Nummer 3/2011 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

DE HERVORMING VAN DE BELGISCHE VERZORGINGSSTAAT: EEN KRONIEKTot slot legde de regering nog een derde en definitief verzoeningsplan aan de socialepartners voor. Het plan bestond uit verschillende onderdelen. Wat de loonmatigingen in het bijzonder de toepassing van de kaderwet betreffende het concurrentievermogen,stelde de regering voor om de nominale uurloonkost als referentie tegebruiken om loonkosten in de verschillende landen en periodes met elkaar te vergelijken.Na een correctie van de evolutie van het deeltijds werk, zou dit betekenendat de groeimarge voor lonen ten hoogste 6% zou bedragen (indexering en verhogingenper loongroep inbegrepen). Dit cijfer zou verhoogd worden wanneer zoublijken dat de loonkost in België niet even snel zou stijgen als in de buurlanden.Wat de tenuitvoerlegging van het Contract voor de toekomst van de werkgelegenheidbetreft, hoopte de regering dat de Nationale Arbeidsraad erin zou slagen om toteen overeenkomst te komen aangaande de uitbreiding van het recht op loopbaanonderbreking,deeltijds brugpensioen, flexibiliteit (bv. de berekening van de effectiefgewerkte tijd op jaarbasis), contracten van bepaalde duur, deeltijds werk, enz. Dewerkgevers en de vakbonden werd gevraagd om hun aanbevelingen te formulerenover een voorstel om verlaagde werkgeversbijdragen toe te kennen aan ondernemingendie de werktijdverkorting invoerden als een alternatief voor ontslag. Bovendienomvatte het plan van de regering ook een voorontwerp inzake een financiëletussenkomst voor extra banen.Verder werd een budget van 6,3 miljard Belgische frank voorzien voor nieuwearbeidsovereenkomsten. De werkgevers zouden jaarlijks een subsidie van 150.000Belgische frank krijgen voor elke duidelijke verbintenis om ten minste één tewerkstellingsmaatregeluit het menu van de regering door te voeren. Dit menu omvatte hetrecht op een (deeltijdse) loopbaanonderbreking, deeltijds werk op vrijwillige basis,een collectieve werktijdverkorting, flexibele werkuren en deeltijds brugpensioen.Ook deze onderhandelingspoging werd een mislukking. Na een korte poging om degespannen verhoudingen met tweepartijenoverleg weer op gang te trekken, legdede regering ex ante marges op voor de loononderhandelingen. Vanaf 1997 werd detijdelijke loonstop vervangen door een systeem dat de loonevolutie koppelde aan deevolutie bij de belangrijkste drie concurrenten van België (Duitsland, Frankrijk enNederland) (22). De automatische indexering bleef behouden. Een flexibelere com-(22) Twee keer per jaar publiceert een gemengd comité van de Nationale Arbeidsraad en de CentraleRaad voor het Bedrijfsleven een rapport over de evolutie van de werkgelegenheid en loonkosten inBelgië en de buurlanden. Op basis van een technische aanbeveling van de Centrale Raad voor hetBedrijfsleven wordt de maximaal beschikbare marge voor de evolutie van de nominale loonkost danom de twee jaar vastgelegd in een interprofessionele overeenkomst. Deze norm omvat de verwachteindexeringen en de resterende marge voor effectieve loonsverhogingen en andere maatregelen diede kosten van tewerkstelling per werknemer doen stijgen. Bovendien mogen werkgelegenheidsmaatregelendie de kosten doen stijgen, zoals arbeidstijdverkorting met behoud van de compensatie, geenaanleiding geven tot een overschrijding van de loonnorm.423