jg 26 jaarboek 6 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 26ria), en laat zien hoe Isidorus de plank soms misslaat omdat hij zich vooralbaseert op kennis uit de tweede hand.Thierry Buquet (‘Le guépard médiéval, ou comment reconnaître un animalsans nom’, p. 12-47) zet een minutieuze, rijk geïllustreerde zoektocht op touwnaar de identificatie van de jachtluipaard (cheetah) in tekst en beeld, van antiekeencyclopedieën en middeleeuwse bestiaria tot fraai geïllumineerde manuscripten.De auteur stelt verder nog een monografie over dit onderwerp in het vooruitzicht.Laurent Brun (‘Une traduction française inconnue du Dialogus creaturarum.La destruction des vices de ‘maistre Jehan Gontier’’, p. 48-64) vestigt deaandacht op een ‘nieuwe oude’, totaal onbekende, Franstalige en aan ene JehanGontier toegeschreven versie van de in zijn tijd vrij populaire 2 maar daarnain vergetelheid 3 geraakte Dialogus creaturarum, ook wel Destructorium viciumgenaamd (ms. 1552 BNF). Gontier schreef zijn verdichting ergens tussen 1539en 1549. Wat in één oogopslag zichtbaar is, is niet alleen de omzetting vanLatijns proza naar Franse poëzie (14.000 verzen in plaats van 122 dialogen),maar ook de toevoeging van maar liefst zes voorwoorden en één epiloog, metinbegrip van drie acrosticha. Omdat het Frans negen dialogi minder telt danhet Latijn, is het waarschijnlijk dat Gontier bij zijn vertaling een exemplaargebruikte waarin een viertal pagina’s ontbrak. Brun besluit met een indrukwekkende,accurate juxtapositie van de laatste dialoog.Rémy Cordonnier en Baudouin van den Abeele (‘Un palmier, sept fleurs etsept oiseaux. La Palma Contemplationis et ses témoins illustrés’, p. 65-103) nemeneen intrigerende dertiende-eeuwse allegorie tot voorwerp van hun onderzoek.Het betreft hier een palmboom die uitloopt op zeven takken, waaraanzeven bloemen bloeien, waarop weer zeven vogels zijn gezeten. De beschrijvingen uitleg hiervan zijn in het Latijn of Frans gesteld. Het artikel besluit met eenindrukwekkende serie van vijf bijlagen, die een editie (met kritisch apparaat!)van de twee voornaamste (te Stuttgart en Rome bewaarde) Latijnstalige versiesbehelzen, alsmede een overzicht van alle manuscripten en een gedetailleerdeverklaring van de gebruikte symboliek.John Levy (‘The Gospel according to Aucupre, or Réécriture on the Cheap’,p. 104-125) legt de gamma-versie van de Roman de Renart kritisch onder deloep. Hij bepleit dat het diminutief-suffix –ot in de naam Perrot (in plaats vanPierre) een ironiserende functie heeft. Daarnaast worden twee ingebedde, aetiologischevertellingen geïnterpreteerd: de parabel over Adam en Eva geeft deoorzaak aan van het bestaan van de tegenstelling tussen gedomesticeerde en~ 287 ~