Nummer 3/2011 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

EEN NIEUWE RICHTING VOOR EEN VERZORGINGSSTAAT: NEDERLANDeen groter vertrouwen en meer beleidsleren. Na verloop van tijd maakte dit eenbaanbrekende socialebeleidsvernieuwing en experimentering mogelijk.Ten tweede hebben belangrijke verslagen van de trilaterale Sociaal-EconomischeRaad, maar ook van andere deskundigencommissies, zoals de Commissie-Buurmeijer(Parlementaire enquête), en “denktanks”, zoals de Wetenschappelijke Raad voor hetRegeringsbeleid (WRR), sinds het midden van de jaren tachtig de denkrichtingbepaald voor de radicale heroriëntering van het sociale en economische beleid inNederland.Ten derde was de Nederlandse staat tijdens de hele hervormingsperiode bijzonderassertief, in vergelijking met haar houding in eerdere periodes van sociale en economischecrisis en ontevredenheid. In Nederland heeft de regering het vermogen omgematigde loonovereenkomsten veilig te stellen, de arbeidsmarktflexibiliteit te vergroten,morele risico’s van het socialezekerheidsstelsel te beperken en de pensioenmoderniseringeen nieuwe richting te doen uitgaan, door toedoen van een “schaduwvan de Staat”, waarbij de staat er impliciet of expliciet mee dreigt om tussenbeidete komen indien de sociale partners geen stappen ondernemen. Terwijl uithet Nederlandse verhaal blijkt dat er mogelijkheden zijn voor een corporatistischevernieuwing, wordt ook duidelijk dat een dergelijk resultaat afhankelijk kan zijn envaak is van een aanzienlijke mate van staatstussenkomst binnen het beleidvormingsproces.Het initiatief voor hervormingen van de sociale zorg en de arbeidsmarkt inhet Nederland van de jaren negentig was politiek van aard. Dat alle grote politiekepartijen – van links tot rechts – de voorbije twintig jaar in verschillende grote coalitieshebben meegewerkt aan de bezuinigingen in kosten voor sociale zorg is nietvan belang verstoken.473