jg 26 jaarboek 6 - Reynaertgenootschap

tiecelijn 26psychoanalytische termen, een voorstelling waaraan ook Hamlet refereert inzijn beroemde monoloog bij aanvang van het derde bedrijf van de gelijknamigetragedie: Hamlet vergelijkt doodgaan met een reis naar ‘the undiscover’d countryfrom whose bourn no traveller returns’. 47De bijdrage die met name Banford ongewild levert om tot die weinig glorieuzenieuwe uitgangspositie te komen, kan moeilijk worden overschat. Zij isdiegene die waakt over March’ gedrag en haar er telkens weer aan herinnerttijdig op stok te gaan of naar haar terug te keren. Terecht vreest ze een (nieuwe)beslissende zet van Henry in haar afwezigheid. Net op het moment dat hijvoor het eerst haar blanke hals kust, ‘Banford’s voice was heard calling fretfully,crossly from upstairs’ (p. 38). Onmiskenbaar vormt het geroep van Banford hetvocale antwoord 48 op het gezang van de vos, dat weliswaar alleen door Marchwordt waargenomen, maar waar ze door Henry eerst goed bewust van wordtgemaakt. Aan hem bekent ze na verloop van tijd: ‘Perhaps he’d been in mymind without my knowing’ (p. 37).Banford treedt gaandeweg met steeds meer aandrang op als de autoriteit dieMarch’ gedragingen en halfbewuste gedachten sanctioneert en aan bandenlegt, of dat althans hardnekkig probeert. Het is dan ook Banford die beslistdat Henry kan blijven overnachten na een lange palaver en March die zichgedwee bij die beslissing neerlegt. ‘‘You can stop over here if you like. You canplease yourself, Henry’, Banford concluded’. De reactie van March is al evenveelbetekenend: ‘She turned her face aside, her mouth suffering as if wounded,and her consciousness dim’. (p. 23) Biedt March aan Henry nu al haar kwetsbarewitte hals aan? Is dit onderdanige gedrag het voortijdige overwinningstekenvoor de vos die in Henry schuilgaat? Toont March onbewust aan Banford deplaats waar de door haar en Henry omgehaalde boom haar later dodelijk zaltreffen? In ieder geval deelt Banford schijnbaar verder de lakens uit, totaalonwetend van de strijd die ze nog te gaan heeft. Maar na Henry’s eerste aanzoekblijkt hoezeer ze zich moet laten gelden om haar absolute gezag te handhaven.Het is meteen nodig dat Banford spreekt ‘with a crude authority’ (p. 30). Demodale bijwoorden die haar optreden kwalificeren zijn onveranderlijk ‘fretfully’,‘spitefully’, ‘sarcastically’ en ‘indignantly’, met een opmerkelijke voorkeur voorhet eerste bijwoord, terwijl March doorgaans ‘vaguely’ of ‘absently’ de dingenlijkt aan te zien.Banford tracht zich staande te houden als normerende instantie en geeft demorele en mentale grenzen aan van het gebied waarbinnen March zich magbewegen. Dat ‘Nellie’ bijna zonder uitzondering ‘March’ (= ga heen, stap op)~ 161 ~