jg 26 jaarboek 6 - Reynaertgenootschap

jg 26 jaarboek 6 - Reynaertgenootschap jg 26 jaarboek 6 - Reynaertgenootschap

reynaertgenootschap.be
from reynaertgenootschap.be More from this publisher
12.07.2015 Views

tiecelijn 26Misschien valt het hierna te bespreken gedicht ‘Goya als hond’ in dat opzichtwel als een kunstfilosofisch statement of antwoord op Steiner (en anderen) tebeschouwen. Dat Hertmans in zijn essaybundel expliciet naar Goya (en ookBeethoven en Schubert, die óók figureren in Goya als hond) blijkt te verwijzen,mag daarbij een leuke, zij het dan veeleer toevallige knipoog zijn.Het titelgedicht ‘Goya als hond’ staat op zichzelf, is zelf een volwaardigkunstwerk. Het stáát er. Maar het refereert natuurlijk in de titel al explicietaan Goya’s schilderij ‘El perro’. Men zou het gedicht overhaast louter als eeninterpretatie van of reactie op dat werk kunnen duiden in een voor de hand liggende1:1-relatie. Hertmans heeft het tafereel met het hondje zeker opnieuwtot leven gewekt door het meermaals grondig te doorleven. Bij nader toezienblijkt het gedicht evenwel veel meer te zijn dan enkel een empathische dialoogmet het genoemde schilderij. 2 Indirect combineert Hertmans in ‘Goya alshond’ via perspectiefwissels sowieso al beide rollen: zowel die van zogenaamdobjectief criticus met het scherpe oordeel als van betrokken en iets inschikkelijkerhermeneuticus. Daarnaast fungeert hij nog afwisselend als eigenzinnigbiograaf, kunstkenner, psychoanalyticus, semioticus, museumbezoeker, historicus,toerist, … Op zijn minst een schizoïde situatie. Het mag dan ook duidelijkzijn dat het gedicht meer doet dan het schilderij ‘Een hond tegen de stroomvechtend’ poëtisch bespreken, recenseren, bekritiseren of becommentariëren.‘Goya als hond’ beschrijft het niet alleen op de meest uiteenlopende manieren,het herinterpreteert het werk ook vanuit vele invalshoeken, vult opgemerktelege plekken en creëert er nieuwe bij. Het gedicht wil meer zijn dan een (her)interpreterende versie van het originele schilderij en slaagt daar ook in: hetoverstijgt dat ene tafereel, het grijpt noodzakelijkerwijs hoger en verder omdathet nu eenmaal in verbinding staat met zoveel andere elementen, feitelijk enassociatief. Hoe die boeiende dynamiek in zijn werk gaat, neem ik in het hiernavolgende leesverslag onder de loep. 3Een chronologisch interpreterend leesverslagBij de aantekeningen op het eind van Hertmans’ gedichtenbundel Goya als hond 4staat een zwart-witreproductie afgebeeld van het bekende schilderij ‘Een hondtegen de stroom vechtend’ van de veelzijdige Spaanse kunstenaar Francisco Joséde Goya y Lucientes (1746-1828). Het drieënhalf bladzijden tellende titelgedicht 5opent nochtans niet onmiddellijk met een verwijzing naar dat specifieke werk:~ 176 ~

tiecelijn 26Het leek een dag waarop de eindtijd aangekondigd werd;Saturnus die, kinderen etend in de extase van zijn eigenvlees, zijn tijd begreep, ook als dat er niet meteen toe deed.Hier wordt gerefereerd aan een ander doek uit dezelfde late periode vanGoya’s kunstenaarschap: ‘Saturnus verslindt één van zijn kinderen / zijn zoon’,een hallucinante uitbeelding van hoe de godheid in een vlaag van waanzin zijnbloedeigen kind verorbert. Saturnus is de Latijnse benaming voor Kronos, dejongste zoon van Gaia (de aarde) en Ouranos (de hemel), de echtgenoot vanRheia en de aanvoerder der Titanen. Nadat Kronos van zijn ouders te horenhad gekregen dat één van zijn kinderen hem van de heerschappij zou beroven,verscheurde hij ze direct na hun geboorte. 6Het tableau in kwestie is net als ‘El perro semihundido’ of ‘El perro en la Arena’één van de zogenaamde ‘pinturas negras’ of ‘zwarte schilderingen’ waarvan Goya zijnwoning, de Quinta del Sordo (Landhuis van de Dove), tussen 1820 en 1823 voorzag.7 Een groot aantal van die veertien oorspronkelijke muurschilderingen hangtin een afzonderlijk gedeelte van het wereldberoemde Museo del Prado in Madrid.Voor Hertmans’ gedicht betekent de verwijzing naar het tafereel met in dehoofdrol Saturnus, aan wie van oudsher een onheilspellend en donker karakter(cf. Saturnine mood of diep-melancholische stemming) wordt toegeschreven,in ieder geval dat de apocalyptische toon vanaf het begin gezet is. Het lijkt bijuitbreiding wel een voorafspiegeling van een tot ondergang gedoemde wereld.Inhoudelijk biedt het fresco eigenlijk indirect ook een indringende metaforischeweergave van Goya’s door oorlog en verraad gekenmerkte tijd eind achttiende,begin negentiende eeuw. Een tijd van gewapende strijd van de in opstand gekomenSpanjaarden tegen Napoleons troepen, maar vooral van in se allemaalbloedverwante mensen tegen elkaar. Kortom: een tijd van menselijke waanzinen wreedheid. Een tijd waarop de uitdrukking ‘homo homini lupus’ zonder meervan toepassing was. Schijnbaar nonchalant maar zeker niet minder wrang voegtde dichter toe dat Saturnus ‘zijn tijd begreep, ook als dat er niet meteen toe deed’.Een als individu machteloze Goya lijkt via zijn uitbeelding van Saturnus zijn eigenwreedaardige, revolutionaire tijd helemaal te begrijpen. Ogenschijnlijke etymologischeachteloosheid spreekt tevens uit het feit dat Saturnus / Kronos alsinds jaar en dag vereenzelvigd wordt met Chronos, de tijd. 8Alsof het tot nu toe in de onvoltooid verleden tijd beschrevene ‘enkel’ eennachtmerrie of vreselijk profetisch visioen is geweest, gaat het gedicht als vanzelfin de tegenwoordige tijd verder:~ 177 ~

tiecelijn <strong>26</strong>Misschien valt het hierna te bespreken gedicht ‘Goya als hond’ in dat opzichtwel als een kunstfilosofisch statement of antwoord op Steiner (en anderen) tebeschouwen. Dat Hertmans in zijn essaybundel expliciet naar Goya (en ookBeethoven en Schubert, die óók figureren in Goya als hond) blijkt te verwijzen,mag daarbij een leuke, zij het dan veeleer toevallige knipoog zijn.Het titelgedicht ‘Goya als hond’ staat op zichzelf, is zelf een volwaardigkunstwerk. Het stáát er. Maar het refereert natuurlijk in de titel al explicietaan Goya’s schilderij ‘El perro’. Men zou het gedicht overhaast louter als eeninterpretatie van of reactie op dat werk kunnen duiden in een voor de hand liggende1:1-relatie. Hertmans heeft het tafereel met het hondje zeker opnieuwtot leven gewekt door het meermaals grondig te doorleven. Bij nader toezienblijkt het gedicht evenwel veel meer te zijn dan enkel een empathische dialoogmet het genoemde schilderij. 2 Indirect combineert Hertmans in ‘Goya alshond’ via perspectiefwissels sowieso al beide rollen: zowel die van zogenaamdobjectief criticus met het scherpe oordeel als van betrokken en iets inschikkelijkerhermeneuticus. Daarnaast fungeert hij nog afwisselend als eigenzinnigbiograaf, kunstkenner, psychoanalyticus, semioticus, museumbezoeker, historicus,toerist, … Op zijn minst een schizoïde situatie. Het mag dan ook duidelijkzijn dat het gedicht meer doet dan het schilderij ‘Een hond tegen de stroomvechtend’ poëtisch bespreken, recenseren, bekritiseren of becommentariëren.‘Goya als hond’ beschrijft het niet alleen op de meest uiteenlopende manieren,het herinterpreteert het werk ook vanuit vele invalshoeken, vult opgemerktelege plekken en creëert er nieuwe bij. Het gedicht wil meer zijn dan een (her)interpreterende versie van het originele schilderij en slaagt daar ook in: hetoversti<strong>jg</strong>t dat ene tafereel, het grijpt noodzakelijkerwijs hoger en verder omdathet nu eenmaal in verbinding staat met zoveel andere elementen, feitelijk enassociatief. Hoe die boeiende dynamiek in zijn werk gaat, neem ik in het hiernavolgende leesverslag onder de loep. 3Een chronologisch interpreterend leesverslagBij de aantekeningen op het eind van Hertmans’ gedichtenbundel Goya als hond 4staat een zwart-witreproductie afgebeeld van het bekende schilderij ‘Een hondtegen de stroom vechtend’ van de veelzijdige Spaanse kunstenaar Francisco Joséde Goya y Lucientes (1746-1828). Het drieënhalf bladzijden tellende titelgedicht 5opent nochtans niet onmiddellijk met een verwijzing naar dat specifieke werk:~ 176 ~

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!