jg 26 jaarboek 6 - Reynaertgenootschap

tiecelijn 26migen onder hen, tegen beter weten in, bereid zijn te betalen zoals Alvina/Allayein The Lost Girl of Kate in The Plumed Serpent, terwijl anderen, zoals Ursula inTh e R a i n b , o die w prijs uiteindelijk te hoog vinden.Het huwelijk dat in zijn romans en verhalen wordt voltrokken of overwogen,betreft meestal personages van verschillende sociale of culturele komaf. Die socialeen culturele verschillen vormen, begrijpelijk genoeg, een complicerende factor,zoals blijkt uit romans als Sons and Lovers, The Lost Girl, The Plumed Serpent,Lady Chatterley’s Lover en de novelle The Virgin and the Gipsy (1926). Bovendienlijkt zo’n huwelijk alleen stand te houden als ten minste aan één voorwaardewordt voldaan: de welwillende overgave van de vrouw aan de man. Het komterop aan dat zij haar ware gevoelens weet te onderdrukken en zich neerlegt bijeen ondergeschikte seksuele en sociale rol ten overstaan van de man, die van eenaantal natuurlijke voorrechten geniet die haar worden onthouden. ‘Man is alwaysthe pioneer of life, adventuring onward into the unknown. […] Woman for himexists only in the twilight, by the camp fire, when day has departed’. 16 Als zij tochvoor zichzelf opkomt, loopt het zonder meer spaak.Dat gebeurt bijvoorbeeld in de openingshoofdstukken van Aaron’s Rod,waarin Aaron zijn vrouw verlaat, omdat hij nu eenmaal niet kan begrijpen datzij haar rechten opeist. In meer dan één inwendige monoloog tracht hij de contradictiesvan zijn eigen gedrag te rechtvaardigen en de houding van zijn vrouwLottie juister in te schatten. Het is opvallend hoe hij alle begrip toont voorhaar moederlijke kant, maar niet kan begrijpen waarom ze zich niet in andereopzichten aan hem overgeeft: ‘Yes, she did not relent. She was a good wife andmother. All her duties she fulfilled. But she was not one to yield. He must yield.[…] No, he must yield’. De laatste zin vertolkt haar visie en die is in zijn ogeneven ondenkbaar als onmogelijk; dus laat hij haar voorgoed in de steek om alsmuzikant een zwalpend artistiek leven te leiden. Het averechtse spiegelbeeldverbeeldt Lawrence overigens in het al aangehaalde kortverhaal ‘The WomanWho Rode Away’. Na ongeveer tien jaar huwelijk ontwaakt het vrouwelijkhoofdpersonage ‘from her stupor of subjected amazement’ (p. 167) en beantwoordtze een onweerstaanbare lokroep: ‘she felt it was her destiny to wanderinto the secret haunts of these timeless, mysterious, marvellous Indians of themountains’. Zij schudt zonder veel toelichting het juk van haar huwelijk af envertrekt: ‘she did not even turn to wave them goodbye’ (p. 172).Onderwerping van de vrouw aan de man vormt de kern van een huwelijkdat wél stand houdt. Het gaat daarbij om ‘a battle of wills’, een krachtmetingdie Lawrence ook in Edgar Allan Poe’s verhalen herkent en die volgens hem~ 149 ~