jg 26 jaarboek 6 - Reynaertgenootschap

TIeCelIJn 26ambassadeurs en hun vrouwen, waaronder dus Madame Harvey (Slater 2000:204-205).Ook deze fabel is waarschijnlijk afkomstig uit de Demonstratio immortalitatisanimae rationalis van Kenelm Digby (Collinet 1991: 1300-1301).Tot besluitDe vos in de fabels van La Fontaine wijkt niet veel af van het beeld dat wij vanhem hebben uit de Reynaertliteratuur. Wij leren hem kennen als kwaadaardig,sluw en bedrieglijk, maar ook als een hypocriet, een opportunist en somszelfs als wijs en verstandig. In een viertal fabels wordt hij afgeschilderd als eenbedrogen bedrieger of zijn de andere dieren hem te slim af. Een trickster tenvoeten uit, met zowel negatieve als positieve karaktereigenschappen.Wat opvalt in de vergelijking tussen de fabels van Leeu en La Fontaine isde wijze waarop de Franse classicist de van oorsprong eenvoudige esopischefabels bewerkt. Als kind van zijn tijd grijpt La Fontaine graag terug op auteursuit de klassieke oudheid. Verwijzingen naar bijvoorbeeld Homerus, Terentius,Phaedrus en Plutarchus, maar ook naar de Metamorphosen van Ovidius, zijngeregeld terug te vinden in zijn bewerkingen. Dit was nieuw voor mij, gewendals ik was aan de eenvoud en directheid van de oorspronkelijke fabels, zoals ikdie tijdens de transcriptie van Leeu 1485 heb leren kennen uit de drukken vanSteinhöwel, Macho en Leeu. Ik kan me voorstellen dat klassiek geschoolde lezersplezier beleven aan de fabels van La Fontaine. Het moet voor hen een feestzijn om de klassieke en mythologische allusies te herkennen.Om zijn bewerkingen te begrijpen en te kunnen waarderen, moet men ook opde hoogte zijn van de geschiedenis van Frankrijk in de zeventiende eeuw. Frankrijkgroeit in deze eeuw onder de despotische leiding van Lodewijk XIV uit tothet machtigste land van Europa. Het classicisme en de barok vieren hoogtij. DeAcadémie française wordt in 1635 opgericht. De Franse cultuur wordt dominantin heel Europa. De weerklank van de historische gebeurtenissen is in de fabelsterug te vinden. La Fontaine uit nauwelijks verholen kritiek op zijn tijdgenoten,veelal hovelingen of dames en heren uit de gegoede kringen, door gebruik te makenvan bestaande fabels. Hij doet dit vaak op een humoristische, ironische wijze.Maar ook voor wie niet of nauwelijks op de hoogte is van de talrijke klassieke,mythologische en historische verwijzingen, blijven de fabels aantrekkelijk, aldan niet in een Nederlandse vertaling.~ 98 ~