jg 26 jaarboek 6 - Reynaertgenootschap

tiecelijn 26Het lijkt wel alsof man en vrouw gedoemd zijn om elkaar heen te dansen alstwee elkaar mijdende vuren. Om het te zeggen met Amélie Nothomb, die zichop haar beurt op Friedrich Nietzsche inspireert: ‘Il y a une logique profonde àassocier ces deux dieux, la danse et le feu. Regarder de grands danseurs provoquele même émoi que regarder une bûche enflammée: le feu danse, le danseur brûle.C’est le combat sans vainqueur entre Dionysos et Apollon, l’alternance continuelledu danger et de la maîtrise, de la folie et de l’intelligence, du désir et de laplénitude’. 6 Lawrence maakt in ieder geval gebruik van een vergelijkbare dans- ofzangmetafoor wanneer hij de verhouding tussen Rico (Henry Carrington) enzijn schoonmoeder Mrs. Witt weergeeft in de apocalyptische 7 roman St. Mawr(1925): ‘Rico and Mrs. Witt were deadly enemies, yet neither could keep clear ofthe other. It might have been they who were married to one another, their dueland their duet were so relentless’. 8 In hetzelfde verhaal omschrijft dochter Lou/Louise de relatie tussen man en vrouw als ‘all this forced passion and destructivephilandering’. Ze is van oordeel dat ‘men and women should stay apart, till theirhearts grow gentle towards one another again’ (p. 407).Op vergelijkbare wijze staat Paul Morel lijnrecht tegenover Miriam in Sons andLovers (1913), wellicht Lawrence’ meest autobiografische roman. De auteur verwoordtdie emotionele patstelling als volgt: ‘There was a long battle between himand her. […] He could not leave her, because in one way she did hold the best ofhim. He could not stay with her because she did not take the rest of him’. 9 Eenwereld van verschil blijft ook bestaan in ‘England, My Engeland’ (1922) tussenEgbert, voor wie patriottische trots een illusie is, en Winifred, die rotsvast inde traditionele waarden van haar vaderland gelooft of tussen Alvina Houghtonen Cicio in de picareske roman The Lost Girl (1920). Even onverzoenlijk staanAaron en Lottie tegenover elkaar in Aaron’s Rod of Daphne Beveridge en haardoor de oorlog getekende echtgenoot Basil Apsley in Th e L a d y b i (1923). r d Hetzelfdegeldt voor Kate Leslie, die vele jaren na de dood van haar echtgenoot ‘wasno longer in love with love’ 10 en daarom haar nieuwe pretendent Dón Ciprianoziet ‘as the stranger in whose presence she lived’ in The Plumed Serpent (p. 440).Idem voor Constance (Connie) en Clifford Chatterley in Lady Chatterley’s Lover(1928), ongetwijfeld zijn meest spraakmakende roman. 11Huwelijk en liefdeNauw vervlochten met voormelde polariteit is uiteraard de op het eerstegezicht onwezenlijke tegenstelling tussen huwelijk en liefde. In het spoor van~ 147 ~