jg 26 jaarboek 6 - Reynaertgenootschap

tiecelijn 26berustend inlevingsvermogen. Of misschien wordt die intense beleving zelfsenigszins elitair enkel aan geniale kunstenaars als Goya voorbehouden.Dat de meeste mensen en zelfs de meeste museumbezoekers fataal die intensiteitvan het ‘in de kolken van het linnen’ dringen moeten missen, wordt al sneltot zijn ware en geruststellende proporties teruggebracht door de vormelijkeecho van de eerdere relativering ‘het is maar verf ’:Het is niet erg; terrassen tooien zich, achter de grote boulevards,met het ironisch schouwspel van decolletés, het rinkelen van ijsin cocktails en de wereldwijze commentaren van een ingestudeerde lach.Het eigen leven en het leven rondom gaat ook zonder zulke psychedelischegebeurtenissen verder. Toch borrelt in deze verzen onderhuids het contrastmet die zo herkenbare oppervlakkigheden en alledaagsheid van het simpele,naïeve (schijn)geluk. Het lyrische commentaar op die scènes buiten het museumgetuigt van een diepe ergernis daarover:Men heeft het beestje van zijn wand gekrabd,behendig zijn de poten van de kleine meesters.‘Men’ kan bijvoorbeeld ‘El perro’ in het Prado gaan bekijken en er achterafmisschien iets over zeggen, maar meestal zal ‘men’ blijven steken in simplistischekritiek. ‘Men’ kan het complexe werk gewoon nauwelijks plaatsen, kan ereenvoudigweg geen precieze waarde aan toekennen en dreigt het dan al gauwals banaal af te doen. ‘Men’ ziet met name de relevantie voor het eigen leven ende eigen tijd te weinig; het schilderij grijpt niet daadwerkelijk in het leven vande mensen in, blijft te vaak zonder consequentie.Door het zomaar te negeren of het ‘met wereldwijze commentaren’ te bedenken,heeft ‘men’ het beestje in de loop der tijd symbolisch van de wand gekrabdzoals men dat trouwens letterlijk heeft gedaan in 1878 toen de fresco’s door eenFranse baron van de muren uit de ‘Quinta del Sordo’ werden verwijderd. Naeen tussenstop in Parijs kwamen ze later in het Prado terecht.Hierop volgt een werelds stuk dat de voorgaande scherpte lijkt af te zwakken:Het is goed toeven op de lauwe pleinenwaar iemand met dikke vingers nog duende speelten lachend in zijn tegenbeeld een ander inktvis bakt.O het gevoelig vlees van Spaanse engelen.~ 186 ~