Over leven in de medische letselschadepraktijk - De Ombudsman
Over leven in de medische letselschadepraktijk - De Ombudsman Over leven in de medische letselschadepraktijk - De Ombudsman
De aansprakelijkheid: de diverse betrokkenen6.3 De hulpverlener en het ziekenhuisDe hulpverlener en meer algemeen het ziekenhuis zijn degenen aan wie de patiëntde behandeling heeft toevertrouwd. Dit vertrouwen vereist naast deskundigheid enprofessionaliteit ook de nodige betrokkenheid bij de patiënt.In dit rapport gaan wij niet in op de eerste twee aspecten, de deskundigheid en deprofessionaliteit. Wel op de betrokkenheid. Die blijkt in volstrekt onvoldoende mateaanwezig; patiënten geven aan dat ze niet serieus genomen worden, dat er niet naarhen wordt geluisterd, en dat ze van het kastje naar de muur gestuurd worden.Een patiënt:‘Terwijl ik in het ziekenhuis lag, tien weken, werden mijn ogen slechter, maar er werdniet naar mij geluisterd’.Een probleem is dat patiënten in feite onvoldoende bij de behandeling worden betrokken.Ze worden onvoldoende voorbereid op onzekerheden en eventuele tegenvallers.Als een behandeling teleurstellend verloopt, verwijt de patiënt dit daardoor al snelaan de hulpverlener. Dat is niet altijd terecht, en dit kan in nagesprekken tussen hulpverleneren patiënt tot wederzijdse irritaties en onbegrip leiden. In de nagesprekken,die gelukkig wel vaak plaatsvinden, doet de hulpverlener vaak onvoldoende moeiteom te luisteren naar de patiënt en om deze in begrijpelijke taal te woord te staan. Ditgebrek aan empathie schaadt het vertrouwen van de patiënt in de medische praktijk,en werkt klachten en uiteindelijk zelfs claims in de hand, zo blijkt uit de bestudeerdedossiers.Een chirurg tegen een patiënt:‘Als u een klacht heeft over de groenteman, dan moet u bij hem zijn, u spreekt nu metde slager’.Een ander communicatieprobleem is dat de hulpverlener in de evaluatie na de misluktebehandeling vaak de indruk wekt dat hij toegeeft dat hij een fout heeft gemaakt.De hulpverlener dan wel de verzekeraar heeft echter een andere beleving van zo’ngesprek dan de patiënt en erkent geen aansprakelijkheid. Dit blijkt uit de helft van dedoor ons onderzochte dossiers. De patiënt voelt zich daardoor gemangeld tussenhulpverlener en verzekeraar.46
De aansprakelijkheid: de diverse betrokkenenEr is nog een niet te onderschatten probleem. Elk ziekenhuis heeft zijn eigen gewoontesen protocollen. Als een behandeling niet naar wens is verlopen, wordt gezochtnaar toetsbare criteria: het medisch dossier en het protocol. Het verschil in protocollengeeft volop ruimte aan discussies en onzekerheid, als een behandeling niet volgensverwachting is verlopen. De patiënt meent dat het ziekenhuis van de gewraaktebehandeling een fout protocol heeft gehanteerd; deze gedachte volgt eenvoudig uithet feit dat de behandeling is misgelopen.Uit het dossieronderzoek is gebleken dat dossiers vaak onvolledig en rommelig zijnsamengesteld en ook zo worden aangeleverd. Dit blijkt zowel uit eigen waarneming,alsook uit de correspondentie van medisch adviseurs en medisch deskundigen diein een aantal dossiers is aangetroffen, waarin zij zich hierover beklagen. Delen vande medische dossiers waren in sommige gevallen zeer slecht te lezen. Handschriftenwaren regelmatig moeilijk te ontcijferen, en het taalgebruik is voor leken vaak niet tebegrijpen.Gezien het belang van het medisch dossier in de procedure, is het erg belangrijk dathet dossier volledig, begrijpelijk en goed geordend is.6.4 De klacht- en tuchtorganenEr is een keur aan klacht- en tuchtorganen, zoals in hoofdstuk 3 beschreven. Van derespondenten die op de stellingen aan het eind van de enquête hebben gereageerd,oordeelt meer dan 60% dat zijn klacht niet serieus is genomen. Ook vindt ruim 60%dat de klachtencommissie de klacht niet op een objectieve en onpartijdige manierheeft behandeld.Ruim 46% van de deelnemers aan de enquête geeft aan dat de klacht geheel of gedeeltelijkwerd erkend. Waar de patiënt ook komt met zijn klacht, het medisch dossiervan de patiënt maakt of breekt zijn zaak. Het is de hulpverlener die bepaalt wat er welen niet in het medisch dossier terechtkomt. Een afwijkend feitenrelaas van de patiëntlegt het al snel af tegen het medisch dossier. De patiënt heeft daardoor het gevoeldat hij niet gehoord wordt, en ziet de waarde die gehecht wordt aan het medischdossier als een uiting van partijdigheid. Een klacht verloopt zo vaak teleurstellendvoor de patiënt.47
- Page 1 and 2: Het slachtoffer van letselschadeOve
- Page 3 and 4: Het slachtoffer van letselschadeInh
- Page 5 and 6: VoorwoordGelukkig kunnen de meeste
- Page 7 and 8: Voorwoordpatiëntvriendelijke oplos
- Page 9 and 10: 1. Inleiding1.1 Medische foutenStic
- Page 11 and 12: Inleiding(2) Het verlangen naar een
- Page 13 and 14: 2. Het onderzoek2.1 InleidingOp 10
- Page 15 and 16: Het onderzoekTevreden klanten voele
- Page 17 and 18: Klachtwegen na een (veronderstelde)
- Page 19 and 20: Klachtwegen na een (veronderstelde)
- Page 21 and 22: Klachtwegen na een (veronderstelde)
- Page 23 and 24: Klachtwegen na een (veronderstelde)
- Page 25 and 26: De aansprakelijkstelling: de juridi
- Page 27 and 28: De aansprakelijkstelling: de juridi
- Page 29 and 30: 5. De beleving van de patiënt: de
- Page 31 and 32: De beleving van de patiënt: de enq
- Page 33 and 34: De beleving van de patiënt: de enq
- Page 35 and 36: De beleving van de patiënt: de enq
- Page 37 and 38: De beleving van de patiënt: de enq
- Page 39 and 40: De beleving van de patiënt: de enq
- Page 41 and 42: De beleving van de patiënt: de enq
- Page 43 and 44: 6. De aansprakelijkheid: de diverse
- Page 45: De aansprakelijkheid: de diverse be
- Page 49 and 50: De aansprakelijkheid: de diverse be
- Page 51 and 52: De aansprakelijkheid: de diverse be
- Page 53 and 54: 7. ConclusiesDe belangrijkste bevin
- Page 55 and 56: ConclusiesBelangenbehartigerDe bela
- Page 57 and 58: ConclusiesRechterHet verschil in ex
- Page 59 and 60: De aanbevelingen3. In de opleiding
- Page 61 and 62: De aanbevelingen10. De bevoegdheid
- Page 63 and 64: LiteratuurlijstBoeken:• H. Kuijer
- Page 65 and 66: ColofonDeelnemers expertmeetingUniv
<strong>De</strong> aansprakelijkheid: <strong>de</strong> diverse betrokkenen6.3 <strong>De</strong> hulpverlener en het ziekenhuis<strong>De</strong> hulpverlener en meer algemeen het ziekenhuis zijn <strong>de</strong>genen aan wie <strong>de</strong> patiënt<strong>de</strong> behan<strong>de</strong>l<strong>in</strong>g heeft toevertrouwd. Dit vertrouwen vereist naast <strong>de</strong>skundigheid enprofessionaliteit ook <strong>de</strong> nodige betrokkenheid bij <strong>de</strong> patiënt.In dit rapport gaan wij niet <strong>in</strong> op <strong>de</strong> eerste twee aspecten, <strong>de</strong> <strong>de</strong>skundigheid en <strong>de</strong>professionaliteit. Wel op <strong>de</strong> betrokkenheid. Die blijkt <strong>in</strong> volstrekt onvoldoen<strong>de</strong> mateaanwezig; patiënten geven aan dat ze niet serieus genomen wor<strong>de</strong>n, dat er niet naarhen wordt geluisterd, en dat ze van het kastje naar <strong>de</strong> muur gestuurd wor<strong>de</strong>n.Een patiënt:‘Terwijl ik <strong>in</strong> het ziekenhuis lag, tien weken, wer<strong>de</strong>n mijn ogen slechter, maar er werdniet naar mij geluisterd’.Een probleem is dat patiënten <strong>in</strong> feite onvoldoen<strong>de</strong> bij <strong>de</strong> behan<strong>de</strong>l<strong>in</strong>g wor<strong>de</strong>n betrokken.Ze wor<strong>de</strong>n onvoldoen<strong>de</strong> voorbereid op onzekerhe<strong>de</strong>n en eventuele tegenvallers.Als een behan<strong>de</strong>l<strong>in</strong>g teleurstellend verloopt, verwijt <strong>de</strong> patiënt dit daardoor al snelaan <strong>de</strong> hulpverlener. Dat is niet altijd terecht, en dit kan <strong>in</strong> nagesprekken tussen hulpverleneren patiënt tot we<strong>de</strong>rzijdse irritaties en onbegrip lei<strong>de</strong>n. In <strong>de</strong> nagesprekken,die gelukkig wel vaak plaatsv<strong>in</strong><strong>de</strong>n, doet <strong>de</strong> hulpverlener vaak onvoldoen<strong>de</strong> moeiteom te luisteren naar <strong>de</strong> patiënt en om <strong>de</strong>ze <strong>in</strong> begrijpelijke taal te woord te staan. Ditgebrek aan empathie schaadt het vertrouwen van <strong>de</strong> patiënt <strong>in</strong> <strong>de</strong> <strong>medische</strong> praktijk,en werkt klachten en uite<strong>in</strong><strong>de</strong>lijk zelfs claims <strong>in</strong> <strong>de</strong> hand, zo blijkt uit <strong>de</strong> bestu<strong>de</strong>er<strong>de</strong>dossiers.Een chirurg tegen een patiënt:‘Als u een klacht heeft over <strong>de</strong> groenteman, dan moet u bij hem zijn, u spreekt nu met<strong>de</strong> slager’.Een an<strong>de</strong>r communicatieprobleem is dat <strong>de</strong> hulpverlener <strong>in</strong> <strong>de</strong> evaluatie na <strong>de</strong> misluktebehan<strong>de</strong>l<strong>in</strong>g vaak <strong>de</strong> <strong>in</strong>druk wekt dat hij toegeeft dat hij een fout heeft gemaakt.<strong>De</strong> hulpverlener dan wel <strong>de</strong> verzekeraar heeft echter een an<strong>de</strong>re belev<strong>in</strong>g van zo’ngesprek dan <strong>de</strong> patiënt en erkent geen aansprakelijkheid. Dit blijkt uit <strong>de</strong> helft van <strong>de</strong>door ons on<strong>de</strong>rzochte dossiers. <strong>De</strong> patiënt voelt zich daardoor gemangeld tussenhulpverlener en verzekeraar.46