geval indien de maatregelen de facto nadeligeruitwerken voor de buitenlandse produkten of diensten: a1 dan niet verkaptediscriminatie. Het is echter evenzo het geval, indien nationale maatregelen totgevolg hebben dat binnenlandse produkten, diensten of andere activiteiten ineen gunstige positie worden gebracht ten opzichte van buitenlandse concurrenten(verlening van steun of van bijzondere danwel exclusieve rechten).Uitgangspunt is, dat het primaire oogmerk van het Verdrag is om het buitenlandseverkeer te beschermen tegen handelingen van de nationale overheid.Een nationale overheid heeft dan ook in beginsel de vrijheid zijn eigen onderdanenen binnenlandse activiteiten eenzijdig lasten of eisen op te leggen enhen daardoor in een nadeliger concurrentiepositie te brengen. Dit is alleenanders indien daardoor wordt verhinderd dat de markten van andere lidstatenjuridisch worden afgesloten van binnenlandse diensten of goederen.Maatregelen met een extern effectlkn aanzien van nationale maatregelen die extern effecten hebben in de evenbedoeldezin, geldt in het algemeen dat die effecten alleen aanvaardbaar zijn