jg 26 jaarboek 6 - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 26waarop de Haan het woord toch nam– vertellend wat hen overkwam:173 [Vertellend] ‘We voelden ons veilig en wel,de doodsangst was niet meer van tel:er hielden honden trouw de wachten rond ons erf lag ook een gracht,voorts was er vree in heel uw land,men sprak zelfs van een groot Bestand179 door U, oh vorst, geproclameerd –“geen onheil dat ons dus nog deert” ...181 En toen verscheen Reynaert de Vos ...Die was merkwaardig uitgedost!Hij droeg een oude monnikspijen keek heel sip terwijl hij zei:“Te lang heb ik mij vetgemesten zo veel dieren diep gekwetst ...Maar ‘t zondigen is nu gedaan,ik heb Gods Woord voor ‘t eerst verstaan.189 Ik leef alleen nog maar voor Hem,verhef slechts in de kerk mijn stem;tot driemaal daags zing ik de mis.Er is echt niks dat beter is,ja, daaruit put ik al mijn kracht ...God is mijn spijs, zelfs in de nacht.Wees dus niet meer voor mij bevreesd ...de sluwe vos is er geweest.”~ 219 ~