jg 26 jaarboek 6 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 26aan het begin de kern van het verhaal weergegeven: ‘Compère le Renard se mit unjour en frais, / Et retint à dîner commère la Cigogne. / Le régal fut petit et sansbeaucoup d’apprêts: / Le Galand, pour toute besogne / Avait un brouet clair (ilvivait chichement). / Ce brouet fut par lui servi sur une assiette. / La Cigogne aulong bec n’en put attraper miette; / Et le Drôle eut lapé le tout en un moment.’(‘Op een dag nodigde de vos mevrouw Ooievaar uit voor een diner. De maaltijdwas bescheiden en zonder veel garnering: de bedrieger, in alles wat hij doet, heefteen bouillon bereid (hij leefde eenvoudig). Deze soep werd door hem geserveerdin een bord. De ooievaar met haar lange snavel kon er niets van eten; en de schavuitlikte het allemaal in een oogwenk op.’)Leeu heeft minder woorden nodig om de fabel in te leiden: ‘Het was eens eenvos die welcke den craen met hem ten avontmael om te eten ghenodet hadde.Ende als die crane met hem teten ghecomen was, soe leyde hi hem sijn spijsein een platte panne, daerse die crane niet uut nemen en mocht.’ (Leeu: II, 13.)De wraak van de ooievaar is zoet. Op haar beurt nodigt zij de vos uit en serveertde maaltijd in een glazen kan met een lange hals. De vos rest niets andersdan verlekkerd naar de maaltijd te kijken en de kan af te likken. De vos begrijptdat hij op zijn beurt bedrogen is. De fabel eindigt met de moraal: wie anderenhoont of bedriegt, kan gemakkelijk op zijn beurt bedrogen worden. Men verdientveel lof als men de echte deugniet, die altijd met leugens leeft, een loerdraait. La Fontaine eindigt ook met een les, maar hij waarschuwt de bedriegers:‘Trompeurs, c’est pour vous que j’écris, / Attendez-vous à la pareille.’ (‘Bedriegers,ik schrijf het voor jullie, let op dat met jullie niet hetzelfde gebeurt.’)Bronnen: Anonymus Neveleti; Sacy 1647: Phèdre (I, 26) (Collinet 1991: 1074-1075).Le Loup plaidant contre le Renard par devant le SingeDe wolf, de vos en de apin (II, 3)In deze fabel daagt de wolf de vos voor het gerecht omdat de vos hem zoubestolen hebben. De vos ontkent natuurlijk in alle toonaarden. De rechter, eenapin, velt het vonnis dat zij inleidt met de volgende woorden: ‘Du (de wolf)en hebste niet verloren dat ghene dat ghi voer trecht geeysschet hebbet endeghi, Reynaerdt, mercket ende overlegghet wel dat ghi dicwijlen eenich dinckghestolen ende gherovet hebt, hoe wel dat ghijt inden rechte al hier voer mimyssaect (ontkent).’ (Leeu: II, 18.)~ 81 ~