jg 26 jaarboek 6 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 26De zieke leeuw, de vosen de wolfook hij naar het hof moest komen, dit op aanraden van zijn vijand de wolf. Bijde leeuw gekomen verzint de vos een smoes: hij was zojuist terug van een pelgrimage.Tijdens die tocht had hij wijze dokters ontmoet die raad wisten metde ziekte van de koning: een wolvenvacht, nog warm en bloedig. De koningstemt daar mee in, laat de wolf slachten en villen, doet de vacht om en smultvan het wolvenvlees. De koning geneest zienderogen.De verhalen komen niet overeen. La Fontaine heeft minder woorden nodigom deze fabel weer te geven dan Leeu: La Fontaine circa 300, Leeu precies1.146. In de versie van Leeu raadt de wolf de koning aan om de vos te villen.‘Dit schone vel, dat utermaten zeer gesont is’ moet de koning dan om zijn buikbinden waarna hij terstond zal genezen.Nadat de vos – die zich in een hol vlakbij het verblijf van de koning verscholenheeft – het advies van de wolf aan de koning gehoord heeft, gaat hij het veld in enbesmeurt zich met modder. Omdat de wolf de koning had geadviseerd Reynaertbij zich te roepen om hem zogenaamd te kussen en hem dan vast te grijpen, roeptde koning de vos naderbij, maar Reynaert die op de hoogte is van dit plannetje,verontschuldigt zich dat hij vuil is en stinkt vanwege alle tochten in de omringendelanden. Hij wil niet dat de koning, die toch al zo zwak is, last zal hebbenvan de stank. Hij wil zich eerst gaan wassen en dan terugkomen om de koningraad te verschaffen. Maar voordat hij dit doet, maakt hij de koning wijs dat hij inalle bezochte landen navraag heeft gedaan voor een goed medicijn. Van een oude,wijze Griek had hij vernomen dat de huid van een kortstaartige wolf de besteremedie is tegen de ziekte waaraan de koning lijdt (Leeu V, 9).De kortstaartige wolf komt uit een andere fabel: ‘De wolf die visser gewordenwas en de vos’. Leeu voegt, in navolging van Steinhöwel, de twee fabels samen~ 87 ~