jg 26 jaarboek 6 - Reynaertgenootschap

tiecelijn 26het programma stond. Het concert, onder leiding van Jan Frison, vond plaatsop 3 september in Mechelen en de dag nadien in Merchtem.We konden er in 1988 zelf een uitvoering van horen tijdens een HuldeconcertAugust De Boeck door de Koninklijke Harmonie ‘De Verenigde Vrienden’uit Avelgem onder leiding van Bernard Cosaert.De Boeck als VlamingAugust de Boeck raakte ingeburgerd in de meest uiteenlopende Brusselsekringen. Zo kwam hij in contact met het ‘Vlaamse’ milieu rond de letterkundigeEmmanuel Hiel. In deze kringen maakte men van De Boeck een bewusten overtuigd Vlaming. Zijn werken kenden tot en met de Eerste Wereldoorlogin het Vlaams milieu in Brussel veel succes.In Antwerpen kwam De Boeck in contact met strijdende flaminganten zoalsRaf Verhulst, die hem het libretto van Reinaert de Vos bezorgde. De Boeck wasin Antwerpen door zijn opera Reinaert de Vos een man van aanzien geworden, enhet verwonderde dan ook niemand dat hij in 1909 leraar harmonie werd aan hetKoninklijk Vlaams Muziekconservatorium. De Boeck werd door zijn vriendengetypeerd als volgt: ‘Vlaming uit één stuk, maar die de politiek terzijde laat.’De Boeck schreef het jaar nadien de cantate Vliegt de Blauwvoet op tekst vanAlbrecht Rodenbach. Het werd in Roeselare, bij de onthulling van het Rodenbachmonument,zo’n enthousiaste uitvoering dat de aanwezigen bleven juichentot ze werd gebisseerd. Studenten staken August de Boeck in de hoogte en luidschreeuwden ze: ‘Leve Vlaanderen! Storm op zee!’ De Boeck werd toen spontaanopgenomen in de Vlaamse Beweging.In 1919 hield De Boeck een merkwaardige toespraak voor de leden van de‘Vlaamsche Kring’ in Merchtem, waarin hij het feit aanklaagde dat, omwillevan sommige collaborateurs, de Vlamingen na de oorlog als landverraders werdenbeschouwd. ‘Wie Vlaamsch sprak was aktivist of stond voor de deur van’t gevang.’ De Boeck, die tijdens de oorlog een neutrale houding had aangenomen,heeft zich nadien ingezet voor collega’s die onterecht besmeurd werden.In 1920 werd hij leraar harmonie aan het Koninklijk Muziekconservatoriumin Brussel. Hij zocht contact met het Franstalig milieu, waar zijn grote werkensoms werden uitgevoerd. In de Franstalige pers werd De Boeck geprezen: ‘DeBoeck is nooit een flamingant geweest en geldt zoals zijn francofiele Waalsevrienden als een vurige patriot.’~ 138 ~