Over leven in de medische letselschadepraktijk - De Ombudsman

Over leven in de medische letselschadepraktijk - De Ombudsman Over leven in de medische letselschadepraktijk - De Ombudsman

12.07.2015 Views

Wel fouten, geen erkenningMeneer E. (69 jaar) gaat naar het ziekenhuis met een wondje aan zijn been. Vervolgens staat vast dat ereen aaneenschakeling van medische fouten is gemaakt, die resulteerden in de amputatie van de rechtergrote teen, vervolgens een amputatie van het rechteronderbeen, gevolgd door een amputatie van hetgehele rechterbeen en uiteindelijk zelfs een amputatie van het linkerbeen. Uiteindelijk overlijdt de patiënt.Wat volgt is een klachtprocedure, waarin de klachten grotendeels gegrond worden verklaard, en daarnaeen aansprakelijkstelling.De aansprakelijkheidsverzekeraar van het ziekenhuis erkent dat er fouten zijn gemaakt, maar betwist datdeze het overlijden van meneer E. hebben veroorzaakt. Vervolgens verplaatst de discussie zich gaandewegvan de oorzaak van het overlijden naar welk deel van de benen gered hadden kunnen worden, als ergeen fouten waren gemaakt. De medisch adviseurs van beide partijen verschillen hierover van mening. Erwordt een medisch deskundige benoemd om hierover duidelijkheid te verschaffen. Drie jaar na het overlijdenvan de man strijden de partijen feitelijk om zijn been.De advocaat van de nabestaanden oordeelt dat de aansprakelijkheidsverzekeraar zich weliswaar staropstelt, maar dat zij wel veel erger heeft meegemaakt.16

Klachtwegen na een (veronderstelde) medische fout3. Klachtwegen na een (veronderstelde) medische fout3.1 InleidingEr staat de patiënt met klachten over zijn behandeling of overige aspecten van dezorgverlening een aantal middelen ter beschikking om zijn ontevredenheid te uiten.Een klacht kan betrekking hebben op de behandeling of bejegening door een individuelezorgverlener, maar kan ook gericht zijn tegen bepaalde organisatorischemisstanden in een zorginstelling, of tot doel hebben de in een zorginstelling opgelopenschade te verhalen. Het klachtenstelsel dient dan ook zo te zijn ingericht datingespeeld kan worden op de verschillende motieven die de patiënt kan hebben omte klagen, de aard van de klacht en het uiteindelijke doel dat de patiënt heeft met hetindienen van de klacht. In dit hoofdstuk komen de verschillende klachtinstanties methun functies aan de orde.3.2 De hulpverlenerDe patiënt heeft recht op volledige en duidelijke informatie over zijn behandeling eneventuele risico’s. Dat neemt niet weg dat ook al is hij goed op de hoogte, tijdensde behandeling complicaties kunnen optreden of fouten kunnen worden gemaakt,waardoor de patiënt achteraf vragen of klachten heeft. Het is van belang dat de patiënthiermee ook na de behandeling bij de hulpverlener terecht kan. Deze is immersde aangewezen persoon om een verklaring te geven over wat er fout ging omdat hijde behandeling zelf uitvoerde en is in die zin aanspreekpunt.3.3 De klachtenfunctionarisNiet iedere hulpverlener staat open voor een gesprek met de patiënt nadat de klachtis ontstaan. Ook is de patiënt niet altijd bereid of in staat om met de hulpverlener tepraten over wat er is fout gegaan. Het kan dan van belang zijn dat een derde in de verstoorderelatie tussen hulpverlener en patiënt bemiddelt. Veel zorginstellingen, zoalsziekenhuizen, verpleeghuizen en huisartspraktijken, hebben een klachtenfunctionarisin dienst. Deze persoon heeft een bemiddelende rol in het conflict door bijvoorbeeldhet gesprek met de behandelend hulpverlener weer op gang te brengen.In tegenstelling tot de patiëntenvertrouwenspersoon in de geestelijke gezondheidszorg,heeft de klachtenfunctionaris in de andere zorgsectoren geen wettelijke basis.Het gevolg hiervan is dat sommige zorginstellingen geen klachtenfunctionaris in17

Klachtwegen na een (veron<strong>de</strong>rstel<strong>de</strong>) <strong>medische</strong> fout3. Klachtwegen na een (veron<strong>de</strong>rstel<strong>de</strong>) <strong>medische</strong> fout3.1 Inleid<strong>in</strong>gEr staat <strong>de</strong> patiënt met klachten over zijn behan<strong>de</strong>l<strong>in</strong>g of overige aspecten van <strong>de</strong>zorgverlen<strong>in</strong>g een aantal mid<strong>de</strong>len ter beschikk<strong>in</strong>g om zijn ontevre<strong>de</strong>nheid te uiten.Een klacht kan betrekk<strong>in</strong>g hebben op <strong>de</strong> behan<strong>de</strong>l<strong>in</strong>g of bejegen<strong>in</strong>g door een <strong>in</strong>dividuelezorgverlener, maar kan ook gericht zijn tegen bepaal<strong>de</strong> organisatorischemisstan<strong>de</strong>n <strong>in</strong> een zorg<strong>in</strong>stell<strong>in</strong>g, of tot doel hebben <strong>de</strong> <strong>in</strong> een zorg<strong>in</strong>stell<strong>in</strong>g opgelopenscha<strong>de</strong> te verhalen. Het klachtenstelsel dient dan ook zo te zijn <strong>in</strong>gericht dat<strong>in</strong>gespeeld kan wor<strong>de</strong>n op <strong>de</strong> verschillen<strong>de</strong> motieven die <strong>de</strong> patiënt kan hebben omte klagen, <strong>de</strong> aard van <strong>de</strong> klacht en het uite<strong>in</strong><strong>de</strong>lijke doel dat <strong>de</strong> patiënt heeft met het<strong>in</strong>dienen van <strong>de</strong> klacht. In dit hoofdstuk komen <strong>de</strong> verschillen<strong>de</strong> klacht<strong>in</strong>stanties methun functies aan <strong>de</strong> or<strong>de</strong>.3.2 <strong>De</strong> hulpverlener<strong>De</strong> patiënt heeft recht op volledige en dui<strong>de</strong>lijke <strong>in</strong>formatie over zijn behan<strong>de</strong>l<strong>in</strong>g eneventuele risico’s. Dat neemt niet weg dat ook al is hij goed op <strong>de</strong> hoogte, tij<strong>de</strong>ns<strong>de</strong> behan<strong>de</strong>l<strong>in</strong>g complicaties kunnen optre<strong>de</strong>n of fouten kunnen wor<strong>de</strong>n gemaakt,waardoor <strong>de</strong> patiënt achteraf vragen of klachten heeft. Het is van belang dat <strong>de</strong> patiënthiermee ook na <strong>de</strong> behan<strong>de</strong>l<strong>in</strong>g bij <strong>de</strong> hulpverlener terecht kan. <strong>De</strong>ze is immers<strong>de</strong> aangewezen persoon om een verklar<strong>in</strong>g te geven over wat er fout g<strong>in</strong>g omdat hij<strong>de</strong> behan<strong>de</strong>l<strong>in</strong>g zelf uitvoer<strong>de</strong> en is <strong>in</strong> die z<strong>in</strong> aanspreekpunt.3.3 <strong>De</strong> klachtenfunctionarisNiet ie<strong>de</strong>re hulpverlener staat open voor een gesprek met <strong>de</strong> patiënt nadat <strong>de</strong> klachtis ontstaan. Ook is <strong>de</strong> patiënt niet altijd bereid of <strong>in</strong> staat om met <strong>de</strong> hulpverlener tepraten over wat er is fout gegaan. Het kan dan van belang zijn dat een <strong>de</strong>r<strong>de</strong> <strong>in</strong> <strong>de</strong> verstoor<strong>de</strong>relatie tussen hulpverlener en patiënt bemid<strong>de</strong>lt. Veel zorg<strong>in</strong>stell<strong>in</strong>gen, zoalsziekenhuizen, verpleeghuizen en huisartspraktijken, hebben een klachtenfunctionaris<strong>in</strong> dienst. <strong>De</strong>ze persoon heeft een bemid<strong>de</strong>len<strong>de</strong> rol <strong>in</strong> het conflict door bijvoorbeeldhet gesprek met <strong>de</strong> behan<strong>de</strong>lend hulpverlener weer op gang te brengen.In tegenstell<strong>in</strong>g tot <strong>de</strong> patiëntenvertrouwenspersoon <strong>in</strong> <strong>de</strong> geestelijke gezondheidszorg,heeft <strong>de</strong> klachtenfunctionaris <strong>in</strong> <strong>de</strong> an<strong>de</strong>re zorgsectoren geen wettelijke basis.Het gevolg hiervan is dat sommige zorg<strong>in</strong>stell<strong>in</strong>gen geen klachtenfunctionaris <strong>in</strong>17

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!