Verlies van een kind - Mca
Verlies van een kind - Mca
Verlies van een kind - Mca
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
<strong>Verlies</strong> <strong>van</strong> <strong>een</strong> <strong>kind</strong>voelt. Verdriet delen, maakt het meestalgemakkelijker om ermee om te gaan.Huilen en praten zijn de meest directe envoor de hand liggende manieren om uwgevoel te uiten, maar ook schrijven kanhelpen om orde te brengen in soms zeerverwarrende gedachten en gevoelens.Steeds wisselende en heftige emotiesbrengen u soms zo in de war dat u denktdat u gek wordt, maar het is heel normaaldat verdriet, opluchting, schuldgevoel,boosheid en ook gelukkige momentenelkaar afwisselen. Bedenk dat u iets heelernstigs is overkomen: het verlies <strong>van</strong> uw<strong>kind</strong>, <strong>van</strong> <strong>een</strong> deel <strong>van</strong> uzelf. Vaak zeggenouders na verloop <strong>van</strong> tijd: ik zou zo graagwillen dat alles weer was zoals vroeger.Dat kan niet: u bent zelf veranderd. Uwleven zonder uw <strong>kind</strong> zal nooit meer zijnzoals het daarvoor was. Dat hoeft nietnegatief te zijn. Veel ouders hebben deervaring dat zij uiteindelijk door hunverdriet als mens rijker zijn gewordenen als paar meer naar elkaar zijn toegegroeid.Een vraag die vaak bij u zal opkomen inde eerste periode na het overlijden <strong>van</strong>uw <strong>kind</strong> is: WAAROM? Waarom dit <strong>kind</strong>,waarom wij? Hoe normaal deze vraagook is, u krijgt er nooit <strong>een</strong> antwoord op.Er bestaat g<strong>een</strong> antwoord op de vraagwaarom juist uw <strong>kind</strong> stierf. Sommigenvinden troost in het geloof, anderen in<strong>een</strong> filosofische levensbeschouwing.Er zijn ook ouders die het verlies <strong>van</strong>hun <strong>kind</strong> als <strong>een</strong> straf (<strong>van</strong> God of hetNoodlot) ervaren. Praat hierover met <strong>een</strong>geestelijke. Langzamerhand leert u levenmet het feit dat uw <strong>kind</strong> er niet meer is.Het verdriet verdwijnt niet, maar de pijnwordt minder scherp.Schuld- en faalgevoelensVrouwen geven zichzelf vaak de schuld,vooral als er g<strong>een</strong> duidelijke oorzaak voorhet overlijden of de aangeboren afwijkingwordt gevonden. Zij denken dat zetijdens de zwangerschap iets fout gedaanhebben. Veel vrouwen hebben het gevoelte falen als vrouw, partner of moeder: ‘Ikkrijg het niet voor elkaar om <strong>een</strong> gezond<strong>kind</strong> het leven te schenken...’ Het isbelangrijk deze emoties met anderen tedelen. Sommige mensen wuiven dezegevoelens en gedachten weg om u tebeschermen, maar dat helpt u niet. Neemzo nodig contact op met uw huisarts,verloskundige ofgynaecoloog. Ook lang na ontslaguit het ziekenhuis kunt u altijd bij <strong>een</strong>maatschappelijk werker <strong>van</strong> het ziekenhuisterecht.Maar het is ook mogelijk dat u anderende schuld geeft. U heeft dan het gevoel20
Change language