Nummer 3/2011 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

PROGRESSIEVE DUALISERING VAN DE BISMARCKIAANSE STELSELS VAN SOCIALE BESCHERMINGKADER 1: DE STRUCTURELE HERVORMINGEN VAN DE SOCIALE VERZEKERINGEN In Duitsland voorzag de Riester-hervorming van de pensioenen in 2001 nogmaalseen verlaging van het niveau van de overheidspensioenen. Bovendien creëerde zede mogelijkheid om een aanvullende individuele pensioenrekening gefinancierddoor kapitalisatie te openen. De vervangingsratio van de pensioenen werd forsverlaagd en de wettelijke pensioenleeftijd werd op 67 jaar gebracht. De vier Hartzhervormingenvan de jaren 2000 betekenden een grondige verandering van deDuitse arbeidsmarkt en de werkloosheidsverzekering, door de invoering van ingrijpendeactiveringsmechanismen, zoals de verplichting om een baan te aanvaarden,en een relatieve daling van de uitkeringen voor sommige werklozen (maar eenverbetering van de bescherming van de minstbedeelden). In de ziekteverzekeringwerd de concurrentie tussen de kassen nog opgedreven, het financieringsaandeelvan de gebruikers werd verhoogd en er kwamen nieuwe modaliteiten voor definanciering van de gezondheidsuitgaven door de belastingen (btw) (Hinrichs,2010 en in dit nummer). In Frankrijk veralgemeende de hervorming van de werkloosheidsverzekering in2001 de activeringsprincipes voor de meeste werklozen. Verder werden steedsmeer nieuwe tegemoetkomingen ontwikkeld die werk rendabel moesten maken[Prime pour l’emploi (tewerkstellingspremie), Revenu de Solidarité Active(inkomen actieve solidariteit)]. De pensioenhervorming van 2003 stemde de situatiein de overheidssector af op die in de privésector, en voorzag de stimuleringvan de ontwikkeling van pensioenspaarplannen – individueel (PERP) en collectief(PERCO). In de loop van de jaren 2000 werden het remgeld en de franchises in deambulante gezondheidszorg herhaaldelijk opgetrokken; daardoor nam deprivéverzekering in belang toe. De hervormingen van 2004 en 2008 daarenbovenzorgden ervoor dat de nationale en regionale overheden meer controle kregenover de rest van het gezondheidszorgstelsel (Palier, 2010b). In Oostenrijk werden de regelingen voor vervroegde uitstap uit de arbeidsmarktin de eerste helft van de jaren 2000 geleidelijk aan afgeschaft, het pensioenstelselwerd geharmoniseerd door de federale ambtenaren in het algemene stelsel op tenemen, het geheel van verplichte uitkeringen werd ingekrompen en geleidelijkaan werd een pijler voor aanvullend – door kapitalisatie gefinancierd – privépensioeningevoerd (gefinancierd door de omzetting van de vertrek- of ontslagvergoedingenin een bijdrage tot het pensioenfonds). De voorwaarden voor recht opwerkloosheidsuitkeringen werden strenger, er werden activeringsmaatregelendoorgevoerd en tal van andere maatregelen genomen om arbeidsplaatsen tecreëren voor ongeschoolde werknemers. Op het vlak van de ziekteverzekeringbleef het aandeel van de privé-uitgaven voor gezondheidszorg in percentage vande totale uitgaven voor gezondheidszorg alsmaar stijgen, door de verhoging vande meebetalingen. Het aandeel van de werkgeversbijdragen werd verlaagd en binnenhet gezondheidszorgstelsel werden staatsagentschappen opgericht om hetstelsel beter te controleren (Obinger en Talos, 2010).325