Ontgonnen verleden

Dit schorrengebied, exclusief de kreek, werd in 1847 drooggelegd door Willem Frederikdel Campo. De polder ten noorden van de kreek werd genoemd naar de vrouw van deinitiatiefnemer: Anna Jacobapolder. Oorspronkelijk behoorde de Anna Jacobapolder methet gelijknamige lintdorp tot de gemeente Bruinisse, en was gescheiden van SintPhilipsland door de Bruintjeskreek (in 1867 werd de polder bij Sint Philipsland gevoegd).Het gedeelte ten zuiden van de kreek kreeg de naam van de toenmalige burgemeester:Kramerspolder. Del Campo was ook verantwoordelijk voor de inpoldering van een smallelange strook ten westen van de Anna Jacobapolder in 1859: de Willempolder, en voor deaanleg van een 650 meter lange dam voor de zuidelijke monding van de Bruintjeskreek.Ruim 70 jaar heeft deze dam dienst gedaan als slibvanger totdat in 1936 de AbrahamWissepolder kon worden bedijkt. Restanten van de kreek resteren nog.Door de aanleg van de Slaakdam in 1884 werd Sint Philipsland verbonden met Brabant.Ook deze dam bevorderde de opslibbing, waardoor in 1907 de Prins Hendrikpolder totstand kwam. De polder ligt gedeeltelijk in Brabant. Vanaf de Slaakdam loopt een wegrichting het gehucht Sluis, waar veel knotwilgen langs staan.Aan de westkant van de Anna Jacobapolder lag een uitwateringssluis en eengetijdenhaven, die in 1900 werd vervangen door de huidige haven. Van hieruit werd eenveerverbinding onderhouden, dat van belang was voor de tramverbinding naarBrouwershaven. Bij de nieuwe haven ontstond een klein gehucht, genaamd Sluis, datdiende als huisvesting voor het personeel van de Rotterdamsche Tramweg-Maatschappij.De tramverbinding bestond tot 1953, en met de opening van de Philipsdam in 1988 werdde pontveer overbodig.Op initiatief van jonkheer P.H.A. Martini Buys en A.H. Brand werd in 1882-1883 bij derestanten van oude kreken een eendenkooi aangelegd. De kooi bestaat uit een kooiplasen enkele met riet omzoomde sloten. Het geheel is omringd door bebossing en werd in1984 hersteld.2.4.3 Recente ontwikkelingenDe stormvloed van 1906, waarbij met name op Tholen veel polders onder water zijngelopen, resulteerde in een systeem van dijkverhogingen met zogeheten Muraltmuurtjes(genoemd naar ir. R.R.L. de Muralt van het Waterschap Schouwen), bijvoorbeeld op dePluimpotzeedijk te Scherpenisse. Bij de overstromingen in 1953 liep meer dan de helftvan Tholen (27 polders) en geheel Sint Philipsland onder met zout water. Hierdoorverziltte de bodem en stierven bomen en andere vegetatie af. Als reactie op dewatersnoodramp werd hetzelfde jaar de Herverkavelingswet Noodgebiedenuitgevaardigd, hetgeen leidde tot drastische veranderingen in het landschap. Na hetdichten van de dijken, begon men met de aanleg van nieuwe wegen en waterlopen, enhet diepploegen en egaliseren van de verzilte poldergebieden. De oude percelering werdvervangen door een moderne indeling. De gemiddelde perceelsgrootte werd hierdoorverdrievoudigd en verschillen in percelering tussen oud en nieuw land verdwenen.Door verlaging van het grondwaterpeil kwam meer grond beschikbaar voor deakkerbouw.De watersnoodramp van 1953 leidde ook tot de aanleg van de Deltawerken. Zo werdin 1973 tussen Tholen en Sint Philipsland de Krabbenkreekdam aangelegd. In de jaren‘70 werd besloten om de zeearm van de Oosterschelde niet volledig af te dammen,doch om een doorlatende stormvloedkering aan te leggen. Om dit te verwezenlijkenwerden compartimenteringswerken gebouwd: ten noorden van Sint Philipsland enten zuiden van Tholen respectievelijk de Philipsdam (1976-87) en Oesterdam (1977-88).2.5 Specifieke thema’sSteden en dorpenOp Tholen vinden we de steden Tholen en Sint Maartensdijk. Op de zeedijk van deVijftienhonderd Gemeten ontstond de nederzetting Tholen, genoemd naar de tol op deEendracht. In de 14 e eeuw werd Tholen versterkt en kreeg stadsrechten (1366). TenDirectie Kennis 27