Nummer 3/2011 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

BELGISCH TIJDSCHRIFT VOOR SOCIALE ZEKERHEID - 3e TRIMESTER 2011tegen werkloosheid dat minder op klassieke rechten is gericht, maar ook door diegenendie voorstander zijn van minder beschermende beleidsinitiatieven tout court.De voorbije jaren kwam geen enkele stabiele consensus tot stand rondom een eenvoudigeformule die de beleidsinitiatieven inzake bescherming tegen werkloosheidmoet aanpassen aan de nieuwe sociale en economische context. Toch heeft dekruiselingse en tegenstrijdige druk waarnaar hierboven wordt verwezen, een aantalpolitieke besluitvormers in de ontwikkelde economieën ertoe aangespoord om zich,althans retorisch, te richten op een relatief gestandaardiseerd geheel van hervormingen(zie Clasen en Clegg, 2006a, 2006b). Ook internationale actoren, zoals de OESOen de Europese Commissie, pleitten voor deze hervormingen. Hoewel er tussen delanden en tussen de voorstellen van de OESO of de Europese Unie nuanceverschillenzijn, moet worden opgemerkt dat dit geheel van beleidsinitiatieven de basesvormen voor een ‘fundamentele hervorming’ van het werkgelegenheidsbeleid (zieCoe en Snower, 1997) (2). We bespreken nu de voornaamste kenmerken van deze‘fundamentele hervorming’, die beetje bij beetje op de agenda van de beleidshervormingeninzake werkgelegenheid en werkloosheidsuitkeringen werd geplaatst.1.1. DE KOSTEN DRUKKENGezien de incidentie van de werkloosheid en de algemenere context van ‘permanentebezuinigingen’ (Pierson, 1998), vormde het streven om de kosten te drukken,de achtergrond voor de recentste hervormingen in het werkloosheidsbeleid. De uitgavenvoor de werkloosheidsvergoedingen werden derhalve vaak opgenomen inalgemenere beleidsinitiatieven die de overheidsuitgaven moeten verminderen oftoch ten minste de groei ervan moeten beperken. Met de stijging van de werkloosheidhebben de automatische uitgaven (d.w.z. de uitgaven gebaseerd op derechten) voor de werklozen echter ook een schaareffect, waarbij de uitgaven stijgenterwijl de inkomsten dalen, met alsmaar grotere tekorten tot gevolg. In deze contextdrong de beperking van de kosten in het beleid inzake bescherming tegen werkloosheidzichzelf als van nature uit op, omwille van een goed rekenplichtig beheer.1.2. HERIJKING VAN DE RECHTENEen tweede hervormingslijn, die gevoeliger is voor het veranderende profiel van dearbeidsgebonden risico’s, bestaat in een herijking van de rechten op werkloosheidsuitkeringen.Steeds meer is de noodzaak voelbaar om de stelsels voor beschermingtegen werkloosheid aan te passen aan de risico’s die door steeds meer werknemersmet een onstabiel beroepsverleden worden gedragen, in hoofdzaak door de voorwaardenom in aanmerking te komen voor de uitkeringen, te versoepelen. Als met482(2) De versoepeling van de Législation de Protection de l’Emploi (LPE) wordt alsmaar vakerbeschouwd als een integraal onderdeel van deze fundamentele hervorming in het kader van het zogenoemde‘flexicuritybeleid’ (zie Europese Commissie 2007).