Mijn zoon Julius is de peacemaker. Hij heeft me bevrijd - Rob de Nijs

22 Volkskrant Magazine‘Zo erg als bij Mick Jagger was het bij mijniet, maar ik heb redelijk wat dames, tochwel, versierd, ja. Of zij mij.’U zei eerder: vroeger was ik alleen maar met mezelfbezig. Ik had een ego groter dan dit huis. ‘Dat is zo.Maar dat was ook nodig. Zonder dat egoïsme, zonder diedrive, had ik geen carrière gehad. Je kunt dat pas loslatenals je vaste grond onder je voeten hebt. Vroeger dacht ikéén ding: ik moet het maken. Daar kon ik geen altruïsmebij gebruiken.’Had u veel vrienden? ‘Nee. Nog steeds heb ik geenvrienden. Wel mensen die ik aardig vind. Goede kennissen.Veel mensen doen daar zo makkelijk over. Dan hebbenze het over een vriendje – vreselijk. Op de lagereschool had ik een boezemvriendje. Op de hbs had ik eenboezemvriendje. Daarna niet meer. Hard werken, endat was het, verder niks. Eigenlijk is Jet mijn bestevriend.’Op het podium – De Nijs treedt nog twee à drie keer perweek op – is hij naar eigen zeggen nog even energiek alsvroeger. Daarbuiten is hij bedaagder geworden, nietmeer de enigszins drankzuchtige womanizer die hij ooitwas. Met drinken stopte hij, samen met Jet, een paar jaargeleden. ‘Gewéldig. Prettig opstaan, meer energie hebben.Niet dat ik geen zin meer in drank heb, want ik blijfaltijd een liefhebber. Ik las in Het Parool een interviewmet Pierre Bokma. Als je hem zijn gang laat gaan, is hijzwaar alcoholist, zegt hij. Het is moeilijk toe te geven,maar dat had ik ook. Mateloos. Af en toe zin hebben omgewoon ontzettend lazarus te worden. Bier dronk iknooit, helaas. Jenever, whisky. Zo lekker, weet je wel. Alsik eraan denk, loopt het water me in de mond. Nogsteeds.’U stond vroeger bekend als enorme vrouwenverslinder.‘Zo erg als bij Mick Jagger was het bij mij niet, maarik heb redelijk wat dames, toch wel, versierd, ja. Of zijmij. Dat gebeurde ook wel eens. Ik had daar zélf nooitcommentaar op, hoor.’Zijn die tijden helemaal voorbij? ‘Laat ik het zo zeggen:er staan geen likkebaardende tieners meer vooraan.Maar er moet wél, ook nu nog, iets zijn van: goh, het islekker, wat die man daar staat te doen.’In monogamie geloof ik niet, zei u vroeger. ‘O, dat hebje ook gelezen? Toen zeker niet, nee. Maar ik weet dat hetafgelopen is met Jet als ik nu zoiets zou doen. En ik geloofhaar, dus ik doe het maar niet.’Korte stilte. ‘Maar ik vind vrouwen nog steeds aantrekkelijk.Het is goed dat ze er zijn.’En u vindt het belangrijk dat vrouwen u nog steedseen beetje aantrekkelijk vinden, als u daar staat tezingen. ‘Jáha. Er moet geen ouwe lul met zó’n buik ophet toneel staan. Het publiek heeft recht op een bepaaldeethiek, en dit hoort daarbij. Ik heb altijd geprobeerd mezelfeen beetje in shape te houden – dat hoort er ook bij.Als ik alles zou eten waar ik zin in heb, zou ik wel watdikker zijn.’De Nijs bracht, sinds hij op zijn 19de doorbrak met Ritmevan de regen, 35 albums uit. Pas bij zijn laatste, Eindelijkvrij, met nummers geschreven door Skik-zanger DaniëlLohues, werd De Nijs ook in de serieuze pers zeer positiefbesproken. ‘Ik vind het een beetje onzin hoor, dat ze er nupas achter komen. Op de een of andere manier is het inbepaalde kringen niet hip om van Rob de Nijs te houden.Ik ben iemand die op een bepaald intellectueel niveauleeft, denkt en leest. Toch word ik niet zo gezien. Iemandals Leo Blokhuis, ja, die wel, die zegt: De Nijs is hartstikkegoed. Ik haat het als mensen de moeite nietnemen, omdat ze denken: o, het is De Nijs, laat maar. Zevragen zich niet af hoe het komt dat ik er na vijftig jaarnog steeds ben. Ik weet dat ik goed kan zingen, dat ik eengoed performer ben. Ik ben een singer of songs. Ik hebzelf nooit een letter geschreven. Een beetje zoals Sinatradus, al wil ik mezelf daar niet mee vergelijken. En de recensieszijn goed, voor zover ze er zijn, want er wordtnauwelijks over mij geschreven. Behalve door de roddelmedia.’Bent u nog steeds onzeker? ‘Ik ben het, sinds kort, vooreen groot deel kwijt. Ineens was dat zo. Lang heb ik gedachtdat mijn onzekerheid mijn kracht was. Dat blijktnu niet zo te zijn.’Waarvoor was u dan zo angstig? ‘Dat het niet lukte. Hetoptreden. Ik had bijna op doodsangst lijkende plankenkoorts.’Hoe kan het dat u daar na 50 jaar pas vanaf bent?‘Weet jij het? Ik niet.’Zou u het zich financieel kunnen permitteren om testoppen met zingen? ‘Dat weet ik niet eens. Ik wil in hetharnas sterven. Dat weet ik wel. Als ik niet meer zou kunnenzingen, zou ik weer gaan drinken. Geef me nou maarweer een borrel. Dat is wel een angst. Stoppen is voor mijiets hypothetisch. Thuiszitten, over een paar jaar, het zoukunnen. Maar dan zou ik op een gegeven moment wel opzijn, denk ik.’Had u niet al schatrijk moeten zijn? Lacht. ‘Eigenlijkzou dat gemoeten hebben. Ja. Maar het is niet zo. Ik hebeen goede job, die goed betaalt. Maar dat maakt me noggeen miljonair. Gelukkig heb ik nu wel wat meer vlees opde botten dan op sommige momenten in mijn carrière. Ikheb low down gezeten, zonder een nagel om aan m’n kontte krabben.’Hoe komt dat? Slecht met geld? ‘Ja. Graag uitgeven.