december 2009 - LCKV Jeugdvakanties

ledenblad LCKV Jeugdvakantiesjaargang 38 • nr. 1 • december 2009verschijnt 5 maal per jaarKoos is de LCKVen de LCKV is KoosDiepteinterviewpag 4Anekdotesheren derDJWGG pag 8

De OpzetterGeborenCarlijn & Nora,dochters van DianaGrootendorst en Marcel SpitKoos moet je belevenDe Linda, De Youp en de Donald Duck:eat your heart out, hier is de Koos!Iedereen die iets voorstelt in Nederlandheeft immers zijn eigen glossy, dus kanKoos Jansen niet achterblijven. Wantdat Koos iets voorstelt, dat moge duidelijkzijn!Aafke PlugColofonHoofdredactieAafke PlugRedactieNils BiermanArjan van DuivenbodenMarleen KarstensFloor KroftEmma OomenKoos nam deze maand na 38 jaarafscheid als Materiaalcommissaris vanLCKV Jeugdvakanties. In deze 38 jaarheeft hij ongelooflijk veel betekend voorde vereniging. Dat bleek wel tijdens zijnafscheidsfeest, 14 november jongsleden.Jong en oud dromden samen op deZolder voor een buitengewone ledenvergadering.De ouderen vooraan op stoeltjes,de jongeren noodgedwongen uitruimtegebrek achteraan in de tentenstellingen.De voorzitter en de burgemeesterspraken hartverwarmendewoorden die op de Zolder op luid eninstemmend applaus konden rekenen.Koos straalde en nam de woorden alswarme zonnestralen in zich op. Ikzelfstond ondertussen ergens in het middenvan de Zolder met kippenvel op mijnarmen en tranen in mijn ogen. Dat klinktmisschien sentimenteel, maar ik durf temet zekerheid te stellen dat ik niet deenige was. Die 14e november hing ereen bijzondere sfeer op Zolder. Eensfeer van warmte, verbondenheid entrots. Trots dat we bij een geweldigevereniging als de LCKV horen en trotsdat we een mooi mens als Koos mogenkennen.Ik heb zelf de eer gehad om twee keermet Koos op kamp te gaan. Ik herinnerme vooral nog hoe goed hij kon genieten,als leidend voorwerp ineen zelfverzonnen grap, of juiststil op de achtergrond met eenglas rode wijn rustend op zijnbuik. Daar genoot ik op mijnbeurt erg van. En zo hebbenvelen mooie herinneringen aanKoos. In de loop van de jarenzijn duizenden deelnemers enstafleden met hem mee opkamp geweest. Honderdenjongens hebben tentengeveegd bij hem op Zolder entientallen vergaderden methem in het bestuur.Ik denk dat al deze mensenwel iets bijzonders over Kooskunnen vertellen, maar helaashebben we daar niet genoegplek voor. Voor deze Koos hebbenwe enkele (oud)LCKV’ ersdie een bijzondere band metTekeningen/layoutNils BiermanDrukDemmenie Graficon,Alphen aan den RijnTim, zoon van Mirandaen Ramon StoutenGijs, zoon van Joyce Egelmanen Erwin RoodhartJoost Willem,zoon van Leontien en Sjoerdvan der KooijBelangrijke data2 januariGroenenmiddag18 januariSluiting inschrijving23 januariLoting deelnemersKoos hebben gevraagd iets over hem teschrijven. Het was een feest om dezestukjes te ontvangen. Warm, humoristischen vol genegenheid. Sommigenvonden het wel moeilijk, want hoe vangje iemand als Koos in woorden? Maariedereen was vereerd om iets voor Kooste schrijven.Ik wens jullie veel leesplezier in dit uniekeexemplaar. En mocht het afscheidvan Koos je tijdens het lezen te veelworden, bedenk dan dat we gelukkignog van hem kunnen genieten als opzetleideren als HO op kamp.Koos, namens de redactie van de Opzet(en deze keer de Koos) wil ik je ontzettendbedanken voor alles wat je voor devereniging betekend hebt en nog steedsbetekent.Correspondentie-adresLCKV JeugdvakantiesVoorschoterweg 8e2324 NE Leiden(071) 572 22 55www.lckv.nl - opzet@lckv.nlTja, wat schrijf je nu over Koos? Koosmoet je meemaken, beleven! Ik doeeen poging.Marion van der CingelGovert Knotter(Oud voorzitter en bestuurslid)Het contact met Koos begint vaak alstiener, zoekend naar die ene echt leukestafplaats op een djwggd-avond. In mijngeval was hij niet zo enthousiast. Ik wasopgehemeld door een andere hoofdleideren dan moet je bij Koos dubbel zogoed, gezellig, grappig zijn in vergelijkingmet die ander, die de aanbevelingniet heeft. Hij gaat er namelijk zelf over.Maar ik mocht toch mee.Toen ik in het stafweekend, tijdens eenrare buiteling, een “vreselijke” hoofdwondhad opgelopen en vervolgens inde bezorgdheid van de andere stafledenbijkans stikte, riep ik om een borrel.En daarmee had ik het pleit gewonnen.Ik was stante pede oké en mocht voortaanmee met het oudere jongenswerk(14 daags kamp). Dat waren nog eenstijden. Maar, dit is niet “grootmoedervertelt”.Ik heb tot mijn genoegen acht jaarsamen met hem in het bestuur gezetenen we hebben regelmatig kampen,weekendjes en vakanties met elkaar“gedaan”. Vooral gezellig, maar ook hetmet elkaar oneens zijn is nooit een probleem.Dat scherpt ons oordeel.Bij het afscheid van KoosToen ik Koos leerde kennen was hij deelnemer in een buitenlandse reis voorjongeren van 17 t/m 25 jaar. De reis was naar Seringen(Dld) . Ook deze reisbeviel hem zo goed dat hij het jaar daarop weer van de partij was in een reisnaar Wengen (Schweiz).Als HO had ik in beide reizen de leiding.Toen hij ook nog gevraagd werd alsbestuurslid van de vereniging op de postmateriaal was het helemaal raakgeschoten. Binnen de vereniging heefthij een geweldige tijd doorgemaakt inzijn persoonlijke ontwikkeling. Verstondde kunst om bijna met iedereen om tegaan en deed daardoor veel mensenkennisop. Wat hij binnen de verenigingheeft geleerd is met geen enkeleschoolopleiding te realiseren.Hij verstond de kunst om mensen omzich heen te verzamelen en aan het werkte zetten. Een kenmerk van goed leiderschap.Verstond ook de kunst om eengoede vriend te zijn. In 1977 maakten wijin ons gezin een zeer moeilijke tijd doortoen we ons oudste dochtertje verloren.Mensen die bij ons over huis kwamendurfden veelal niet meer te komen. Zewisten er geen raad mee. Koos kwamwel… met de woorden: Ik kom hier ingoede tijden dus ook in slechte!Geweldig wat deze vriend voor deL.C.K.V en vele anderen heeft betekend.Dat hij nog lang van zijn pensioen maggenieten!Inmiddels zijn Koos en ik ruim dertig jaarin voor- en zeker ook tegenspoed vrienden;voor het leven dus… Al bijna net zolang, tot op de dag van vandaag, eet ikop maandag bij De Mannen, want ookTheo Willem is een dierbare vriendgeworden, én dineer ik er op tweedekerstdag.Koos houdt van tradities. Koos is de kok,is zichzelf, is trouw in zijn vriendschappen,maakt het thuis gezellig en doetdaar verder niet ingewikkeld over. Jedoet gewoon mee en bent vooral ookjezelf.

“Mensen denken dat ik niet los kan laten,maar dat heb ik allang gedaan”Als je bij Koos langsgaat, dan kom jeachterom langs het kippenhok. Bij dedeur word je begroet door een kat, vijfanderen liggen op de bank. Het huisstraalt uit hoe Koos in elkaar steekt;eenvoudig, gezellig en gastvrij. Hetgrote fornuis past bij zijn bourgondischelevenshouding. De eettafel staatcentraal in de woonkamer. Als je hemziet staan, dan weet je dat er vele flessenrode wijn aan genuttigd zijn.Bieneke VerhaarKoos begint het gesprek door te verwijzennaar zijn afscheidsspeech. “Als jewilt weten hoe lang ik al meega, moet jedie maar lezen. Ik zal hem straks naar jemailen.” Gelukkig heeft hij naast zijnlange staat van dienst nog genoeg tevertellen. Over echte LCKV - tradities,over de zolder, en over de toekomst, dievan hemzelf én van de LCKV. En over zijnafscheid, na 38 jaar de functie van Mate -riaalcommissaris te hebben vervuld.“Ik was op vakantie met Theo Willem, inRoemenië. Theo Willem zat een boekjete lezen en ik zat, zoals gewoonlijk, meteen wijntje. Ineens kreeg ik een ingeving.“Ik ga stoppen”, zei ik. “Moet jedoen”, zei Theo Willem. Toen besloot ikdat ik alles nog twee keer wilde doen endat ik er dan mee zou stoppen.” Het valtKoos niet zwaar om alles los te laten.“Mensen denken van niet, maar ik kanheel goed loslaten. Ik heb het ook al losgelaten,Peter heeft alles van me overgenomen.Op de zolder komen de jongensniet meer naar mij toe, ze vragenalles aan Peter.”De zolderDe functie van Materiaalcommissariskreeg Koos toen hij pas een jaar bij dezolder zat. “Mijn voorganger wilde ermee stoppen. Toen ik iemand hoordezeggen dat hij de functie wilde overnemen,zei ik: ‘Dat wil ik ook wel.’ Ik hadgeen idee wat het inhield. Mijn voorloperzou kiezen tussen mij en iemandanders. Toen hij onverwachts kwam teoverlijden, heeft het bestuur ons allebeitwee maanden geobserveerd.Uiteindelijk werd ik de nieuwe Materiaal -commissaris.” In zijn functie was Koosverantwoordelijk voor al het materiaaldat gebruikt wordt op kamp. De tenten,de tafels en bankjes, maar ook de gasvlinders,de watervoorziening op verschillendeterreinen… Daarnaast regeldeKoos alles met betrekking tot deopzet –en afbraakkampen.Koos heeft veel zien veranderen. “Ik hebhoren zeggen dat de spullen ooit in de“Ik ben ervoor dat er stroom komt opde kampterreinen. Maar de olielampenmoeten blijven bestaan.”kelder van het Visser ’t Hoofd werdenopgeslagen. Aan het einde van het seizoendook de Materiaalcommissaris eenheel weekend in de kelder. Als hij eruitkwam, was alles klaar. Toen ik commissariswerd, lagen alle spullen op de zoldervan de school. Daar konden we ookalles schoonmaken en onderhouden.”Koos heeft in 38 jaar de hoeveelheidmateriaal enorm zien groeien. “Vroegerwas er geen geld. Tafels en bankjeswerden opgeknapt met spijkers dieiemand thuis nog had liggen. Als er eenlepel weg was, dan ging er het volgendejaar een lepel minder mee.Tegenwoordig wordt alles aangevuld envernieuwd.” De naam ‘Zolderploeg’ isblijven hangen toen de LCKV verhuisdenaar de Voorschotenseweg. “Ik wasbang dat de sfeer niet hetzelfde zouworden als op de Kagerstraat. Maar hetvoelt net zo vertrouwd als toen.”Koos is niet helemaal weg bij de LCKV,hij gaat nog wel mee opzetten en opkamp. Als HO is hij vooral een sfeermaker.Hij zorgt ervoor dat stafleden eenleuke week hebben. Hij maakt elke dagmet iedereen een praatje, om zo destemming te peilen. Met de deelnemersdoet hij zoals hij ook met volwassenendoet: vaak een dolletje, maar altijd metrespect. Hij kan, gekleed in een leggingen een boa, een kind troosten dat eveneen mindere dag heeft. “Ik wil een kampdat lekker draait, dan heb ik mijn handenvrij en kan ik rondlopen. Ik ben geloof ikgeen kindervriend, maar kinderenmogen me wel. Ik behandel hen nietanders dan volwassenen, ik praat nietkinderachtig tegen ze. Als je dat doet,respecteren ze je. Op mijn werk (hij isconciërge op een praktijkschool) noemenze me Koos of Koossie, net als bijde LCKV. Maar wel altijd met respect.”Tradities en de toekomstKoos houdt niet vast aan tradities. ‘DeLCKV moet met haar tijd meegaan. Ikben ervoor dat er stroom komt op dekampterreinen. Maar de olielampenmoeten blijven bestaan. En kampenmoeten ook altijd een plek hebben alsde keukentent, waar de staf lekker bijelkaar kan zitten en waar deelnemerszich ook veilig voelen.”Wil de LCKV blijven bestaan, dan zal zijmoeten concurreren, is de mening vanKoos. “Er komen steeds meer verenig -ingen die kampen organiseren. Ze hebbenhygiëne hoog in het vaandel staan.Nou is de LCKV niet smerig, maar wijzullen hard moeten werken om boven deandere verenigingen te blijven staan.”De toekomst ligt volgens Koos in hetverplaatsen van de kampterreinen naarhet Oostblok of Scandinavië. “We moetenons onderscheiden. Nu hebben we 7exact dezelfde kampen die alleen inleeftijdscategorieën van elkaar verschillen.We moeten weer gaan fietsen enzeilen, we moeten de vrijheid in denatuur weer opzoeken. Het is triest datwe Heerde zijn kwijtgeraakt, maar wemoeten daar ook onze conclusie uittrekken.” Het gehandicaptenkamp vindtKoos een belangrijke toevoeging bij deLCKV. “Het is echt een geweldig kamp,ik vind het fantastisch dat wij het hebben.”Het voortbestaan van de vereniging ligtvolgens Koos ook in de handen van dejeugd. Hij vraagt vooral jonge mensenmee met opzetkampen en de zolder.“Als er vier nieuwe mensen bij de zolderkomen, dan blijven er zeker twee voorlangere tijd hangen.” Maar ook mensenmet ervaring zijn een kostbaar goedbinnen de LCKV. “Er moet me iets vanhet hart en ik weet niet of dit interviewde juiste plek is om het te noemen, maarik doe het toch. Ik vind niet dat er eenzittingsduur afgesproken moet wordenvoor het bestuur. Als dat er in mijn tijdwas geweest, dan had ik er na 8 jaarmee moeten stoppen. Na vier jaar herkozenen dan na weer vier jaar: aftreden.Waarom zou je iemand met veelervaring wegsturen, alleen omdat er eenbepaald aantal jaren is verstreken?Natuurlijk moet je iemand kunnen wegsturen,als hij of zij niet goed functioneert.Maar een termijn afspreken? Datvind ik onzin.” Koos zegt dat hij veel“Vroeger was er geen geld. Als er eenlepel weg was, dan ging er het volgendejaar een lepel minder mee”“Ik ben geloof ikgeen kindervriend,maar kinderenmogen me wel”besturen heeft zien komen en gaan. “Ikheb een bestuur zien vallen, ik heb eenbestuur gekend van wel 22 mensen.Maar wat is er mis met iemand die allebestuursfuncties heeft doorlopen, en na10 jaar voorzitter wordt? Die zou het nietmogen zijn, omdat hij te lang in hetbestuur zit? ”De zolderploegTot slot vertelt Koos –voor eens en vooraltijd- waarom er alleen maar mannenbij de zolder zitten. “Elk jaar vraag ik aande jongens of ik aan de zolderploegvrouwen zal toevoegen. Elk jaar zeggenze: ‘Nee.’ Nieuwe leden kijken altijd verbaasdals ze op zolder komen, omdat ergeen vrouwen zijn. Als ik na een halfjaar vraag: ‘Willen jullie er vrouwen bij?’dan zeggen ook zij: ‘Nee’. Ze zijn anders,met vrouwen erbij.”Ter illustratie laat hij een filmpje zien dathij de avond ervoor op zolder heeftgemaakt. De jongens klussen met hardemuziek op de achtergrond. Iemanddanst, iemand drumt mee op de maatvan de muziek. Ze slaan elkaar mettheedoeken, ze dollen en lachen en kletsen.De kwajongensstreken vliegenvoorbij en het plezier dat ze hebben isoverduidelijk. “Ik ga vast nog wel eenslangs aan het einde van een zolderavond”,zegt Koos. “Lekker even eenwijntje drinken.” Het filmpje eindigt metzes jonge gasten aan een lange tafel,met biertjes in de hand. Koos zit er bij,met zijn eeuwige glas rode wijn. Kooszucht en zet de film uit. “Ik ga het welmissen hoor.”

Het is zaterdag 27 juni 1970 en ik kom met kamp 7 met de bus van Langhoutaan op de Renderklippen. Ik ben 11 jaar en het is mijn derde LCKV kamp. Nade opening van het kamp volgt de tentindeling; onze tentchef is Koos Jansen.Willem van Zwieten40 jaar, de cirkel is rondHij is voor het eerst staflid en maaktdirect een bijzondere indruk. Welkeindruk weet ik dan nog niet maar ik voelWanneer nu ik op mijn fiets naar dezolder rij ben ik benieuwd wat deavond mij gaat brengen. Ik vraag mewel eens af of dit in de toekomstonveranderd blijft na het vertrek vanKoos. Zal de kwaliteit en de gezelligheidhetzelfde blijven zonder Koos?Daarom deel ik met jullie wat voor mijen vele medewerkers de zolderavondmet Koos inhoudt: zomaar een donderdagavond.Peter Mourits(opvolger van Koos)Koos is er altijd. Er gaat geen donderdag-of maandagavond voorbij dat hij erniet is. Je begint die avond met bakjekoffie waarbij Koos zijn ernst over hetmateriaal uitspreekt. Dit gaat dan omspullen die zijn blijven liggen of takendie niet zijn afgemaakt. Niemand blijfthierin gespaard, ook ik niet. Dan is hetwel direct verbinding. Later realiseer ikme dat Koos de eerste volwassene is inmijn prille leventje die me niet als eenzover. De zoemer gaat en een rustigegroep jongens verandert in een goedgeorganiseerde groep van gewilligewerklui, waar Koos de leiding overheeft. Er is geen plek in het pand waarhij niet te vinden is. Hij danst dan drukop en neer met een streng gezicht vanperfectionisme. Wat na twee uur hardwerken plaats maakt voor een voldaangezicht van tevredenheid, waarna hijzich kalm op de rest van de avond voorbereidt.Hij ploft dan neer op zijn stoelaan het hoofd van de tafel. Met het welverdiendewijntje in zijn hand wat doorkind behandelde. Hij geeft zijn tent eeneigen verantwoordelijkheid en lost nietalles automatisch voor ons op.Die verbinding leidt tot contact buitenhet seizoen, nog veel meer kampen enwerken bij de 10-koppige zolderploeg opde Kagerstraat. Met Koos kan je heerlijkouwehoeren over het reilen en zeilenvan de vereniging en zo verleidt hij metijdens een afbraak in Emst om op hetLCKV-secretariaat te komen werken.Uiteindelijk kom ik in het bestuur van deLCKV terecht waar Koos dan al wat langerzit. Koos is voor mij onmisbaar omde temperatuur van de vereniging temeten en om tijdens beschouwendegesprekken de ontwikkelingen binnenen de toekomst van de vereniging analyseren.Koos kijkt niet alleen naar vandaagmaar ook naar morgen en weetmet het oog op morgen mensen te binden.Daarom wil Thijs, onze oudste zoon, ookzo graag met Koos (en Herno) voor heteerst als tentchef mee. In 2010 gaat datgebeuren, 40 jaar later. Er is verbinding,de cirkel is rond.‘Zomaar’ een donderdagavondeen van zijn jongenswordt ingeschonkengeniet hij van de gekheiden gezelligheid.Niets ontgaat hem enelk gesprek bereiktzijn oor. Tot er opeensaan de andere kantvan de tafel geroepenwordt ‘zullen weanders zo naar deOdessa gaan?’Waarop Koos zegt metdreigende ondertoon: ‘de Odessa, neehoor jongens, vanavond blijven wegezellig hier. Toch Peter?’Zo’n avond eindigt dan met drie of viermensen die praten over het leven en hetlot van de LCKV. Dit is ook het momentdat Koos de mooie verhalen van vroegervertelt en wij als jonge mannen aan zijnlippen hangen. Ondertussen is het alhalf vijf en geeft Koos toe aan zijn vermoeidheid,drinkt zijn laatste glaasjewijn leeg en zegt ‘ik weet niet wat julliedoen maar ik ga naar huis.’“Gelijk uw borsten zijn twee parels,met op ieder een robijn! Oh wat zou ikgraag uw schelpenvisser zijn.”Robert Strijk(medebestuurslid van Koos gedurende 12 jaar)Het grote vriendelijke kindHet is misschien wel het meest bekendedichtrijm bij de LCKV. ’s Nachts, onverwacht,uit het niets kan Koos het ineensbrullen. Zoals er zoveel onverwachtsgebeurt. Lepels plat slaan, meloenenkapot meppen, bestek gooien , iedereenzwart verven, sneeuw strooien, toetjesslaan. Koos is het grote vriendelijkekind. Altijd gebleven. Oké, je kunt ookheel serieuze gesprekken met hem voeren,hij kan goed luisteren, velt geenoordeel, laat je intuïtief praten overbelangrijke zaken, maar hij is ook nogsteeds dat grote vriendelijke kind. Diewil spelen. Genieten. Een direct lijntjeheeft met het gevoel.Hij kan zo heerlijk impulsief zijn. En in aldie vrolijkheid, met het zichtbare plezierkan hij dan mensen binden. Wil hij mensenbinden. Daarom werken elk jaarweer tientallen gasten zich een slag inde ronde op zolder. Daarom willen zij detenten vegen, pannen schuren enbomen planten. Desnoods controlerenze de stiften en vullen ze de peper enzout vaatjes. Als ze er maar bij mogenzijn. Koos heeft met zijn manier vandoen een onvoorstelbare uitwerkinggehad op de cultuur van de LCKV. Zogroot is die invloed en zo belangrijk datNietsvermoedend kwamen wij op de Hoge Morsweg wonen.Dat er 2 gezellige kerels naast ons woonden wisten we al, maar dat we naastde Godfather van de LCKV kwamen wonen niet. Het duurde dan ook nietlang voordat drie van de vier gezinsleden ingelijfd werden bij de LCKV.Marjolein van der PlasDe Godfather van de LCKVAchterop de fiets bij Koos in Emst, evenbij het boertje langs. Ik dacht wat kijkenal die mensen toch, we hebben tochniets van hen aan? Onszelf opnemendwerd mij duidelijk waarom… Wij warennog gekleed volgens de laatste LCKVkampmode!Mijn oudste dochter, Robin, kwam thuisvan haar 1e kamp. Een kamp met Koosnatuurlijk. Het was 35 graden,maar ze had een heerlijke skitruiaan, haren alsof ze getoupeerdwaren en voeten zo vies,dat ze pas in de tweede weekvan onze Griekenland vakantieenigszins schoon werden. Maarbovenal rondom gelukkig!De jongste dochter, Chrissie,heeft nog steeds angstdromenvan toen Koos op haar 1e kamp,ik echt denk dat de LCKV een heel anderevereniging zou zijn als Koos 38 jaargeleden geen Materiaalcommissariswas geworden. Dus helemaal terecht ishij nu erelid van de LCKV. En hopelijkhouden wij als Jeugdorganisatie dieKoos momenten vast.verkleed als clown tijdens een spooktochtmet pannendeksels gewapendvoor het heftigste schrikmoment everzorgde. Inmiddels 8 kampen verder is zenog steeds groot fan van Koos.Inmiddels gaan we al heel wat jarenmee en bij thuiskomst van de kampenbieden wij met onze verhalen tegenelkaar op. De nestor van het gezin,Andre, hoort ’t allemaal aan en trekt dande conclusie dat het goed klinkt, maareen week kamp voor hem iets teveel vangoede is.Wij hebben door Koos en de LCKV veelmooie lieve leuke mensen leren kennenen prachtige ervaringen beleefd.

6Floor Kroft en Emma OomenShukran wa afwan!!We schrijven 28 november.Het is koud en guur opstraat.. Maar in het hartjevan Leiden, als wij de FourReasons betreden, bevindenwij ons plots in oosterse sferen.Tapijten vliegen ons omde oren en we worden overweldigddoor de hitte. Omons heen dansen buikdanseressengepassioneerd enwiegen Arabische heren huntulbanden op melodie. Wezien harems, geesten uitlampen ontsnapt en Alladinis ook van de partij! Damesen heren, het is weer zover!We doen verslag van deDankJeWelGraagGedaanavond2009.SALEM ALEIKUM!11: We zijn dol op de zelfgekweekte, originelebaard! En de dame heeft haarlichaam prachtig met blauwe accentenaangekleed. Dat bruine ding moet welgewoon uit, want een echte buikdansereslaat zo veel mogelijk buik zien. Oogvoor detail: het glas van de heer is ookhelemaal in oosterse sfeer. Jammer dathij zijn oma heeft gevraagd een mutsvoor hem te breien.2: Oeii Alladin! Hiervan worden wij nouecht heet van binnen. De heer naast hemvalt alleen een beetje in het niet naastdie geweldige spiermassa! Wel eenleuke sik en stylish kettingen. Maar waaris Abu?24: Deze jolige dames hebben zich helemaalopgedoft voor dit festijn. De tierlantijntjeszijn top en ook hebben ze voorhet juiste model broek gekozen. De kleurencombinatieis echter een beetjeongelukkig en het had wel iets meerbloot gemogen. Het horloge is natuurlijkhelemaal uit de verkeerde tijd.46: Dit kwartet heeft de geest goed tepakken! De verschillende karakterskomen tot uiting in de kleuren en outfits.Samen vormen ze toch één geheel. Leukidee om de circusdirecteur ook uit tenodigen. Misschien kan die Abu nog wattrucjes leren?73: Supergoede tulbanden! Hoewel de linkerwat meer baardgroei had mogenlaten staan en de rechter meer eenRomeins kleed draagt. Toch worden wijvrolijk van deze kleurige en lachendeknapen.35: Deze dames hebben alles uit de kastgetrokken wat hen aan het oosten deeddenken. Van Chinese badjas tot Indiaaserokjes en Boeddhistische bindu’s op hetvoorhoofd. Niet helemaal congruent dusmaar wel leuk geprobeerd!57: Wat een lekker glimmend englitterend setje. De hoed is goed, maarhet pakje doet een beetje Faraonischaan. Ook deze dame is een beetje preuts,maar dit wordt met alle shine weer helemaalgoed gemaakt! Ook handig is haarblauwe hoofdsluier in deze tijden vanheersende griep.8Op vertoon van deze Opzet 10% korting(behalve op aanbiedingen en plasma’s)8: De tapijten zijn goed, lekkerPerzisch en matchend, maar het kleedvan de heren had beter gekund. Vooralbij de rechter lijkt het alsof hij is komenjoggen. Kom de volgende keer op jeeigen vliegende tapijt! En hebben julliewel je voetjes geveegd?

Ik noemde het al in mijn afscheids speech die ik gegeven heb op de buitengewoneledenvergadering: “Koos is de LCKV, en de LCKV is Koos”.Onlosmakelijk met elkaar verbonden.Frido Heurer(namens het LCKV bestuur)Edwin Peterzen Arjen van DrielKoos en het bestuurIn de 38 jaar dat Koos bestuurslidMateriaal is geweest voor onze verenigingis hij gezichtsbepalend geweest voor onzevereniging. Dit om twee punten. Ten eersteheeft hij het “uiterlijk” van een LCKV kampbepaald door het kampeermateriaal naareigen inzicht te bepalen voor onze kampen.De olielamp, de groene tafels en deslaaptenten van zeildoek. Al die zaken diezo typisch zijn voor een LCKV kamp.Ten tweede heeft hij een zeer grotestempel gedrukt door zijn kwaliteiten om(jonge) mensen te binden aan onze ver -eniging en ze enthousiast te maken ente houden voor het verenigingswerk.Enerzijds via de afdeling Materiaal,anderzijds via Opzetkampen. Hierdoor iser de afgelopen 38 jaar een continueaanwas van jonge en enthousiaste vrijwilligersgeweest.Al met al een prestatie van wereldformaatdie naar mijn weten misschien welnooit meer geëvenaard zal wordenbinnen onze vereniging. Een bijzonderpersoon bij een bijzondere club. Kooswe gaan je missen!Op rode pumps in LielerVan alle kampen die wij samen hebbenmeegemaakt, zijn de Lieler kampenwel het meest bijzonder geweest. NaFrankrijk en Vianden een vaste locatievoor de oudere leeftijd.Wij draaiden kampen voor de leeftijdsgroep17 jaar en ouder. Later is ditteruggebracht naar 17-19 en nu gaat deleeftijd nog maar tot 18 jaar.De bus is uitgeladen en de deelnemerszijn hun tenten aan het inruimen. Degrote kist van Koos word strategisch inhet stafhok neergezet met de klep open.De eerste stafvergadering kan beginnen.Koos ligt languit in zijn kist, tussen demuffe verkleedkleren en wij besprekeneven snel hoe de dag verder zal gaanverlopen. Na deze korte meeting tochmaar eens even kijken wat er ookKoos op zijn bestTijdens zolder weekenden is Koos opzijn best. Ik ken weinig mensen die ‘snachts om 2 uur naar bed gaan om vervolgensrond een uur of vijf er weer uitte komen om, met een glaasje wijn, ernog even bij te komen zitten . Als de zolderploegmoe en voldaan net op hetpunt staan om naar bed te gaan heeftKoos, natuurlijk teleurgesteld, steevastde opmerking “hé.... gaan jullie nu alnaar bed, ik ben er net”.Koos, bedankt voor alle leuke weekenden.alweer in die kist zit. Ah… dat leukezwarte jurkje met die rode pumps vanMarion. Even passen, ja hoor past nog.Koos even een leuk groen setje aan ende eerste verkleedpartij is alweer aande gang. We zijn per slot van rekeningzeker al een uur op kamp. Nu maarmeteen even de deelnemers toesprekenen bepaalde kampregels duidelijkmaken. Deelnemers van 17 jaar enouder kijken je meewarrig aan. Ze hebbenmoeite om hun witte Nike’s schoonte houden en twee idioten in een jurkjegaan even vertellen dat er niet gemengdgeslapen mag worden. Lekker geloofwaardig.Enfin, voor het eten nog maareven een ander setje aan, want wemoeten toch een beetje serieuzer voorde dag komen misschien.Deze weekheb ik niet meer inmijn eigen klerengelopen. Zelfs evensnel nog wat bierhalen op de campingdeed ik een jurkje.Spijkerbroek er overaan en niemand zietwat. Ik was alleeneven vergeten dat ikook nogal zwaaropgemaakt was. En dedeelnemers….. voorhun was het degewoonste zaakgeworden. Het vielniet eens meer op.Veel van die meewarrigkijkende deelnemerskomen we nogsteeds tegen binnende LCKV en ik verdenkhun er van dat ze nuhetzelfde doen.De nieuweinschrijvingAlhoewel het misschien nog ver weg lijkt, zijn we al weerdruk bezig met de voorbereidingen voor het kampseizoen2010. Eind december ontvang je bijvoorbeeld de nieuwekampfolder. En half januari start de inschrijving!Namens het bestuur, Fabian de Graaf (bestuurslid Communicatie)Afgelopen voorjaar hebben we al aangekondigd dat we vanafkomend jaar een andere manier van inschrijven zullen hanterenen jou daarvan op de hoogte zouden houden. Dat doen we dusbij deze! Komend jaar gaan we namelijk werken met een loting.In het kort zal de inschrijving als volgt gaan verlopen:Net voor de kerstvakantie ontvang je de folder. Vanaf datmoment kunnen de deelnemers via www.lckv.nl alvast hun formulierklaarzetten. Dat kan tot 18 januari. Dan gaat de site eenweek ‘op slot’. Zaterdagmiddag 25 januari zal vervolgens ondertoeziend oog van een notaris de loting plaatsvinden. Gelijkdaarna zullen we de deelnemer mailen met daarin de mededelingof hij is geplaatst in een kamp van z'n opgegeven keuze ofdat hij op de reservelijst staat.We hebben geprobeerd om de inschrijving zoveel mogelijkgelijk te houden aan vorig jaar. Er zijn echter wel een paar dingenanders! Zo zal er verplicht het Burgerservicenummer ingevuldmoeten worden. Verder is het nieuw dat zowel de deelnemerals een van jde ouders een geldig e-mailadres op moetengeven. Er zal namelijk een bevestigingslink naar beide mailadressenworden gemaild. Hierop moet geklikt worden omakkoord te gaan en mee te kunnen doen met de loting.De komende weken zullen we je nog veelvuldig informeren viade folder, per e-mail en de site. Hou ze dus in de gaten en leesvanaf eind december de handleiding die bij het formulier komtgoed door!LOS in de ScheltemaAls er iemand weet hoe je moet feesten dan is het Koos wel!Na de buitengewone ledenvergadering dineerde hij met hetbestuur en zijn naasten bij Scheltema, alwaar vervolgens hetfeest losbarstte. Tot diep in de nacht werd er gedanst,gesprongen en met bier gegooid op de muziek van de bandLOS en DJ Volly. Menig LCKV’er had de volgende dag eenhouten kop maar wel een herinnering aan een geweldig feest.