PROCES-VERBAAL DER ZITTING VAN DE ... - Groen Diest

kunnen zeggen, dat zijn enorme bedragen. Wij hebben onzemeerjarenplanning opgemaakt op een moment dat er zoveel onbekendenwaren dat we eigenlijk de vraag moeten stellen, zouden we niet half seizoeneen nieuw meerjarenplanning maken. Wij daarstraks nog holderdebolder voor€44.000 goedgekeurd, de €250 vermeerdering van de eindejaarspremie. Wijhebben holderdebolder nog moeten gaan kijken wat de CAO ons voorspeldenaar de volgende jaren toe, die zegt dat het nu de niveaus C, D en E waren die€ 250 bijkregen, in 2009 voor Kerstmis, voor de A en B’s ook €250. 2010 t.e.m.2013 jaarlijks per categorie €100. Als we dan kijken in die CAO dat er eennieuwe categorie bijkomt, D4 en D5 voor ploegbazen en we weten dat weploegbazen hebben, dan weten we uiteraard wat het ons gaat kosten. Dat isniet het ergste : er staat in dat we in 2010 de tweede pijler, de pensioenpijlervoor onze contractuelen moeten gaan realiseren, ze zeggen niet hoe, zezeggen niet hoeveel, ze zeggen nog niets maar hetgeen wat we al jaren vrezenis komende naar 2010. Dat zijn natuurlijk uitgaven die we nu pas gekregenhebben die nog verwerkt moeten worden maar op onze inkomsten wisten wij 14dagen geleden ook niet dat we van Dexia niets zouden terugkrijgen. Die€750.000 die komen er dus niet t.e.m. 2013. Dan wisten we ook niet en datweten we nog niet, wat PBE gaat doen, m.a.w. wat wil ik hier stellen : dat eenmeerjarenplanning een noodzakelijk en nuttig document is maar dat niet alleenjaarlijks moet geëvalueerd worden, dat moet geëvalueerd worden op hetmoment dat de meerjarenplanning aangepast moet worden. Het is eendocument dat dagdagelijks wijzigt maar dan ook flexibel moet gebruikt worden.Als we dan overgaan naar het besluit van het budget, dan hebben we en ik gaterug naar een uitgangspunt, dan hebben we rekening houdend met onzedoelstellingen en ik wil ze nog eens herhalen want het moet bijna eencatechese worden voor sommige onder ons, dat uitzonderlijke inkomstenuitsluitend gaan naar uitzonderlijke uitgaven, dat het reservefonds niet mag enkan gebruikt worden voor de werking en dat we niet tornen aan onze tweebelastingen.Nu moeten we de vraag gaan stellen of we een rijke stad zijn. Neen. Als weeen rijke stad waren dat maakten we zoveel problemen niet voor onzeinvesteringen. Zijn we een arme stad ? Neen. We liggen er tussenin, het zalaltijd blijven op die slappe koord lopen, ofwel houden we een stramien aan metdoelstellingen zoals we nu doen, met de drie doelstellingen en zijn we verplichtvan die doelstellingen af te gaan, zijn we verplicht ons gewoon reservefondsprijs te geven, dan vallen we links van het decor, en dan zullen we naar dedieperik gaan, niks aan te doen. Dat is de basis. Zijn we een dure stad, dat isde vraag die wij moeten stellen naar de inwoners toe ? Ik heb juist gewezen ophet feit dat de prestaties, de onroerende voorheffing en de personenbelastingbepalingen drukken op onze gemeentefinanciën, als we die samentellen en wevergelijken die met de cluster en we gaan kijken in de totaliteit in de cluster, dankom ik tot een bedrag van €666.000 in Diest en € 680.000 zoals gesteld in decluster. We zijn geen dure stad. Waarom zijn we geen dure stad ? Omdat deonroerende voorheffing, de belastingen in de totaliteit en we hebben er maartwee, de onroerende voorheffing en de personenbelasting complementairmoeten zijn met hun prestaties, als die hoog liggen dan moeten de prestatieslaag blijven, liggen die laag dan moet je die prestaties gaan verhogen want jemoet een evenwicht bekomen in uw financiën en dat kun je maar uitsluitend opbasis van die gegevens. Dus, voorzitter, wij zijn geen dure stad maar hier inonze stad zijn we ook niet rijk en er zal moeten gewerkt worden en nietuitsluitend door de politiek hier maar door onze mensen die de administratiedoen en op het veld. Wij zullen binnen ons budget moeten blijven en wijkunnen dat want we hebben dat dit jaar al bewezen. De diensthoofden hebbenenorm meegewerkt aan het nieuwe project, in het magazijn werkt men mee aanhet nieuwe project. Daar moeten veel mensen de kar trekken maar het zijn