Peddelen in Venetië - Ciao tutti

Een gelikte jonge manager stapt door een kantoorraam in eenmotorboot en vertrekt naar een afspraakIn en om Murano is het drukker dan bij Burano, met minderkleur en meer melancholie. Het is een provinciale versievan Venetië. Onze route van de lagune via steeds drukkereeilanden naar de Grote Stad, is ideaal. Naarmate weVenetië naderen vereist het kajakken meer ervaring en diedoen we onderweg op.Fragment van de werkelijkheidHet is zover. Dankzij een bed & breakfast in Murano kunnenwe vroeg op pad richting Venetië. Voorbij het statigedodeneiland San Michele varen we op een gigantischefaçade van paleizen, kerken en koepels af, die de helehorizon in beslag neemt. Zo laag op een grote watervlaktezittend lijkt het alsof we niet dichterbij komen. Danineens schieten we de verkeersader aan de rand van destad over en worden tussen hoge bakstenen huizen verzwolgendoor een web van waterstegen. Geestelijk haddenwe ons voorbereid op drukte. Maar de rust en intimiteitwaarin we terechtkomen overrompelen ons. De overgangvan de weidse, van licht vibrerende lagune naar het schemerigelabyrint is zo plotseling dat het voelt alsof we naareen andere wereld geteleporteerd zijn.Kajakken in Venetië valt niet te beschrijven en zelfs debeste foto’s laten maar een fragment van de werkelijkheidzien. Zeker, visueel is het adembenemend. Maar er is vooralgeluid en geur. In mei is er nog geen sprake van derioolstank van de zomer. Je glijdt voorbij de prikkelendelucht van zeewier, ruikt zeeplucht als wasgoed over jehoofd fladdert, of de geur van een vismarkt. Het geluidvan de peddels wordt tussen de muren versterkt, elkedruppel hoor je vallen. Fragmenten van gesprekken klinkenuit open vensters, en duizend voetzolen dreunen als jeonder een drukbelopen brug doorvaart. Dan weer stilte.Gelikte jonge managerAlsof kajaks tijdmachines zijn worden we teruggeworpenin de geschiedenis, komen in nauw contact met gotiek,barok en renaissance, om soms terug te keren in 2004.Niet ons 2004 maar een parallel universum zonder auto’s.Een koerier laadt vanuit een DHL-boot een doos uit, smalle,lange vrachtschepen laveren geroutineerd door dewaterstegen, metselaars balanceren op steigers boven hetwater, een gelikte jonge manager stapt door een kantoorraamin een motorboot en vertrekt naar een afspraak.Niets echter verstoort de rust in de waterdoolhof.Tenslotte doemt de Brug der Zuchten op. Zelfs als er nogiets van het gezucht der veroordeelden in de lucht zouhangen, op weg van de rechtszaal in het Dogenpaleis naarde gevangenis aan de overkant, zou het overstemd wordendoor de oh’s en ah’s van zeker honderd Japanners. Als éénwezen hebben ze zich naar ons omgekeerd en leggen onsop video vast. Dan braakt de stad ons uit, even abrupt alsI SaccaSèssolaIsola SantoSpiritoM20 OP PAD 6 JULI/AUGUSTUS 2005Ook ik zou hier, op het Canal Grande, willen zingen.