Nummer 3/2011 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

EEN NIEUWE RICHTING VOOR EEN VERZORGINGSSTAAT: NEDERLANDDeze levensloopgedachte heeft de jongeren echter maar weinig te bieden en ze isinteressanter voor de hogere inkomens en voor mensen die in het midden of tegenhet einde van hun loopbaan zitten. Voor de oudere werknemers kan de levensloopregelingook een functionele equivalent zijn om de vervroegde uittreding op 62 jaarte behouden, maar in de nabije toekomst dan op hun eigen kosten.Dat kwaliteitsvolle kinderopvang zo schaars en duur is, blijft voor vrouwen een remop voltijds werk, ook al is op dit vlak al enige verbetering merkbaar. De nieuwe WetKinderopvang 2005 is gebaseerd op de idee dat iedereen – werkgevers, staat enouders – een derde van de kosten betaalt. In 2006 slaagde de SER er niet in om toteen consensus te komen inzake ontslagbescherming en inzetbaarheid, wat een verschuivingin beleidsklemtoon van baanzekerheid naar werkzekerheid zou hebbenbetekend. Het voorstel was uiteindelijk niet opgewassen tegen het felle verzet vande vakbonden en de sociaaldemocraten, die in 2007 weer aantraden, toen ze dechristendemocraten en een kleine sociaalchristelijke partij vervoegden, nogmaalsmet Jan Peter Balkenende aan het roer.Na enkele jaren van trage groei bloeide de Nederlandse economie opnieuw. Hetbezuinigingsbeleid van Balkenende bleek met andere woorden zijn vruchten af tewerpen. In 2006 bedroeg het groeipercentage 3%, tegenover 2,4% in de eurozone.Ook de werkgelegenheid groeide sneller dan elders in de eurozone. In 2006 zijnDenemarken met 3,8% en Nederland met 3,9% de landen met de laagste werkloosheidscijfersin de eurozone (8,2%). Voor het eerst in tien jaar tijd daalde het aantalmensen die van sociale zekerheid afhankelijk waren. Bovendien was de arbeidsmarktparticipatievan oudere werknemers (55-64 jaar oud) snel gestegen: van 29%in 1994 tot 46% in 2006.3. MEER DAN CONTINENTAAL INCREMENTALISMEDe Nederlandse verzorgingsstaat heeft zeer zeker een fundamentele transformatieondergaan en blijk gegeven van een grote bekwaamheid inzake hervorming en vernieuwing.Hierdoor ontstaat ook een paradigmatische verschuiving: van strijd tegenwerkloosheid door beperking van het arbeidsaanbod in de jaren zeventig en tachtig– het typische antwoord van de continentale verzorgingsstaat op industriële herstructurering– naar een doelbewust beleid vanaf de jaren negentig, met een hogerwerkgelegenheidscijfer voor zowel mannen als vrouwen. Het transformatieprocesvan de Nederlandse welvaartszorg was gebaseerd op een opeenvolging van vier fundamenteleen cumulatieve beleidsheroriënteringen, die de Nederlanders uiteindelijkin staat stelden om de vicieuze cirkel van “welzijn zonder werk” te doorbreken. Inde eerste plaats kenmerkten vooral maatregelen voor bezuiniging en kostenbeheersingde hervormingen van de jaren tachtig. De bedragen van de sociale uitkeringenwerden lichtjes verlaagd en de uitkeringsduur werd verkort.471