Marietje Maas-Legius - Heemkunde Werkgroep Reusel

De lagere schoolklas van Marietije Legius nam op 14 juni 1944 afscheid van juffrouw Vermeer. Zittende v.l.n.r. To Kwak (Kaethoven),Trees van Willeke van Limpt, Diny Schaf (Hendrikx), Riek van Celen Boer (van Limpt), Guus van den Dove Jan van Limpt, Carlien Box(van Limpt), Nel van de Zwarte (van Limpt), Marietje Claassen, Nolda Panjoel, Nel van Nolleke Heesters en Greet Noeres (van Limpt).Knielende v.l.n.r. Marietje Legius, Dina Baars, Diny Meurs, Sjan Bol (de Bruijn) en Miet van Limpt. Staande 1ste rij v.l.n.r. Anny Haos(Jansen), Ietje van Limpt, Nel van’t Muiske (Heesters), Lena van Bert Schellekens, Truus van Prinsen Brouwer (van Limpt), Mia Sweijen,Cor van Boere Lou (Jansen), Anneke van Gustje Gijp (Gijbels), Jana Heesters, Nel van Gustje van Dooren, juffrouw van Uden en Mietvan Tinus Bel. Staande 2de rij v.l.n.r. Toke van Harrie van den Borne, Ria van Bonnekes Klaos (Daniëls), Miet van Hermennekes Wotje(Vrijsen), An van Janus Wouters, Nel van Sjef Gist (Hendrikx), An van Triene (Jansen), Tonneke Pee (van Limpt), Juffrouw Vermeer.Achterste rij v.l.n.r. To van de Ekster (van den Borne), Sjan Dijsseldonk, Ria van de Schilder (van Gisbergen) en Guus van der Palen.De knappe 18-jarige Marietje Legiusin 1948. Geen wonder dat Theo Maasverliefd op haar werd.dwenen vaak in de inktpot.Veel indruk maakte het plotselingeoverlijden van Toosje van derHeijden, een klasgenootje van mij.Ze daar te zien liggen in een kistjevol met bloemen maakte veel bij melos. Ook het overlijden en afscheidvan Greet Goudsmits, een juffrouwvan onze school, ben ik nooit vergeten,vertelt Marietje.BevrijdingsdagenIn de laatste oorlogsjaren begonnenwe thuis de dreiging van de oorlogte voelen toen onze Jan, die 7 jaarouder is dan ik, moest onderduikenomdat hij niet in Duitsland wildewerken. Hij dook in Wintelre onderbij de weduwe van Oosterhout die4 kinderen had. Vermoedelijk was erverraad in het spel want de Duitserskwamen hem daar zoeken. Gelukkigmoesten ze hun zoekpartij stakentoen vliegveld Welschap door vliegtuigenwerd aangevallen waar zetoen naar toe geroepen werden.Onze Jan zag toen de kans schoonom weg te komen en fietste halsoverkopterug naar Reusel. Om nietals onderduiker op te vallen hadhij het zoontje Jan van de weduwemee naar Reusel genomen. Toen naenkele dagen de kust in Wintelreveilig was is onze Jan teruggegaan.In september 1944 werd het vooriedereen in Reusel duidelijk dat debevrijding aanstaande was maar dathet nog niet voorbij was. De luchtwas vol met geallieerde vliegtuigenmet daaraan vastgemaakte gliders(zweefvliegtuigen) die door de Duitsershevig beschoten werden. RichtingBladel zagen we dat er vliegtuigengeraakt werden waaruit parachutistensprongen. Een vliegtuig4 De Schééper 82 | september 2009

materialen gaan halen om herstelwerkzaamhedenaan de boerderijte kunnen uitvoeren. Zover is hetnooit gekomen! Op de terugweg,in de buurt van de Deneburg, reedhij met de zwaar beladen kruiwagenop een tankmijn. Nog wel op eenstrook die veilig was verklaard! Hijraakte zwaar gewond en is door deverwondingen aan zijn hoofd eendag later overleden. Hij werd maar20 jaar oud!Het overlijden van onze Jan was eenenorme klap voor ons, maar vooralvoor onze vodder en ons moeder.Hij had het er zo goed afgebrachttijdens zijn onderduiktijd, was pasweer enkele weken thuis en wasvoorbestemd om het bedrijf van paover te nemen. Hij zou graag tuindergeworden zijn, helaas kon datniet meer doorgaan!Ons Moeder, die al een brozegezondheid had, is er nooit meeroverheen gekomen. Ze is in 1953 op54-jarige leeftijd overleden, verteltMarietje met onderdrukte emotie.Het Eerselse echtpaar Gonda Baijens en Nol Maas, de schoonouders van MarietjeLegius.Eigen gezinNa de oorlog werkte ik dan weerals dienstmeid buitenshuis en danweer bij ons moeder in de huishouding.In die tijd ben ik dienstmeidgeweest bij de jonge gezinnenvan vrachtrijder Bert Panjoel en bijmelkboer Piet Pap (Lauwers). Ookin de Spar-winkel van Gust Stappaertsheb ik gewerkt. Na het overlijdenvan ons moeder in 1953 enhet huwelijk van ons Coba in 1955ben ik thuis in de huishouding blijvenwerken.Tijdens een uitstapje, samen metonze vodder, met gemeentewerkersvan een aantal Kempische dorpennaar een toneeluitvoering in Eindhovenontmoette ik EerselnaarTheo Maas. Later in het jaar tijdensBladel kermis zagen we elkaarweer en werd ik door Theo ten dansgevraagd hoewel hij helemaal nietkon dansen. Dat was genoeg om devonk over te laten slaan en zo begononze verkeringstijd. In die jaren waser voor Theo en mij weinig gelegenheidvoor vertier. Reusel kermis eneen kranskoffie ergens in de buurt,waarbij onze Gerrit vaak accordeonspeelde, waren aangename uitzon-Het jonge gezin van Marietje Legius en Theo Maas met hun kinderen Noud en Hannie,omstreeks 1962.De Schééper 82 | september 2009 7

Legius een eigen nieuwbouwwoningaan de Molenberg. De stenenvoor de binnenmuren kwamen vanhet gesloopte Reuselse fratersklooster.Theo en ik hebben de stenen diemet kalkspecie gemetseld warenschoongebikt.Onze vodder had de boerderij verkochtomdat mede door de invaliditeitvan Theo er geen opvolger meerwas. Vodder heeft tot 31 december1972 bij ons aan de Molenberggewoond. Toen werd hij opgenomenin het ziekenhuis. Later ginghij naar het verzorgings- en verpleeghuisin Bladel waar hij in 1978overleed.Een aantal werknemers van de Sociale Werkplaats Bladel waar Theo Maas in dezestiger jaren werkte. Theo zit vooraan links, helemaal achteraan derde van links zitGerrit van Joppe Jantje (Jansen).Theo Maas in juni 1971 tijdens een kortevakantie in een Rode Kruis bungalow inSomeren. Op 5 juli 1972, een jaar later isTheo plotseling overleden.deringen op die regel. Op 1 juni1957 zijn we met elkaar getrouwd.Omdat ik thuis niet gemist konworden gingen we inwonen bij onzevodder. Ook broer Gerrit woondetoen nog thuis.Theo ik hadden in het ouderlijk huismaar een slaapkamer ter beschikkingalle andere ruimtes moestenwe met de anderen delen. Privacyhebben Theo en ik daar in feiteniet gehad, maar het kon toen nietanders en we namen het zoals hetkwam. In het ouderlijk huis aande Denestraat zijn in 1958 en 1959onze twee kinderen Hannie en Noudgeboren.In 1959, na 2 jaar huwelijk werd Theogetroffen door een ernstige hersenbloedingen moest toen noodgedwongenzijn werkzaamheden bijSigarenfabrikant Willem II opgevenomdat hij onvoldoende mobielwas. Hij kwam toen te werken bijde Sociale Werkplaats in Bladel.Na 8 jaar werd hij volledig invalideverklaard en hield het werken daarook op. Voor de kinderen en mijmaar vooral voor Theo zelf vergdedie invaliditeit veel aanpassingen inde dagelijks gang van zaken in onsgezin. Gelukkig konden we nog welbepaalde activiteiten samen doenen daar van genieten. Zo gingenwe wel eens samen met de kinderenfietsen of wandelen. Een enkelekeer gingen we wel eens een dagjeuit samen met de buren, want eenauto hadden we zelf niet.Noodlottige strandingIn 1962 betrokken we met vodderOp 5 juli 1972, tijdens een mooievakantiedag maakten we met onsgezin en 2 vriendjes te wetenneefje Hans Smits en Toon Jansenhet vriendje van onze Noud eenfietsuitstapje naar het Zilvermeerin Mol. Terwijl de kinderen zich daarvermaakten, brachten Theo en ikeen bezoek aan ome Girt Legius inBalen. ’s Avonds echter werden weop weg naar huis overvallen dooreen zwaar onweer met veel regen.Noodgedwongen moesten we tot23.30 uur schuilen in het restaurantvan de Postelse abdij. Toen hetonweer voorbij was vertrokken wedirect huiswaarts, maar we kondenReusel niet meer bereiken. De verhardeweg naar Reusel was nogin aanleg en stond door de hevigeregenval over de volle breedte tientallencentimeters diep onder water.We waren daarom gedwongenterug te keren naar de abdij. Daartroffen we een vriendelijke man aandie aanbood ons via Retie en Arendonknaar huis te brengen. Bij hotelrestaurant “Postel ter Heijde” teRetie aangekomen zag ik dat Theoonderuit gezakt naast de chauffeurzat. De chauffeur, waarvan laterbleek dat het de directeur was vande Psychiatrische Inrichting vanGeel kwam direct in actie nadat hijeerst Theo’s pols had gevoeld. Erwerd een ambulance gebeld waarmeeTheo naar de Dr. Schrijverskliniekin Arendonk aan de weg naarRavels werd vervoerd. In de autovan de directeur reed ik achter deambulance aan. In Arendonk kreegik te horen dat Theo overleden was.8 De Schééper 82 | september 2009

De eigenaar van “Postel ter Heijde”zorgde dat de kinderen naar onshuis in Reusel gebracht werden.Het was een nacht die ik nooit zalvergeten, vertelt Marietje geroerd.KleinkinderenTot 1985 heb ik aan de Molenberggewoond. Na het huwelijk van onzeNoud ben ik verhuisd naar eenwoning in het voormalige politiebureauin de Beukenlaan. Toen ikbevriend werd met Piet van Hamonden ging samenwonen ben ik verhuisdnaar Hilvarenbeek. In die tijdheb ik mijn activiteiten in en de bindingmet Reusel vastgehouden.Toen we zo’n 10 jaar in Hilvarenbeekwoonden is Piet helaas overleden.We hadden een goede tijd samen!Gelukkig kon ik aan de Deneburg 15 inReusel een huis krijgen, waar ik nogsteeds woon en goed d’n aord heb.Veel steun heb ik gehad van mijnkinderen, Hannie en Noud. OnsHannie en haar man Henk Verhagenkregen drie kinderen te wetenLiesbeth, Annemiek en Arjan en ookonze Noud kreeg er met zijn vrouwHenny Hendrikx drie te weten José,Marjan en Ellen. Op de kinderen enkleinkinderen ben ik om wie ze zijnen wat ze doen heel trots.Zowel aan de Molenberg, in Hilvarenbeeken aan de Deneburg heb ikaltijd graag de tuin bijgehouden. Ikvind het belangrijk dat die er mooibijligt. Trots laat Marietje mij haargrote tuin aan de Deneburg zienmet daarin grote in het oogspringendelidcactussen. Haar tuin zieter inderdaad prachtig uit.VrijwilligsterVanaf de tijd dat Theo nog leefdetot op de dag van vandaag ben iklid van de Reuselse EHBO geweestwaarvan ook 23 jaar bestuurlid.Allerlei hand- en spandienstenhebben ik gedaan zoals het medeverzorgen van de EHBO cursussenen organiseren van EHBO evenementen.In 1970 werd ik bestuurlidvan de Herwonnen Levenskracht enlid van het TBC comité en de daarbijbehorende aankoopcommissievoor de kermisactiviteiten. Laterwerd dat de Onderlinge Hulp waarik bestuurslid van was tot dat ik 72Marietje Legius omstreeks 1992 met haar vriend Piet van Hamond. Met hem is Marietje10 jaar bevriend geweest en woonde toen in Hilvarenbeek. Na zijn overlijden gingMarietje terug naar Reusel en ging wonen aan de Deneburg nr. 15.Marietje Maas-Legius in juni 2007 toen ze met de kinderen en kleinkinderen herdachtdat ze 50 jaar geleden trouwde met Theo Maas.De Schééper 82 | september 2009 9

werd. Momenteel ben ik nog lid vande Onderlinge Hulp.Een aantal jaren was ik bestuursliden ook even voorzitster van deRegionale Vereniging voor Alleenstaandendie in Bladel gevestigd is.Tientallen jaren doe ik vrijwilligerswerkwaarbij ik de fiets kan gebruiken.Eerst voor de enveloppenactievan Jong Nederland en de laatste10 jaar breng ik correspondentierond naar leden van de KatholiekeBond voor Ouderen (KBO). Ook benik een van de vrijwilligsters voor deavondwake. In het parochiecentrumbepaal ik samen anderen en metde familie de onderwerpen van deavondwake.In 2008 werd ik verrast toen ik voormijn vrijwilligerswerk geridderdwerd en een lintje van de koninginkreeg. Zoon Noud heeft vandie gebeurtenis een mooi fotoboekgemaakt, vertelt Marietje mij hetboek tonend.Het gezin van dochter Hannie en van Henk Verhagen eind 2004. Hun kinderen v.l.n.r.Arjan, Liesbeth en Annemiek.SlotMarietje Maas-Legius verteltover haar leven op een ingetogenheldere wijze. Haar levenspadwordt gemarkeerd door eenaantal gebeurtenissen die haarhard getroffen hebben zoals hetoverlijden van haar broer Jandie op 20-jarige leeftijd de doodvond door een tankmijnontploffingen de invaliditeit en overlijdenvan haar man Theo waardoorze al weduwe werd toen dekinderen nog heel jong waren.Het is bewonderenswaardig datze ondanks die tegenslagen opmeerdere fronten tot op de dagvan vandaag actief was en is alsvrijwilligster. Ze is niet bij depakken gaan neerzitten en datdwingt groot respect af. Daaromstellen we met recht vast datMarietje Maas-Legius, dochtervan Legius Kees en van JansSebregts een echte Reuselsegenoemd mag worden.Zoon Noud met zijn vrouw Henny Hendrikx en hun kinderen José, Marjan en Ellen injuli 2009 .10 De Schééper 82 | september 2009