100 jaar station Dalfsen - Atlantis

▼In het hoofdstuk “personeel” wordt een aantal namen van wegwerkersgenoemd die na 1945 in dienst zijn geweest. De hierbijafgedrukte “Akte van Aanstelling” van Gerrit Willem Zielmandateert echter al van 1912! Zielman is lange tijd ook rangeerdergeweest. Coll. Willie Bergman - Hekman.Het personeel, zowel rijdend, wegwerkersals stationspersoneel, werdexpert op het gebied van wildschotels.Er werd, vooral met het ouderemateriaal, regelmatig wild aangereden.De melding door de machinistvan “een haas onder de trein bij kmx” was altijd prijs. Bij rapportage vaneen konijn, patrijs of fazant was hetafwachten of het wild aangetroffenwerd, hoewel ook de kraaien uitstekendeloodsen bleken te zijn en hetvaak alsnog gevonden werd. Hetwild werd vervolgens toebereid enhet aanwezige personeel kon er smakelijkvan genieten; ook het rijdendpersoneel dat de melding gedaan hadgenoot tijdens hun stop in Dalfsenmee. Het spoorwegpersoneel kreegmet de kerstdagen via de jachtopzienersHarthoorn, Roding en Goldsteennamens hun werkgeversaltijd eenkonijn of een haasvoor het kerstmaalals dank voor bewezendiensten,terwijl ook de herenvan de Stadt enbaron von MartelsDankern hun erkentelijkheidtoondenvoor de goedezorgen van hetpersoneel voor hunkinderen en hun relaties,die per spoorreisden. BekendeDalfser wegwerkersna 1945 warenploegbaas KlaasDijk, Marten Nijland,Middelveld,Klaas Schuurman,van Hessem enBartels. In die tijdwerd er regelmatiggeschouwd, datwil zeggen eenwegwerker liepdan van Dalfsennaar Ommen envan Dalfsen naarHerfte. Schouwenbetekende visueelde spoorlijn inspecteren op gebreken.Bij de ploegkeet, het gebouwtje aande westkant van het station, bevondzich de lorrie. De lorrie is een onderhoudswagentjedat met behulp vanmankracht op en naast de rails geplaatstkon worden en zich ook metbehulp van mankracht over de railsverplaatste.De wegwerkers hadden zo de materialenbij zich en konden onderhoudverrichten aan het spoor. Door devoortschrijdende technieken veranderdehet vak van wegwerker aan hetspoor drastisch. Zij verdwenen in hetbegin van de jaren zestig geruisloosuit Dalfsen. Als gevolg van de moderniseringna 1960 veranderde ookhet werk van het stationspersoneel.Enerzijds moest men geweldige inspanningenleveren om aan allesteeds veranderende veiligheids- enandere relevante eisen te kunnenvoldoen, anderzijds werd de functievooral na 1980 geweldig uitgehold.De werkzaamheden werden steedsmeer die van lokettist en daarvoorwas eigenlijk het passagiersaanbodte gering. De allrounders beleefdenminder vreugde in hun werk.De persoonlijke betrokkenheid bij hetbedrijf ebde weg. Het tijdperk dermanagers was aangebroken. Dirk deJager trok als laatste NS-er in functiede deur dicht. Wat restte was een stationdat gelukkig door de inzet vanvelen nog net van de slopershamergered kon worden.BRONNEN:• Utrechts Archief• Rijks Archief Overijssel.• De heer Jo Stegeman Rijssen• De heer Jaap HoekstraTenslotte het volgende gedicht vanPhilia uit de Zwolsche Courant van5 januari 1952:HULDETrekschuit en diligenceZijn als pioniers gegaanWie als knaapje ingestapt wasKwam als semi grijsaard aanLater kregen we de “arend “Eerste echte locomotiefMensen dat was een vooruitgangWat een reizigersgeriefEn nu dan weer de dieselwagenMet z’n snelheid in het kwadraatHelaas geen tijd van opstaan laatSnel en kwiek snort men elektrischMaandag naar en uit de stadVader Spoor spoort aan tot arbeidOp het non stop spoorwegpadAls je ziet hoe in de wereldAf en toe de arbeid staaktEn hoe - anderzijds - de spoorwegLange lijnen korter maaktDan besef je des te beterWat de NS werker biedtWeer minuutjes afgeknabbeldWeer tijdwinst zoals u zietDan neemt iedereen de hoed afVoor dit stukje spoorbedrijfEn dan onderschrijft U dat ikHulde groot erboven schrijf.RONDOM DALFSEN 46 975