Nummer 3/2011 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

DE HERVORMINGEN VAN DE VERZORGINGSSTAAT IN DUITSLANDbelere arbeidsmarkt (aan geringer aantal regelmatige voltijdse tewerkstellingsloopbanen)en vroegere en toekomstige pensioenbezuinigingen – draaglijker zal maken (ziedeel 4.).De hervorming van 2001 werd bij meerderheid van stemmen door de Bundestaggoedgekeurd nadat de vakbonden en de “traditionalisten” binnen de SPD enkele(symbolische) toegevingen gedaan hadden gekregen (Trampusch, 2006). De partijenkwamen tot een stilzwijgende consensus nadat aan de CDU/CSU nog meer toegevingenwerden gedaan, waarop de partij zich onthield van haar vastberaden inspanningenom de gelederen te sluiten in de Bundesrat. In feite verhinderde geen enkeleengemaakt blok van Länder waar de CDU in de regering zat, het hervormingspakket.Een gelijkaardig conflictpatroon met uiteindelijk ook een oplossing voor de conflicten,dateert van 2004. Berekeningen die vóór de hervorming van 2001 werdengemaakt, bleken overdreven optimistisch. De uitkeringsformule om toch maar debijdragedoelstellingen te halen werd nogmaals gewijzigd. Op aanraden van een hervormingscommissiezal het opnemen van een zogenaamde “duurzaamheidsfactor”(de veranderende ratio van gepensioneerden en verzekerden) tot een verdere dalingvan de vervangingsratio leiden wanneer de aanpassing van de waarde van één“inkomenspunt”, relevant voor nieuwe én huidige gepensioneerden, geen gelijketred houdt met de groei van de gemiddelde, gedekte inkomsten (zie Schmähl,2007). De netto standaardvervangingsratio zal dalen van ongeveer 69% bij het beginvan dit decennium tot ongeveer 52% in 2030.Om de realisatie van de doelstellingen inzake bijdragen te verzekeren, stelde de hervormingscommissieverder ook een hogere standaardpensioenleeftijd voor (Kommission,2003). De rood-groene regering onthield zich ervan deze uitermate controversiëleen onpopulaire kwestie in de wetgeving van 2004 op te nemen, maardichtte de laatste mazen voor vervroegde uittreding op de leeftijd van 60 jaar.Bijgevolg besliste de “Grote-Coalitieregering” in 2007 om de normale pensioenleeftijdtussen 2012 en 2029 op te trekken van 65 tot 67 jaar. Dat houdt in dat, in detoekomst, gepensioneerden die om welke reden dan ook hun overheidspensioen opeen vroegere leeftijd (moeten) aanvragen, lagere uitkeringen krijgen.3.3.3. Bescherming van de werklozen: vertakte uitkeringenEen tweede paradigmawijziging, die eveneens van het Bismarckiaanse principe vanstatusbehoud afstapt, deed zich voor in het arbeidsmarktbeleid, toen tussen 2003 en2005 de “wetten-Hartz” ten uitvoer werden gelegd (Hinrichs, 2007; Konle-Seidl et353