jg 26 jaarboek 6 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 26De twee fabels roepen reminiscenties op aan bekende episodes uit verschillendedierenepen. De visvangst van de wolf, die op aanraden van de vos zijnstaart in een wak steekt om te vissen, komt voor in de Ysengrimus (circa 1150,boek I v. 599 tot en met boek II v. 158 (Mann 1987: 236-271) en in de Romande Renart (branche III, La Pêche a la queue (circa 1178), v. 377-510; Dufourneten Méline 1985: 299-307). Willem refereert aan dit verhaal in Van den vos Reynaerde,v. 1504-1507 (Bouwman & Besamusca 2002: 79). Het verhaal komtten slotte ook nog voor in Reynardus vulpes (circa 1275). Balduinus, de vertaler/bewerker, heeft de passage uit Van den vos Reynaerde uitgebreid tot zestienverzen (Hellinga 1952: 92, L v. 662-677).Het verhaal van de zieke leeuw en de afgrijselijke gevolgen voor de wolf komtook voor in de Roman de Renart (branche X: Renart trompe Roënel le chien etBrichemer le cerf - Renart médecin (tussen 1189-1190) v. 1508-1560; Dufournet& Méline 1985: 269-271). Het villen van de voor- en achterpoten van respectievelijkIsegrim en Hersinde, het villen van de huid van Bruun voor een pelgrimstasvoor Reynaert, de stoet dorpelingen die de beer achterna zit nadat hijin de gespleten eik was vast komen te zitten, zijn ook terug te vinden in Vanden vos Reynaerde. Het betreft echter ook hier weer een esopische fabel. Defabel Le Lion, le Loup et le Renard is door La Fontaine voor het eerst in 1671gepubliceerd in de Fables nouvelles et autres poésies.Bron: Esope in de Anonymus Neveleti (Collinet 1991: 1192-1193).Les deux Rats, le Renard et l’ŒufDe twee ratten, de vos en het ei (eind van boek IX)Twee ratten vinden een ei. Ze willen aan hun maaltijd beginnen als plotselingde vos opduikt. Om hun maal veilig te stellen bedenken ze van alles omhet ei te vervoeren: inpakken en het dan samen met de voorste poten dragen,rollen, vooruit duwen. Geen van de voorstellen lijkt hun uitvoerbaar. Een vande ratten krijgt een lumineus idee. Hij gaat op zijn rug liggen en klemt metzijn vier poten het ei vast, terwijl de andere rat hem bij zijn staart vooruit moettrekken. Zo bereiken zij hun hol nog voordat de vos hun het ei kan afpakken.La Fontaine voegt deze fabel toe aan zijn Discours à Mme de La Sablière (surl’âme des animaux) die hij aan het eind van boek IX plaatst. Hij beargumenteertdat dieren wel degelijk verstand bezitten. Hij onderbouwt zijn betoog metenkele voorbeelden uit de natuur. Herten weten hun jagers te misleiden. Ze~ 89 ~