Nummer 3/2011 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

DE HERVORMING VAN DE BELGISCHE VERZORGINGSSTAAT: EEN KRONIEKDe sociale franchise gold enkel voor sociale categorieën (mensen met een vervangings-of bijstandsinkomen, beneden een lage inkomensgrens, die stijgt met het aantalpersonen ten laste). De fiscale franchise beschermde dan weer alle gezinnen,maar voorzag pas in terugbetaling na twee jaar. Voor beide systemen gold dat langniet alle kosten in aanmerking worden genomen.Voor twee risicogroepen in onze samenleving volstonden deze franchisesystemen niet: de gezinnen met chronisch zieken (omdat lang niet alle kosten meegerekendworden in de teller van de franchise); de gezinnen met een laag of bescheiden inkomen, die voortdurend of herhaaldelijkgeconfronteerd worden met gezondheidskosten en die niet behoren tot eensociale categorie omdat ze werken of net boven de inkomensgrens vallen.Om de onvolkomenheden van deze franchisesystemen op te vangen lanceerde deRegering-Verhofstadt-II in 2002 de maximale gezondheidsfactuur (MaF). De MaF is hetmaximumbedrag van het remgeld voor artsen en geneesmiddelen dat een gezin jaarlijksmoet betalen, afhankelijk van het inkomen. Deze “maximumfactuur” maakte doortwee maatregelen komaf met de tekortkomingen van het franchisesysteem: nl. een uitbreidingvan het aantal verstrekkingen dat in de remgeldteller werd opgenomen eneen (gedeeltelijke) overschakeling op het concept van het sociologische gezin (25).De maximumfactuur gaf de waarborg aan elk gezin dat het gezin niet meer dan eenbepaald bedrag zou uitgeven voor verzekerde en noodzakelijke gezondheidskosten.De hoogte van dat bedrag hangt af van het gezinsinkomen. Een belangrijk kenmerkvan de maximumfactuur is bovendien dat gezinnen met een laag of bescheideninkomen een snelle terugbetaling krijgen van wat ze boven het plafond hebbenbetaald. Gezinnen met een laag inkomen kregen vanaf de overschrijding van hetmaximumbedrag het remgeld terugbetaald door het ziekenfonds. Voor de anderegezinnen gebeurde de terugbetaling aanvankelijk met de afrekening met de belastingenen dus twee jaar later. Vanaf 2006 verdween de fiscale MaF en gebeurde deterugbetaling voor iedereen via het ziekenfonds en dus sneller.5.3.4. De “superministerraden” van Gembloux en OostendeIn 2004 kondigde de Regering-Verhofstadt-II (2003-2007) tijdens een “bijzonderesociaaleconomische ministerraad” in Gembloux enkele nieuwe sociaaleconomischemaatregelen aan. Deze maatregelen hadden betrekking op de beschikbaarheid van(25) Ten eerste werden de remgelden voor noodzakelijke geneesmiddelen (type A en B) mee in deremgeldteller opgenomen.(8) Ten tweede werden voor een aantal gezinnen — de lage inkomens ende groepen die vroeger in aanmerking kwamen voor de sociale franchise — alle remgelden op hetniveau van het sociologische (in plaats van mutualistische of fiscale) gezin samengeteld om na tegaan of het recht op terugbetaling wordt geopend.437