jg 26 jaarboek 6 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 26De bron van deze fabel is pas in 1959 ontdekt door Henri Busson. Het blijkteen ontlening aan Sir Kenelm Digby (1603-1665), een rooms-katholieke Engelsehoveling, diplomaat, natuurfilosoof en bewonderaar van Descartes. Defabel is in Parijs in 1644 gepubliceerd: Demonstratio immortalitatis animae rationalis(I, xxxvi), eerst in het Engels en in 1651 en 1655 omgezet in het Latijn(Collinet: 1295). Deze fabel komt niet voor in de druk van Leeu 1485.Le Renard anglaisDe Engelse vos (XII, 23)Ook de laatste fabel in de reeks waarin de vos als protagonist optreedt, isniet in de druk van Leeu terug te vinden. La Fontaine draagt deze fabel op aanMadame Harvey, weduwe van de ambassadeur van Engeland in Constantinopelen zuster van Ralph Montaigu, de ambassadeur van Engeland in Parijs van1669 tot 1672.De fabel opent met een hommage aan de Britten. Geen hondenneus haalthet bij die van de Britse honden en de Britse vos. Hij toont dit aan met eenfabel over een vos die door een groep honden achterna gezeten wordt. De vosziet een galg vol met gedode dassen en uilen en om aan de honden te ontkomengaat hij naast de gedode dieren hangen en doet alsof hij dood is. De hondendie naderbij gekomen zijn, blaffen en huilen. De jager vermaant hen tevergeefste zwijgen. Hij doorziet niet de poets die de vos hem bakt. Als de honden metde jager verdwenen zijn, springt de vos weer naar beneden en vlucht het bosin. Maar daar krijgt de meute de vos weer in de smiezen en grijpt een slimmehond hem. De moraal van dit verhaal is dat men, als men wil blijven winnen,van strategie moet veranderen.La Fontaine doorspekt deze fabel met verwijzingen naar mythologische,historische en contemporaine personages en gebeurtenissen. Frankrijk raaktein de jaren 1690 onder leiding van de katholieke Lodewijk XIV steeds meergeïsoleerd in Europa. Het had het aan de stok met vrijwel alle omringendelanden, ook met de protestantse Willem III, sinds 1672 stadhouder van deNederlandse republiek en sinds 1689 koning van Engeland. Veel van La Fontainesvrienden, vluchtend voor de repressie, kregen politiek asiel in Engeland.Het zou te ver voeren om deze verwijzingen hier een voor een toe te lichten.La Fontaine richt zich in meerdere fabels tot belangrijke en invloedrijke personenen zijn beschermers. Hieronder bevinden zich hertogen, kroonprinsen,~ 97 ~