Kas Molenaar - overenuitdeventer.nl

Kas Molenaar,de nostalgischeblik van eengedreven puber

Kas Molenaarzomereditie 2012“Met een paar zakken chips en alle soorten cola in het Singelpark een beetje chillen”, datis voor de vijftienjarige Kas Molenaar dé manier om op een doordeweekse dag een beetjete relaxen in zijn eigen stad. “Vrienden om je heen, iets te eten bij de hand, that’s it. Erzijn er bij die ook wel een biertje lusten maar daar heb ik geen behoefte aan.” Hoewelhij graag af en toe een kijkje neemt in een andere stad, geldt ook voor hem ‘Home sweethome’. “De sfeer hier is meer ontspannen dan in andere steden. Het Martinipark inGroningen bijvoorbeeld, vind ik niets aan. En van de drukte bij Hoog Catherijne in Utrechtheb ik ook geen hoge pet op.”In alles zit muziekDe derdejaars leerling Atheneum aan de Boerhaavelaanis een druk baasje. Naast zijn opleiding is hijeen enthousiast muziekliefhebber. Zowel passief alsactief. “Ik speel de bas en piano. Bovendien luisterik graag naar metal, bezoek ook regelmatig bandjes.’’Met name in het Burgerweeshuis. “Daar wil ikook graag als vrijwilliger aan de slag. Maar ik moeteven mijn tijd in de gaten houden. Tot voor kortwas ik gewend om vrijwel niets te doen, alleen hetschoolwerk en wat muziek maken. Nu ben ik ookwerkzaam bij de Subway, ik loop door de stad alshun mascotte. Ja, dat is meestal wel leuk. Er zijn erdie met je op de foto willen en het komt ook voordat ze je een beetje plagen. Op je schouders tikkenen vervolgens snel wegrennen.” Een centje bijverdienen,om die nieuwe PC te kunnen kopen. “Endaarna een platenspeler.” Een platenspeler? “Ja joh,ik heb over de honderd cd’s maar muziek klinkt hetbeste op vinyl. Die aangetaste groeven, het geluidhoeft juist niet perfect te zijn.’’ Het klinkt nostalgisch,dat weet ie zelf ook. “Voor iemand van vijftien benik inderdaad nogal nostalgisch aangelegd. Het isniet zo dat ik zou willen dat ik in een andere tijdgeboren was hoor. Maar ik zou graag een keer deBeatles live hebben zien optreden. Of nog beter,Nirvana. Dat zou een heilig iets zijn.’’ Muziek is danook zijn passie. “Ik begrijp niet dat anderen dat niethebben. Ik heb altijd muziek om me heen. Weetje, soms kan ik uit het niets heel boos worden.Weet niet hoe dat komt. Juist dan helpt muziek mete relaxen.’’ Het brengt de dromer in hem boven.“Stel, dat je zonder enig risico door de tijd zou kunnenreizen. Een kijkje kunnen nemen hoe mensenvroeger leefden. Wat de rol van muziek was. Ja, degeschiedenis interesseert me.’’ En het heden nietminder. “Er gebeurt van alles. Overal ontstaan revoluties,een goeie zaak. Mensen ontwikkelen zichin gebieden waar dat voorheen niet voor mogelijk“Ik heb over de honderd cd’s maarmuziek klinkt het beste op vinyl.”

Roos Rebergenzomereditie 2012werd gehouden, mede dankzij het internet. Zelaten zich niet meer dom houden.’’ Je ontwikkelen,Kas is daar bewust mee bezig. “Je moet wat makenvan je leven. Klinkt burgerlijk, ouders en lerarenzeggen dat ook vaak. Maar ik zie dit wel als de tijdvan mijn leven, tijd om dingen te ontdekken.” Zois hij onlangs met een bandje begonnen. “We hebbennog geen naam, hebben pas één nummerop het repertoire. Maar als het aan mij ligt dan zijnwe over een jaar of vijf een stuk verder. Het is eendroom om met het maken van muziek mijn broodte verdienen. Zonder dat school er onder lijdt.”Oud is goedWaarschijnlijk bewoont hij dan een kamertjeergens in een studentenstad. “Het liefst in eenoud pand. Nieuwbouw vind ik niks, daar zalik niet gaan wonen. Nee, ergens in een krap“Het is een droomom met het makenvan muziek mijnbrood te verdienen.”pandje waar je maar net je benen kan strekken.Dat is mooi genoeg.” Zijn voorkeur gaat uit naareen studie psychologie. Dat betekent dat hij zijngeboorteplaats de rug toe moet keren. Makkelijkzal dat niet gaan. “Ik woon natuurlijk in eenprachtige stad. Neem het IJsselhotel. Dat is nuverbouwd, jammer hoor. Ik hou wel van die vervallenpanden, een beetje treurigheid mag eengebouw wel uitstralen. Zo ben ik ook gek ophet Havenkwartier, daar waar Willie ook zit. Eenmooie plek met veel aardige mensen.”auteur Eric Bosmanfotografie Astrid van Loo