jg 26 jaarboek 6 - Reynaertgenootschap

TIeCelIJn 26kunstgreep, die Reynaert niettemin toch nog heel even naar Reginars stamlandvoerde). 25 In het voorwoord van deze Engelse vertaling wordt verwezennaar graaf Reginard, vazal van koning Zwentibold van Lotharingen. Merk opdat Reginar nu ‘Reginard’ wordt genoemd:[…] being outlawed and persecuted by his Sovereign, [Reginard]found means by dint of his slyness, to elude all the persecutions ofhis King, insomuch that his name had become proverbial, as denotinga sly and cunning person; and it is supposed by many, that theadventures of this Earl furnished the first materials for the fable.[…] Buiten de wet gesteld en vervolgd door zijn Vorst, vond Reginard,gebruik makend van zijn sluwheid, manieren om alle vervolgingenvan zijn Koning zo te ontwijken dat zijn naam spreekwoordelijkwerd om een sluwe en listige persoon te benoemen, en velenveronderstellen dat de avonturen van deze Graaf het eerste materiaalvoor de fabel leverden.Een eeuw later werkte Franz Josef Mone (1796-1871) de redenering vanEckhart verder uit. Mone studeerde filologie en geschiedenis in Heidelberg enwerkte als archivaris, historicus en professor geschiedenis in Baden. In de driejaar voor de Belgische omwenteling van 1830 was hij professor statistiek enpolitiek in Leuven, en vervolgens redacteur van de Karlsruher Zeitung en archivarisin Baden. In 1832 voorzag hij de theorie van Eckhart enthousiast vannieuwe argumenten. In Reinardus Vulpes. Carmen epicum seculis IX et XII conscriptum(Reinhart Fuchs aus dem neunten und zwölften Jahrhundert), in weerwilvan de titel in feite een uitgave van de Latijnse Ysengrimus voorzien van Duitsetussentitels, wijdt hij een lange voetnoot aan de kwestie. 26De wereldberoemde Duitse taalkundige en literatuurhistoricus Jacob Grimm(1785-1863) kon deze wilde ideeën niet onderschrijven. In een uitgebreide analysevan de oorsprong van het dierenepos maakte hij brandhout van de veronderstellingenvan Eckhart en Mone. In de inleiding van zijn Reinhart Fuchs(1834) zet Grimm de aanval in. 27 Hij noemt Eckharts ontdekking uit 1717 eenongelukkig idee dat sindsdien als een spook rondwaart en dat hij eindelijk wilbannen. De analogie tussen de in de geschiedenis van de Lotharingse koningZwentibold voorkomende hertog Reginarius met Reynaert noemt hij ‘ganzdünn’, want, aldus Grimm, Reginarius kan niet Reinhart/Renart zijn, enkelReinher/Reinier. Grimm argumenteert dat men bij een dergelijk onderzoek~ 30 ~